حکمت بدرقه باشکوه ققنوس ها

امیرحسین یزدان پناه نوشت:

 گویی ما ایرانی ها عادت کرده ایم به خلق لحظات ناب و تاریخی؛ لحظات تاریخی که شاید سکینه دل مادرانی شده باشد که دیروز برای همیشه با جگرگوشه های شان وداع کردند؛ جگرگوشه هایی که دل و جان مردم ایران را نیز با خود بردند. کاروان این ققنوس ها هرچند فغان ما را به آسمان برد و خون باراند از چشم های بدرقه کنندگان، اما پایان دلدادگی ها نبود چه این که تا زمانی که مردان و زنان کم ادعا و با اخلاص زنده اند، ایران سرشار از شکوه شجاعت های این فرزندان و جگرگوشه هایش خواهد بود و تا همیشه اسیر عشق آن ها خواهد ماند ...دیروز به حکمت تشییع باشکوه سال گذشته شهدای غواص و تشییع غرور آفرین دیروز شهدای آتش نشان فکر می کردم که هر دو در خطیرترین برهه های تاریخ این کشور رخ داد.

به راستی چه معادله ای در «دست های بسته» غواصان کربلای 4 و «جانفشانی آتش به جان ها»ی آتش نشان، نهفته است؟ این حضور و بدرقه های سرشار از اشک های آتشین از مژگان ها، بشارت کدام حکمت الهی است؟ آیا جز این است که این پیکرهای مطهر  برای همیشه داغ بر دل ما گذاشتند تا بر ما ماندگان از پس  این اتفاقات، نهیب زنند که هان! چه درگیر هشت و چهارهای دنیا هستید که این دنیای خاکی را باید روزی وانهید...جز این است که آن غواصان و این جانفشان ها و همه مدافعان و جگرگوشه هایی که از بَرِ ما می روند به ما نهیب می زنند که ای مردم ما شما را کنار هم و دست در دست هم می خواهیم...نه فقط برای روزهای بدرقه که برای روزهای با هم بودن ...  برای همیشه.

این پیکرهایی که دیروز در بهشت زهرای تهران آرام گرفتند هرکدام عزیزان و دلبران یک مادر یا پدر یا فرزند و همسر و... بودند اما با «شهامت شگفت انگیز» خود ققنوس وار جاودانه شدند تا ثابت کنند رسم جوانمردی، پهلوانی، پای روی جان گذاشتن برای نجات دیگری و ... تجسم مردم امروز ایران هم هست و صرفا به تاریخ پر افتخار ما تعلق ندارد.

آتشنشان هایی که ثابت کردند فداکاری تنها به قطعه ای از تاریخ اختصاص ندارد و رشادت و شهامت وقتی پای دفاع از وطن به میان آید، ارزشی همیشه جاریست؛ گاه عرصه عرضه این مجاهدت ها موج های خروشان اروند و جزایر مجنون و ارتفاعات خوزستان  است و گاه حریم اهل بیت (علیهماالسلام) درخارج از مرزها و گاه همین کوچه و خیابان ها و جاده های خودمان.

حکمت زمان و مکان بشارت این فداکاری ها با پروردگار است و پروردن چنان مجاهدانی بر عهده مادران و پدران این آب و خاک؛ تا شاید این مردان و زنان مظلوم سرنوشت تاریخ را عوض کنند که این وعده خداست: «و نرید وان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم وارثین»