عزاداری اهل سنت برای امام حسین علیه السلام

 همدردی عاطفی و همنوایی روحی با عاشورا و شهادت امام حسین (علیه السلام) و یارانش اختصاص به شیعیان ندارد . این مطلب حتی در میان اهل سنت نیز به مذهب خاص و گرایش ویژه محدود نمی شود، بلکه حالت فراگیر دارد . از این رو، اهل سنت به طور عموم (غیروهابی ها) از شهادت امام حسین علیه السلام و یارانش اظهار اندوه و حزن کرده و در عمل هم از فجایع کربلا اظهار نفرت و انزجار نموده اند . اهل سنت امروزه، شمار فراوانی از جمعیت مسلمانان را تشکیل می دهند. از این رو، به دست آمدن نظرگاه آنان در خصوص مسأله ای چون عزاداری امام حسین(علیه السلام) مهم تلقی می شود و می تواند به وحدت نظری و عملی مسلمانان کمک کند. از سویی دیگر، با توجه به تبلیغ وسیع وهابیت در نفی عزاداری و به ویژه عزاداری سید الشهداء، به دست آوردن سیره عالمان و بزرگان اهل سنت و گذشته تاریخی این موضوع در میان ایشان، جایگاه والایی می یابد.

نگاه اهل سنت به واقعه عاشورا

اهل سنت نگاه واحدی به عاشورا ندارند، بر خلاف شیعه که به این مسئله نگاه واحد دارند و امام حسین(علیه السلام) را امام معصوم و بر حق می دانند و یزید و طرفدارانش را ظالم و جائر و خروج کننده بر امام زمان خود برمی شمارند؛ زیرا وزر و وبالی که یزید انجام داد کمتر از وزر و وبال کفار و مشرکین نسبت به اصل اسلام نیست، این نگاه تمامی شیعیان است، اما اهل سنت نگاه های متفاوتی دارند.

 عده ای از آنان اهل انصاف هستند که البته کم هم نیستند، کسانی که هوای آلوده وهابیت و نواصب را استنشاق نکرده اند در کنار امام حسین(علیه السلام) و جریان کربلا هستند و یزید و طرفداران او را محکوم می کنند. نخستین گزارشی که از اعتراض و گریه یکی از بزرگان صحابه پس از شهادت امام حسین(علیه السلام) و اسارت اهل بیت ثبت شده، اعتراض و گریستن زیدبن ارقم در مجلس ابن زیاد است. هنگامی که ابن زیاد با چوب دستی بر لب و دندان امام(علیه السلام) می زد، زید با اعتراض گفت: چوب دستی ات را بردار، به خدا شاهد بودم که رسول خدا مابین دو لب حسین را می بوسید و سپس گریست. ابن زیاد او را تهدید به مرگ کرد. پس زید فریاد زد: ای مردم! شما از این پس جزو بردگانید؛ پسر فاطمه را کشته اید و پسر مرجانه را امارت داده اید...

عبدالجلیل رازی که کتاب خود را در حدود سال 560 نگاشته است، در پاسخ یک نویسنده ی سنی اطلاعات بسیاری با ارزشی درباره ی سابقه عزاداری اهل سنت باری امام حسین علیه السلام آورده است. ابتدا به نقل از آن نویسنده ی سنی می نویسد: این طایفه روز عاشورا اظهار جزع و فرع کنند، و رسم تعزیت را اقامت کنند. و مصیبت شهدای کربلا تازه گردانند بر منبرها، و قصه گویند، و علما سر برهنه کنند و عوام جامعه چاک کنند و زنان روی خراشند و مویه کنند.

عبدالجلیل در پاسخ می نویسد: معلوم جهانیان است که بزرگان و معتبران ائمه ی فریقین از اصحاب امام مقدم بوحنیفه، و امام مکرم شافعی، و علما و فقهای طوایف، خلفا عن سلف، این سنت را رعایت کرده اند، و این طریقت نگاه داشته اند. خود شافعی که اصل است و مذهب بدو منسوب است بیرون از مناقب، او را در حسین و شهدای کربلا مراثی بسیار است.