" در مورد ولاسکو صحبت نکنم بهتر است"

به گزارش پارس به نقل از تسنیم، کاپیتان پیشین تیم ملی والیبال ایران را می توان بهترین دریافت کننده سال های اخیر والیبال ایران دانست. او معتقد است دریافت اول تیم ملی ایران اگرچه خیلی پیشرفت کرده ولی هنوز مشکل دارد. گفت وگوی پیمان اکبری با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم را می خوانید:

نظر کاپیتان پیشین تیم ملی والیبال ایران در مورد عملکرد این تیم در مسابقات جام بزرگ قهرمانان چیست؟

این مسابقات به خاطر حضور قهرمانان هر قاره در بالاترین سطح ممکن برگزار می شود اما تفاوتی که مسابقات سال ۲۰۱۳ با دوره قبل داشت این بود که ایتالیا جایگزین نماینده قاره آفریقا شده بود به همین خاطر بازی های امسال از دوره گذشته سخت تر شده بود. تنها تیم ضعیف این مسابقات هم ژاپن بود که در حال حاضر اصلاً جایگاهی در والیبال آسیا ندارد. بقیه تیم ها از جمله تیم ملی ایران شرایط خوبی در این مسابقات داشتند. وقتی ایران با ۳ پیروزی و ۲ شکست، چهارم می شود نشان می دهد که بازی ها در سطح بالایی برگزار شده است.

  ۳ پیروزی مقابل ایتالیا، آمریکا و ژاپن و ۲ شکست مقابل برزیل و روسیه برای ایران قابل قبول بود؟

در این مورد من نظری دارم که البته نظر بازیکنان تیم ملی هم هست. دیگر خوب بازی کردن برای تیم ملی ایران کافی است و از این به بعد باید به دنبال نتیجه باشیم. بازیکنان تیم فعلی ایران در حدود ۵ سال است که با هم کار می کنند. آنها پیش از آمدن ولاسکو هم از زمان سرمربیگری حسین معدنی و زوران گاییچ در کنار هم بودند. ما از این به بعد علاوه بر مسابقات آسیایی باید در رقابت های جهانی هم نتیجه بگیریم. برای این صحبتم ۲ دلیل دارم. اول اینکه بازیکنان ما چند سال است روی دست هم کار می کنند و باتجربه و میدان دیده شده اند. آنها با تمام تیم های پرقدرت دنیا بازی کرده اند. دلیل دوم این است که تیم های دنیا بعد از هر المپیک، تغییر و تحولاتی در تیم خود ایجاد می کنند تا برای المپیک بعدی آماده شوند اما تیم ایران این مرحله را پشت سر گذاشته و حالا آماده و بسیار هماهنگ است.

تلاش برای نتیجه گرفتنی که به آن اشاره می کنید، یک حرکت فنی است و یا باید همچنان روی ذهن بازیکنان کار شود؟

بازیکنان ما باید خواسته های خود را تغییر دهند. خواسته های آنها تا به امروز این بوده که فقط خوب بازی کنند ولی این خوب بازی کردن دیگر کافی است و باید نتیجه هم بگیریم.

عملکرد بازیکنان دریافت کننده تیم ملی با توجه به اینکه خودتان سال ها در این پست حرف اول را در تیم ملی می زدید، چطور بود؟

من نمی گویم عملکرد دریافت کننده های ما بد بود ولی در مسابقات ژاپن با توجه به دیگر فاکتورهای موجود مثل دفاع، توپ گیری و سرویس، عملکرد دریافت کننده های ما کمی ضعیف تر بود. البته این را هم بگویم که در جاهایی همین دریافت کننده ها عامل پیروزی تیم ملی بودند. برای مثال در بازی با آمریکا اگر حمزه زرینی نبود، بازی را واگذار کرده بودیم. در مجموع اگر بخواهیم به نقطه ضعفی که بیشتر به چشم می آمد اشاره کنیم باید دریافت اول را نام ببریم. روی این فاکتور باید بیشتر کار شود.

جمله « روی دریافت اول باید بیشتر کار شود» را سال ها است که می شنویم. در عمل باید چه کاری انجام داد؟

بخشی از این موضوع ذاتی است و بخشی دیگر به بازیکنان بر می گردد که آنها هم مشغول تلاش و تمرین هستند. البته دریافت ما نسبت به چند سال قبل بهتر شده است. ما در سال های گذشته از ضعف دریافت، خیلی ضربه خوردیم ولی حالا شرایط بهتری داریم اما این شرایط برای مقابله با قدرت های دنیا کافی نیست.

آیا با خداحافظی فرهاد ظریف مشکلات دریافت تیم ملی تشدید نمی شود؟

نه، فرهاد ظریف فقط یک لیبرو است که خط خودش را پوشش می دهد. اگر ما لیبرویی داشته باشیم که نصف زمین را ساعد بزند آنگاه ۲ دریافت کننده دیگر نصف دیگر زمین را به راحتی پوشش می دهند. در حال حاضر بازیکنان دریافت کننده تیم ملی فقط ۳ متر خودشان را در زمین ساعد می زنند.

در هر حال خداحافظی او از تیم ملی به اندازه خودش تاثیرگذار خواهد بود.

