وزیر طلایی ارشاد گل کاشت!

چند روز قبل یکی از دوستانم کلیپی را در فضای مجازی برایم فرستاده بود از مصاحبه جناب آقای دکتر مهاجرانی وزیر ارشاد دولت اصلاحات که واقعا مصاحبه نبود بلکه گلکاری به تمام معنا بود برای زندگی انسان هایی که میخواهند عالمانه زیست کنند و عالمانه راه زندگی را بپیمایند .

دوران وزارت ایشان واقعا دوران طلایی و موجب مباهات اهل دانش و فرهنگ بود گرچه حاکمیت قدرتش را فهمید ولی قدرش را ندانست و زندگی را بر وی تنگ گرفت و ایشان هم از باب « ارض الله الواسعه » راه کشور دیگری را برای ادامه زندگی پیش گرفت و بدون اینکه به نحله ها و جریان های فکری ، سیاسی و اعتقادی و... بپیوندد با زبانی گویا و استدلالی از سیاست های درست کشورش و باورهای دینی اش دفاع می کند . در مصاحبه اخیرش ، مظلومیت ملت فلسطین و سلطه گری رژیم غاصب را به گونه ای بدون کمترین اهانت و پرخاش و زیاده گویی تبیین می کند که بهت را در رفتار مجری برنامه می توان مشاهده کرد و امکان نقض گفتارش را از خبرنگار می گیرد و نشان می دهد که زبان دانش و ادب و استدلال بهترین راه مقابله با افتدارگرایان جهانی است .
آری دکتر مهاجرانی نشان داد که بدون توجه به بی مهری ها یی که سزاوارش نبود راهی را می پیماید که سرشار از موفقیت است و بر خلاف دیگر سیاستمداران که فضیلتی هم اگر داشته باشند در سطح چیدن گلهایی است که دیگران کاشته اند لکن او هنوز خود گل کار چیره دستی است که بازی با رقبای جهانی را بلد است و میداند مهره های بازی را به موقع و محکم جابجا کند .
برداشت او از حدیث « باهتوهم » مطابق رویه اکثریت فقهای شیعه به معناس اقناع و آوردن دلایل محکم در برابر مخالفین است ، نه اقلیتی از علما که به استناد حدیث باهتوهم ، جواز بهتان به مخالفین را قائل می باشند . مهاجرانی راه گفتگو را پیش گرفته و چشم در چشم مخالفین پیروزی واستحکام خود را بر آنها مسلط می کند به گونه ای که قدرت احتجاج و مباحثه را از دست می دهند . این همان حلقه گمشده ای است که در بین سیاستمداران کشورم می بینم و نمی توانند از کارکرد خویش هم دفاع کنند و دائم بر توهمات و دشمنان موهوم تآکید داشته و با بزرگ نمایی قدرت نفوذ ، بر ترس مردم می افزایند در حالی که مردم در طبقات مختلف زبان استدلال را بر هر زفتار دیگری ترجیح می دهند .

در همین روزهای اخیر با موضوع حجاب اجباری زنان و رقص دختران نابالغ در مراسم شهرداری تهران چقدر ناشیانه واز سر لجاجت برخورد کردند که موضوع نه چندان مهم را به معمای پیچیده ای تبدیل کردند بدون اینکه چند سطری استدلال کنند .
آری مهاجرانی ها رفتند که باقی بمانند و می گویند که باور آفرینی کنند و می نویسند که مردمان را به حقیقت آگاه کنند و حتی در مهاجرت تحمیلی ، فرصت را مغتنم می شمارد و با فرآگیری زبان عبری تلاش می کند که زبان مخالف را بشناسد تا بتواند زهر تبلیغات و دشمنی آنان را بگیرد و ایشان را مبهوت دانش و علم خویش کند نه اینکه با شعار و دروغ گویی و زبانی آکنده از زشت گویی مخاطبان خود را سرگردان کند . راهی که می توانستیم در این چهل سال طی کنیم و هر روز برای این کشور دشمنان موهوم نسازیم .