"بزمان" فرصتی بکر و بی‌نظیر برای عاشقان طبیعت +تصاویر
شهرستان بزمان با برخورداری از طبیعت بکر و گونه‌های گیاهی و جانوری متنوع و بی‌نظیر در فصل بهار محلی مناسب برای طبیعتگردی عاشقان طبیعت و بوم‌گردی است.
بزمان شهرستانی تاریخی در استان سیستان و بلوچستان است که در فاصله 90 کیلومتری شمال غرب شهرستان ایرانشهر واقع شده است. کوه آتشفشان نیمه فعال بزمان در فاصله 30 کیلومتری شمال غرب این شهر واقع شده است.
بزمان دارای 2 غار به نام "کرمانچی و گربودار" شامل حیوانات مختلف از جمله «یوزپلنگ، آهو، بز کوهی و قوچ» و پرندگانی مانند «کبک، تیهو و سوسو» است. علاوه بر گونه‌های مختلف، نوعی «خرس سیاه آسیایی» که کوچکتر از خرس قهوه‌ای است، در منطقه بزمان زندگی می‌کند. بزمان دارای منطقه حفاظت شده شکار ممنوع است.
عاشقان طبیعت فرصت بوم‌گردی بی‌نظیر بزمان را از دست ندهند
جاذبه‌های اکوتوریستی منطقه بزمان از تنوع بالایی برخوردار است. این منطقه به دلیل دارا بودن حدود 35 درصد گونه‌های جانوری ایران، به ویژه گونه منحصر به فردی همچون خرس سیاه و خزندگان کمیاب، فرصت بوم‌گردی مناسبی را فراهم آورده است.
کوهستان‌های بزمان دارای داروهای گیاهی است و محصول عمده کشاورزی این شهرستان خرما محسوب می‌شود. در بزمان 3 چشمه آب وجود دارد که 2 مورد آن در خود شهر واقع شده و دیگری در فاصله 35 کیلومتری جنوب غرب این شهر قرار دارد. چشمه جنوب غرب برمان، چشمه آب گرم و دارای موادی مانند فسفر، گوگرد و نمک است.
گورستانی تاریخی در روستای "مکسان" این شهرستان به نام "اسپیدژ"(تمدن خاموش) وجود دارد. کوهستان‌های بزمان از داروهای گیاهی متفاوتی برخوردار هستند.
آتشفشان و غارهای بزمان چشم انتظار طبیعت گردان
آتشفشان نیمه فعال بزماندر 115 کیلومتری شمال غرب ایرانشهر و 120 کیلومتری غرب خاش، در ارتفاع 3 هزار و 497 متری از سطح دریا واقع شده است. وجود چشمه‌های آب گرم و گازهای خروجی که سبب تغییر رنگ سنگ‌های موجود در قله شده، آن را یک آتشفشان نیمه فعال معرفی می‌کند.
راه دسترسی به قله آتشفشان، جاده آسفالته بم- بزمان است و روستای "گوانز" تنها آبادی مسیر پس از جدا شدن از جاده آسفالته محسوب می‌شود.
غار "کرمانچی" در ارتفاعات شمال غرب بزمان در محور "دره آهو" و یک کیلومتری روستای "کرمانچی" واقع شده است. این غار به صورت زیرزمینی بوده و شیب تندی دارد؛ طول غار 100 متر بوده و دارای 2 دهنه است که این 2 دهانه بعد از 40 متر مسافت به یک دهانه تبدیل می‌شود.
کف این غار سنگی و ماسه‌ای از نوع سنگ‌های دگرگونی است و بدنه غار نیز از سنگ‌های دگرگونی با بافت غالب "کوارتز" و سنگ آهکی تشکیل شده است. این غار زیستگاه مناسبی برای انواع خفاش بوده(بیش از 4 هزار خفاش "دم موشی" در غار کرمانچی زیست کنند) و از ارزش علمی و تحقیقاتی برخوردار است. غار کرمانچی به دلیل قرار گرفتن در منطقه شکار ممنوع بزمان به عنوان یک جاذبه گردشگری و تفرجی محسوب می‌شود.
غار "گربودار" در ارتفاعات شرق بزمان و با فاصله 12 کیلومتری از شهر بزمان و یک کیلومتری آبادی "گربودار" واقع شده است. این غار به صورت زیرزمینی بوده و دارای شیب ملایم است. سنگ‌های این غار از نوع سنگ‌های دگرگونی است و بدنه غاز از سنگ‌های دگرگونی با بافت غالب کوارتز و آهکی تشکیل شده است.
