یادداشت اختصاصی عضو شورای نظارت بر صدا و سیما؛
میزان آنتن در اختیار دولت؛ چندین برابر سایر قوا/ بحران مخاطب در دولت، به علت نبود شبکه نیست
سال گذشته در هفته دولت، یک وزیر 9 ساعت در ساختمان تولید بود؛ یک ساعت در پخش بود و یک ساعت در ضبط. معاونان وزیران و رؤسای سازمانهای دولت بیشتر از نمایندگان مجلس یا قوه قضائیه در صدا و سیما حضور دارند.
پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- سید احسان قاضیزاده، نماینده مجلس و عضو شورای نظارت بر صدا و سیما در یادداشتی برای پارس نوشت:
1- اینکه مجلس، قوه قضائیه یا دولت برای خود یک شبکه راهاندازی کنند، باعث خواهد شد که نهادها و ارکان دیگر کشور هم چنین تقاضایی را مطرح کنند. در این صورت باید به تعداد دستگاههای اجرایی کشور، نهادهای حاکمیتی، نیروهای نظامی و انتظامی شبکه ایجاد کنیم. مسأله دیگر، مخاطبپذیری است، نمیتوان تضمین کرد که این شبکهها مخاطب داشته باشند.
نکته بعد اینکه حتی اکنون هم این قوا و بخشها، هرکدام تولیدات چند رسانهای دارند و عملکرد خود را برای مردم تشریح میکنند. مردم با بحران نبود منابع خبری رو به رو نیستند که فکر کنیم یک خلأ خبری وجود دارد. دولت اکنون خبرگزاریها و نشریات بسیاری دارد. بنابراین، تکثر در منابع خبری، لزوماً به افزایش مخاطب منجر نمیشود. بحران مخاطب در دولت، به علت نبود شبکه نیست، بلکه ناشی از نوع و نحوه ارائه پیام است. اکنون روزنامههای سراسری موجود در ایران، بیشتر از میانگین روزنامههای دنیاست. اما این امر به افزایش شمارگان روزنامهها منجر شده یا کاهش واقعی شمارگان داشتیم؟ بنابراین با تکثر رسانهها نمیتوانیم به هدف افزایش مخاطب دست یابیم، ولو اینکه افزایش بیرویه شبکههای رادیو تلویزیونی هم به افزایش مخاطب منجر نمیشود.
2- میزان آنتنی که در اختیار دولت هست، چندین برابر سایر قواست. سال گذشته در هفته دولت، یک وزیر 9 ساعت در ساختمان تولید بود؛ یک ساعت در پخش بود و یک ساعت در ضبط. معاونان وزیران و رؤسای سازمانهای دولت بیشتر از نمایندگان مجلس یا قوه قضائیه در صدا و سیما حضور دارند.
ضمن اینکه دولت به لحاظ مالی در ساخت برنامهها مشارکت میکند و به دنبال آن، سهم زیادی هم از آنتن را به خود اختصاص میدهد. البته این ناشی از این است که نه 80 درصد، بلکه 60 درصد امور کشور با دولت است. اما دولت با بحران تریبون رو به رو نیست که بگوید من از صدا و سیما تریبون میخواهم و این رسانه تریبون در اختیار من قرار نداده است. اما اینکه خواست حداکثری چیست، واقعیت این است که اکنون در مجلس، نمایندگان بارها به من مراجعه میکنند که چرا شبکههای استانی به نسبت تلاش هایشان به آنان توجه نمیکند.
3- ما باید در شورای نظارت میزان عملکرد هر قوه را بررسی کنیم و سقف برنامهای پیشبینی کنیم. این میتواند یک پیشنهاد باشد که میزان پوشش هر قوه در صدا و سیما، براساس عملکرد آن قوه باشد.
برای شبکه مستقل، باید طرح خود را به شورای نظارت بدهند و بگویند که عملکرد ما در این حوزه به صورت کامل منعکس شود. ممکن است صدا و سیما بپذیرد یا نپذیرد، اما اینکه شبکهای خارج از ساختار صدا و سیما وجود داشته باشد، خلاف قانون اساسی است.
4- دولت و صدا و سیما باید با هم بحث کنند که از ظرفیت موجود، بخشی از ساعات در اختیار دولت، قوه قضائیه یا مجلس گذاشته شود. مانند مذاکرات مجلس که اکنون به صورت مستقیم از رادیو پخش میشود و مذاکرات هیأت وزیران یا مذاکرات جلسه مسئولان عالی قضایی هم می تواند از رادیو و تلویزیون پخش شود. این امر نیازمند تفاهم دولت و رادیو تلویزیون است. دوستان پیشنهادات خود را به شورای نظارت بر صدا و سیما ارائه کنند. آنجا نمایندگان هر سه قوه حضور دارند و ما با دوستان صدا و سیما صحبت کنیم تا به یک جمعبندی برسیم. اما با این فکر که مشکلات یک قوه با اختصاص یک شبکه به آن حل میشود، مخالفم. بهعنوان کارشناس رسانه و تبلیغات معتقدم ضعف اطلاعرسانی دولت با ارائه مطالب کیفیتر و متناسب با نیاز جامعه حل میشود، نه با افزایش کمیت.
ارسال نظر