فرهاد ظریف سال ها است برای تیم ملی بازی می کند و می توانست ۲ یا ۳ سال دیگر بازی کند. این تصمیم شخصی خود اوست و باید از خودش پرسید که چرا این کار را کرده است. فرهاد مهره ارزشمندی است و من برای او آرزوی موفقیت می کنم.

در حال حاضر برزیل و روسیه، تیم هایی هستند که بازیکنان تیم ملی آرزوی پیروزی مقابل آنها را دارند. برای شکست دادن آنها چه باید کرد؟

باید خوب بازی کنیم. باید نام این تیم ها فراموش کنیم، چون بعضی از پست های آنها واقعاً در حد تیم ما نیست. تیم هایی مثل برزیل و روسیه ممکن است ۲ بازیکن شاخص جهانی داشته باشند و ما نداشته باشیم ولی تیم ملی ایران ۶ بازیکن هم سطح دارد که می تواند بهتر از این هم باشد. برتری آنها انفرادی است ولی برتری ما تیمی است. من به جرات می گویم که ۲ پشت خط زن خوب، ۲ سرعتی، پاسور و قدرتی زن خوب داریم. وقتی حمزه زرینی در ست پنجم بازی به میدان می آید و ۱۰ امتیاز می گیرد، نشان می دهد که چه بازیکن توانایی است. بازیکنان ما توانایی لازم را دارند پس ما به کمی خودباوری و تمرکز روی پیروزی نیاز داریم. موسوی، بهترین مدافع لیگ جهانی است، ظریف بهترین لیبرو مسابقات جام بزرگ قهرمانان است و سعید معروف جزو پاسورهای برتر جهان است. ما چیزی کم نداریم.

چند درصد کار ولاسکو در مدت ۳ سالی که در ایران است فنی و چقدر ذهنی بوده است؟

اگر من در مورد ولاسکو صحبت نکنم بهتر است ولی شکی در این نیست که ولاسکو تاثیر مثبت فراوانی روی تیم ملی داشته و در همه موارد چه فنی و چه روانشناسی به آن کمک کرده است. او نحوه بازی کردن با تیم های بزرگ دنیا را به بازیکنان ایران یاد داده و بازیکنان تیم ملی از این لحاظ خیلی بهتر شده اند.

سخت ترین بازی تیم ملی در مسابقات جام بزرگ قهرمانان با کدام تیم بود؟

تیم ملی ۲ بازی را به روسیه و برزیل واگذار کرد ولی می توانست سخت ترین بازی آنها نباشد. به نظر من سخت ترین بازی تیم ملی با ایتالیا و آمریکا بود که ۵ سته و البته به نفع ایران تمام شد.

  تیم ملی والیبال تا کجا پیش می رود، آیا وقتی به المپیک رسید دیگر کاری برای انجام دادن باقی نمی ماند؟

نباید اینطور باشد، چون این اول راه است و قرار گرفتن در این راه کار سختی است. ولاسکو پیش از شروع مسابقات به نکته خوبی اشاره کرد که تیم ملی ایران دیگر نمی تواند تیمی را شگفت زده کند، چون همه تیم ها ایران را می شناسند. فدراسیون والیبال و تیم ملی شاید نتوانند به اندازه روسیه سرمایه گذاری کنند اما به برنامه ریزی به مراتب قوی تری از گذشته احتیاج دارند. تا به حال تمام برنامه ها و نتایجی که گرفته شده، خوب بوده ولی از این به بعد کار سخت تری پیش رو داریم که برنامه ریزی دقیق تری را می طلبد.

بیشتر بازیکنان خارجی لیگ برتر در فصل گذشته، امیر حسینی را بهترین پاسور ایران می دانستند. چرا او در تیم ملی جایی ندارد؟

آن بازیکنان اشتباه می کردند. آنها باید روی پای خودشان بایستند نه اینکه از بازیکن دیگری تعریف کنند. اگر یک اسپکر خارجی بتواند روی پای خودش بایستد با پاسوری مثل امیر حسینی به اوج می رسد.

چرا پیکان در حال حاضر بازیکنی در تیم ملی ندارد؟ این به خاطر ضعف بازیکن سازی تیم پیکان است یا به خاطر خریدهای تیم های دیگر که بازیکنان ملی پوش را به خدمت می گیرند؟

به خاطر خریدهای تیم های دیگر و بودجه ای است که آنها دارند. البته باشگاه پیکان از قدیم همیشه سعی داشته در بازیکن سازی نقش داشته باشد که در این مورد شرایط مان از سال قبل هم بهتر است، چون روی جوانان آینده داری مثل معنوی نژاد و قلی زاد سرمایه گذاری کرده ایم. اگر این بازیکنان تا ۳ سال دیگر در پیکان بمانند شاید باز هم شاهد حضور بازیکنان پیکان در تیم ملی باشیم. تیم ما در حال حاضر توانایی خرید بازیکنان آماده تیم ملی را ندارد هر چند که خیلی از آنها مثل رحمان داودی، شهرام محمودی، محمد موسوی و حمزه زرینی زمانی بازیکن پیکان بوده اند.