عذرخواهی از پیشگاه خداوند برای روا شدن ظلم به ستمدیده
حضرت سجاد (ع) در سی و هشتمین دعای صحیفه سجادیه از پروردگار خود برای روا داشتن ظلم به ستمدیدگان پوزش می طلبد.
سی و هشتمین دعا ازصحیفه سجادیه، در 3 فراز، با پرداختن به موضوع عذرخواهی از پروردگار برای ستمی که به ستمدیده روا شده، تنظیم شده است.
آموزههای دعا
* به ستمدیده یاری رسانیم.
* اگر کسی بدی کرد و سپس پوزش خواست، پوزش او را بپذیریم.
* حاجت فقیر را برآورده کنیم.
* عیب مؤمن را بپوشانیم.
* توبه پشیمانی از گناهان گذشته و مقابله با گناهان پیشروست.
وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ فِی الِاعْتِذَارِ مِنْ تَبِعَاتِ الْعِبَادِ وَ مِنَ التَّقْصِیرِ فِی حُقُوقِهِمْ وَ فِی فَکَاکِ رَقَبَتِهِ مِنَ النَّارِ:
و از دعای آن حضرت (ع) در پوزش از ظلمی که به ستمدیده رسیده است:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَعْتَذِرُ إِلَیْکَ مِنْ مَظْلُومٍ ظُلِمَ بِحَضْرَتِی فَلَمْ أَنْصُرْهُ، وَ مِنْ مَعْرُوفٍ أُسْدِیَ إِلَیَّ فَلَمْ أَشْکُرْهُ، وَ مِنْ مُسِیءٍ اعْتَذَرَ إِلَیَّ فَلَمْ أَعْذِرْهُ، وَ مِنْ ذِی فَاقَةٍ سَأَلَنِی فَلَمْ أُوثِرْهُ، وَ مِنْ حَقِّ ذِی حَقٍّ لَزِمَنِی لِمُؤْمِنٍ فَلَمْ أُوَفِّرْهُ، وَ مِنْ عَیْبِ مُؤْمِنٍ ظَهَرَ لِی فَلَمْ أَسْتُرْهُ، وَ مِنْ کُلِّ إِثْمٍ عَرَضَ لِی فَلَمْ أَهْجُرْهُ.
بار خدایا به پیشگاهت عذر خواهم در حق ستمدیدهای که در حضور من بر او ستم رفته و من یاریش ننمودم، و از احسانی که در حقّم شده و شکرش را بجا نیاورده ام، و از بد کنندهای که از من پوزش خواسته و عذرش را نپذیرفته ام، و از فقیری که از من حاجت خواسته و من خواست او را بر خواست خود ترجیح نداده ام، و از حقّ مؤمن حق داری که بر عهدهام مانده و آن را ادا ننمودهام و از عیب مؤمنی که بر من آشکار گشته و آن را نپوشاندهام، و از هر معصیتی که برایم پیش آمده و از آن دوری نجستم.
أَعْتَذِرُ إِلَیْکَ- یَا إِلَهِی- مِنْهُنَّ وَ مِنْ نَظَائِرِهِنَّ اعْتِذَارَ نَدَامَةٍ یَکُونُ وَاعِظاً لِمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِنْ أَشْبَاهِهِنَّ.
بار الها از همه آنها و از آنچه مانند آنهاست از حضرتت با دل آکنده از پشیمانی عذر میخواهم عذری که مرا در آینده از نظایر آنچه بر من گذشت باز دارد،
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ نَدَامَتِی عَلَى مَا وَقَعْتُ فِیهِ مِنَ الزَّلَّاتِ، وَ عَزْمِی عَلَى تَرْکِ مَا یَعْرِضُ لِی مِنَ السَّیِّئَاتِ، تَوْبَةً تُوجِبُ لِی مَحَبَّتَکَ، یَا مُحِبَّ التَّوَّابِینَ.
پس بر محمد و آلش درود فرست و پشیمانیام را بر لغزشهایی که گرفتارشان شدهام و تصمیم را بر ترک گناهانی که برایم پیش آیند، توبهای قرار ده که برایم موجب عشق تو گردد، ای دوستدار توبهکنندگان.
ارسال نظر