عکاسِ جنگ‌های کره و ویتنام درگذشت

دیوید داگلاس دانکن بعد از دیدن فجایع انسانی جنگ ویتنام، در بازگشت به آمریکا به مخالفان ادامه این جنگ پیوست و به یکی از سردمداران فعالیت‌های ضدجنگ تبدیل شد.

این عکاس اهل شهر کانزاس سیتی، زمانی که دانشجوی رشته باستانشناسی بود به صورت کاملا تصادفی وارد حرفه فوتوژورنالیسم شد.

بعد از جنگ جهانی دوم او به کارش ادامه داد تا تعداد زیادی از عکس‌های کلاسیک از جنگ کره را برای مجله لایف ثبت کند. پس از آن نیز آثار به یادماندنیاش از جنگ ویتنام را ثبت کرد؛ جنگی که به شدت به آن انتقاد داشت.

الهام بخش او برای زندگی در جنوب فرانسه دو نفر از نزدیکترین رفقایش بودند: رابرت کاپا، یکی دیگر از نمادهای عکاسی جنگ در قرن بیستم و همچنین پابلو پیکاسو.

دیوید داگلاس دانکن در تابستان ۱۹۵۶ با پیکاسو دیدار کرد. این عکاس ۳۰ ساله جنگ ناگهانی و بی‌خبر جلوی در خانه معروف‌ترین نقاش جهان رفت، تنها ابزاری که برای معرفی خودش داشت، دوستی به‌نام رابرت کاپا بود. از آن لحظه تا زمان مرگ پیکاسو، دانکن به عنوان عکاس شخصی پیکاسو لقب گرفت. او از نقاشی‌ها تصویربرداری می‌کرد، عکس‌های خانوادگی از ژاکلین و دو فرزندشان می‌گرفت و لحظات خانوادگی را در خانه‌ای در جنوب فرانسه ثبت و ضبط می‌کرد. حتی پیکاسو این امتیاز و اجازه بسیار فوق‌العاده و بی‌نظیر را صادر کرده‌ بود تا گاهی از اون در استودیویش در حال نقاشی عکس بگیرد.

پابلو و مانوئل پالارس در عکسی از داگلاس دانکن

دیوید داگلاس دانکن در عمر بیش از یک قرن خود موفق به چاپ نزدیک به ۳۰ عنوان کتاب عکس شد که از آن جمله می‌توان به: «این جنگ است»، «من اعتراض دارم/۱۹۶۸»، «جنگ‌های بدون قهرمان‌ /۱۹۷۰»، «آمریکایی خانه به دوش/۱۹۶۶»،«قرن بیستم من» و «جهان اسلام /۱۹۸۲» اشاره کرد.