عربستان برای اکران جهانی فیلم محمد(ص) کارشکنی می‌کند

اکنون سینمای ایران به جایگاهی رسیده است که باید در پخش جهانی حرفی برای گفتن داشته باشد، همانگونه که فیلم حضرت «محمد رسول الله (ص)»ساخته مجید مجیدی نیز در زمان اکران برای خود نقل‌های زیادی داشت. این اثر به عنوان اولین قدم از یک سه گانه در جایگاهی فاخر و استراتژیک بعد از موفقیت در اکران داخلی، به موجب اهمیت حرف و سخنش، کینه توزی‌های دشمنان جهانی‌اش را برانگیخت.

محمدرضا صابری تهیه کنند فیلم «محمد(ص)» در مصاحبه‌ای می‌گوید: «عربستان هم دارد هزینه می‌کند و نفوذ هم دارند. هرجا می‌رویم و اینها متوجه می‌شوند، کارشکنی می‌کنند. جالب است در همین داغستان با کمپانی‌ای که قرارداد بسته بودیم تماس گرفتند و گفتند ما چندین برابر پولی که شما برای قرارداد پرداخت کرده‌اید را می‌دهیم ولی شما این قرارداد را فسخ کنید. متأسفانه در آنجا هم شیطنت شد و نگذاشتند فیلم ادامه داشته باشد. هرجا ما می‌رویم و عربستان متوجه می‌شود، ما ردپایش را می‌بینیم. قرار بود این فیلم برنامه رونمایی جشنواره برلین باشد. متأسفانه همان جا ما دیدیم اینها رفته‌اند رایزنی کرده‌اند و جلوی آن را گرفته‌اند.

کمپانی «سونی پیکچر» حاضر بود در موقع تدوین رقمی به ما بدهد که ما آن را به کس دیگری نشان ندهیم. به هر حال ما بیش از چند صد میلیون مسلمان در جهان داریم و برای آن کمپانی هم جذاب و سودآور بود. عربستان که متوجه شد ما دیدیم یک دفعه آن کمپانی که بزرگ‌ترین کمپانی پخش دنیاست کنار کشید.»

در صورت وجود نگاهی واحد در مدیریت فرهنگی و اولویت بودن اینگونه تولیدات راهبردی، مشکلات مالی برای کنار گذاشتن یک پروژه شاید به یک بهانه شبیه باشد نه یک عامل اصلی. اینگونه پروژه‌ها در حالی کنار گذاشته می‌شوند که هزینه‌های ساخت آنها در مقابل بسیاری از پروژه‌های عمرانی بزرگ کشور، هزینه‌ای ناچیز است. هدف از این مقایسه قطعاً نفی هزینه کردن برای پروژه‌های عمرانی یا گفتن این نکته نیست که جاده و مترو نداشته باشیم اما فیلم چرا! خیر، این قیاس می‌گوید برخلاف هیاهوهای مکرر برخی جریان‌ها مبنی بر هزینه‌های هنگفت در این پروژه‌ها، مخارج تولید آثار فاخر سینمایی با توجه به اهمیتشان و در صورت اولویت پیدا کردن برای مدیران فرهنگی، هزینه‌ای معمول به حساب می‌آید، حتی در مقابل فیلم‌های سینمایی تأثیرگذار جهانی که مردم همین کشور نیز از مخاطبان و طرفداران آنها به حساب می‌آیند یا باید وارد عرصه رقابت فرهنگی در دنیای رسانه‌ها شد یا باید بپذیریم که زمین فرهنگی را واگذار کنیم!