اثر گناه‏ بر عمر انسان

بر طبق روایتی از امام جعفر صادق (ع) دو عامل گناه و نیکوکاری در کاهش و افزایش عمر آدمی تاثیر بسزایی خواهند داشت. ایشان در ضمن این روایت می ‏فرمایند:

منْ یَمُوتُ بِالذُّنوبِ أَکْثَرُ مِمَّنْ یَمُوتُ بِالآجالِ وَ مَنْ یَعِیشُ بِالإِحْسانِ أَکْثَرُ مِمَّنْ یَعِیشُ بِالأَعمارِ (1)

«آنها که بر اثر گناه می ‏میرند از آنها که با مرگ طبیعى از دنیا می روند بیشترند، و آنها که بر اثر نیکوکارى عمر می کنند از آنها که با عمر طبیعى زندگى می ‏نمایند زیادترند!»

شرح کوتاه:‏

امروزه ثابت شده است که منشاء بخش قابل توجهى از بیماری ‏هاى جسمى، عوامل روحى و معنوى هستند و یکى از مهم‏ترین این عوامل فشارهاى شدیدى است که از ناحیه وجدان (به سبب انجام گناه) بر روح آدمى وارد می شود. انسان گناهکار در دادگاه وجدان محاکمه شده، با مجازات ‏هاى دردناک معنوى مواجه می گردد و عکس‏ العمل آن در جسم و جان و حتى مرگ و میرها آشکار می ‏گردد. به عکس، افراد نیکوکار از درونِ وجدان خود تشویق می ‏شوند و همین تشویق معنوى نیرو و نشاط تازه ‏اى به آن ها می بخشد، در حالی که به طول عمر آن ها نیز افزوده می شود. نتیجه آنکه؛ گناه عمر آدمی را کوتاه، و کار حسنه و نیک آن را طولانى می سازد.