ماه عسل اشک کسی را در نمی‌آورد

برنامه ماه عسل برجسته‌ترین برند تلویزیون برای برنامه‌های مناسبتی است. برنامه‌ای که ماه رمضان در تلویزیون با آن معنا می‌شود. ساختار این برنامه مانند بسیاری از تاک شو‌های دیگر است که در تلویزیون نیز مشابه آن، چه پیش از تولد ماه عسل و چه بعد از آن تولید و پخش شده است. مهم‌ترین تمایز ماه عسل با دیگر برنامه‌های مناسبتی و حتی تاک شوهای شبانه تلویزیون، سوژه‌های خاصی است که به برنامه دعوت می‌شوند. افرادی با زندگی‌های خاص که اتفاقات خارق‌العاده‌ای در زندگی‌شان رخ داده است.

کلوزآپ‌ها و اکستریم کلوزآپ‌ها از چهره بغض کرده علیخانی در زمانی که میهمان برنامه شرح ماوقع زندگی پر فراز و نشیب خود را تعریف می‌کند به یکی از المان‌های ثابت برنامه ماه عسل تبدیل شده و اصلاً تصور ماه عسل بدون اجرای بغض آلود علیخانی برای بینندگان تلویزیون تا حد زیادی غیر قابل تصور و تحمل است.

به‌گفته احسان علیخانی، ماه عسل تیمی سوژه یاب دارد که در طول سال سوژه‌های خاص را برای دعوت به این برنامه دعوت می‌کنند. این تیم نقطه قوت کار علیخانی است که توانسته است برنامه ماه عسل را برای چندین سال در قله برنامه‌های ماه رمضان نگه دارد. ولی امسال حداقل با گذشت بیش از نیمی از اجراهای ماه عسل، خبری از سوژه‌های خاص و خیلی خاص ماه عسل نیست. همه چیز دارد عادی می‌شود. از دعوت میهمانان تکراری که در دیگر برنامه‌های تلویزیونی هم حضور داشته‌اند یا زندگی‌شان دستمایه تولید مستند شده بود، با پرداختن به موضوعات تکراری مثل مشکلات معلولان و معتادانی که بعد از یک دوره اعتیاد شدید و از هم پاشیده شدن زندگی دوباره همت کرده و با بازگشت از اعتیاد به وضع زندگی‌اش سر و سامان داده اند.

نمایش چندین باره مصائب انسانی در برنامه ماه عسل، امسال به جای همراهی بیننده‌ها دارد به معضلی برای این برنامه تبدیل می‌شود. افکار عمومی نسبت به این موضع که همه رونق ماه عسل در گریه دار بودنش شده است، حساس شده‌اند. استفاده از میهمانانی که دارای معلولیت جسمی هستند، تا به حال در چند قسمت از ماه عسل تکرار شده و همین موضوع اعتراض معلولان را در پی داشته است. چند روز پیش جمعی از معلولان در نامه‌ای سرگشاده به رئیس سازمان صداوسیما از رویه برنامه ماه عسل در دعوت از معلولان به برنامه بشدت انتقاد کردند. نویسندگان این نامه مدعی شده‌اند با بررسی برنامه‌های گذشته ماه عسل، رویکرد این برنامه نسبت به معلولان دارای کلیشه‌های غلطی چون، بزرگنمایی تأثیر معلولیت در زندگی فرد معلول، زیر پا گذاشتن‌ شأن انسانی و فردی مستقل افراد معلول و شاید از همه مهم تر استفاده ابزاری از معلولیت برای تهییج احساسات بیننده و نمایش تصویری همراه با اندوه و سوگواری، ترحم، ضعف یا معصومیت و بی‌گناهی از افراد دارای معلولیت، ذکر شده است.

ماه عسل امسال را با چالشی بزرگ شروع کرده است و آن بی‌میل شدن بیننده‌ها نسبت به سوژه‌های برنامه است. اتفاقی که در سال‌های گذشته برای برنامه‌های طنز تلویزیون رخ داد و دیگر کسی به جوک‌ها و آیتم‌های طنز تلویزیونی نخندید تا کم کم بساط این برنامه‌ها از تلویزیون جمع شود، امسال دامن گیر ماه عسل شده است. مردم دیگر پا به پای احسان علیخانی بغض نمی‌کنند و از اینکه تلویزیون از میهمانان معتاد و معلول  برای گریه انداختن بیننده‌ها در ساعات پیش از افطار استفاده می‌کند رضایت ندارند. اتفاقی که اگر ماه عسل آن را جدی نگیرد، می‌تواند سرنوشت غم انگیزی برای برند برنامه‌های تلویزیونی رقم بزند.

انتهای پیام/