"اسپیدژ" میراث دوران کهن
یکی از مهمترین کانون‌ها و مراکز استقرار متعلق به دوران پیش از تاریخ هزاره‌های دوم و سوم پیش از میلاد در شهر بزمان، "اسپیدژ" است. این محل تاریخی در سال 1381 توسط سازمان میراث فرهنگی شناسایی شده و در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
گورستان اسپیدژ حدود 25 هکتار وسعت دارد و آثار 2 دوره اسلامی و پیش از تاریخ را در بر گرفته است. دوره اسلامی آن دارای قلعه سنگی، استحکامات سنگ‌چین و قبور است.
از انواع دست ساخته‌های مسی و مفرغی آن می‌توان به ظروفی مانند کاسه، پیاله، لیوان، ظروف دارای لوله یا آویز ناودانی شکل، ملاقه و ابزار آلاتی چون درفش و سوهان و سلاح‌های مفرغی مانند کارد، خنجر، تبر و سر پیکان و سایر اشیاء همچون آینه‌های گرد و دسته‌دار، مهره، سنجاق سر و میله سرمه اشاره کرد.
دشت سمسور با تنوع زیستی و مناظر بی‌نظیر
دشت سمسوربا طول تقریبی 50 کیلومتر و عرض 15 تا 20 کیلومتر در فاصله 45 کیلومتری شمال شهر بزمان و شرق حوزه آبریز "گوهرکوه" خاش واقع شده است. آبخوان سمسور با طول 30 کیلومتر در داخل این دشت قرار دارد. این دشت به دلیل برخورداری از 2 کوه به نام محلی "سم" و همچنین برخورداری این کوه‌ها از سنگ‌های سرخ رنگ(که سور در زبان محلی منطقه به معنای سرخ است)، سمسور نام گرفته است.
از حیاط وحش این دشت می‌توان به «کبک، تیهو و باقرقره» و پرندگان کنارآبزی مهاجر مانند «باکلان کوچک، اگرت، اردک گردن سبز، چنگر و هوبره» اشاره کرد. از پستانداران منطقه نیز می‌توان به «جبیر، کفتار، شغال، روباه شنی، پلنگ، تشی و خرگوش» اشاره کرد.
پوشش گیاهی این دشت شامل «نیزار، تاغ، ترات، گز، اسکمبیل، سرخاب، قیچ و استبرق» و برخی گونه‌های علفی است. از خزندگان این دشت می‌توان به «انواع آگاما، انواع جکو، انواع مارمولک، انواع اسکینک، بزمجه بیابانی و انواع مارها» اشاره کرد. مجموعه خصوصیات اکولوژیکی ذکر شده می‌تواند این منطقه را به عنوان یکی از بزرگترین مناطق گردشگری در کشور مطرح کند.
منطقه حفاظت شده بزمان
این منطقه به وسعت 324 هزار و 688 هکتار از منطقه کوهستانی بزمان، تپه ماهورها و دشت‌های اطراف را در بر می‌گیرد. این منطقه دارای کوهی نسبتاً مرتفع با ارتفاع 3 هزار و 497 متر از سطح دریا با دره‌های برخوردار از آب شیرین و پوشش گیاهی نسبتاً مناسب است. جوامع گیاهی مشرف بر دامنه‌ها «خرزهره، داز، قیچ، درمنه و انواع گون» است.
حیواناتی که در این منطقه زندگی می‌کنند شامل «کبک، خرگوش، کبک چیل، تیهو، دراج، کل، بز، قوچ و میش» است. علاوه بر گونه‌های مختلف حیوانات ذکر شده، نوعی «خرس سیاه آسیایی» که کوچکتر از خرس قهوه‌ای است نیز در این منطقه وجود دارد. دهانه غارهایی که به احتمال زیاد می‌توان وجود خرس را در آنها حدس زد اکثراً حدود 70 سانتیمتر است که خرس سیاه به زحمت می‌تواند به داخل آن برود، به همین دلیل دسترسی انسان به حیوان و عبور از اینگونه غارها کار ساده‌ای نیست.
پوشش گیاهی این منطقه زیستگاه مناسبی را برای گونه در معرض انقراض و باارزش خرس سیاه در این ارتفاعات فراهم کرده است. پوشش گیاهی غالب زیستگاه‌های خرس در این منطقه شامل «ارجن، کهور و نسترن وحشی» است که میوه بیشتر این گیاهان غذای عمده خرس‌های سیاه را تشکیل می‌دهد. خرس‌ها به «خرما و داز» علاقه فراوان دارند.
پرنده زیبایی به نام "مینا" نیز در این منطقه به وفور یافت می‌شود. این پرنده به اندازه "سار" است، به سهولت اهلی می‌شود و مانند طوطی برخی کلمات را ادا می‌کند.
قبرستان بزرگ "طشت"
قبرستان بزرگ "طشت" مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان است که در روستایی به همین نام در شهرستان بزمان واقع شده است. این اثر تاریخی در سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
ارسال نظر