پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- احمد اولیایی(دانشجوی دکترای ارتباطات)-تجمع با هر نیت و انگیزه‌ای تبدیل به یک پتانسیل بالقوه و در عین حال منفی می‌شود. هواداری و طرفداری به عنوان یک انگیزه قوی می‌تواند مخاطبان بسیاری را دور هم جمع کند که بدون هماهنگی قبلی، به طرز شگفت‌انگیزی هماهنگ شوند. جدا از کارکردهای چنین تجمعاتی، اگر افراد تشکیل‌دهنده این تجمع جوانان باشند کارکردها به صورت تصاعدی بالا می‌روند. در نظام موضوعات سبک زندگی، تجمعات شکل گرفته در جامعه ذیل کلان موضوع معاشرت اجتماعی می‌آید. معاشرت به عنوان یکی از موضوعات مهم سبک زندگی است که چه در عرصه خانوادگی و چه اجتماعی باید بدان توجه شود.

یکی از مهم‌ترین تجمعاتی که همیشه وجود داشته، جمع هواداران تیم‌های فوتبال در ورزشگاه‌هاست. جوانانی که علاقه آنها به ورزش به ویژه فوتبال و تیم مورد علاقه خود، باعث جمع شدن آنها می‌شود. انرژی دوران جوانی توام با گرمای خاص بازی فوتبال در کنار تعصب هواداری، فضای تجمعی منحصر به فردی را در ورزشگاه ایجاد می‌کند.

مشخصاً بازی تیم ملی با تیم کره جنوبی از سری مسابقات مقدماتی جام جهانی، مجدداً جوانان پرشور و علاقه‌مند به فوتبال و ایران را به ورزشگاه خواهد کشاند. آنچه این تجمع خاص را حائز اهمیت کرده و در تیررس بحث‌ها و گفت‌وگوها قرار داده، تقارن بازی با شب عاشورای حسینی است. تقارنی که با توجه به اهمیت و جایگاه مناسکی عاشورا نگرانی‌های فراوانی را متوجه علاقه‌مندان به دین و مناسک کرده است. تضاد شادی ناشی از بازی خوب ایران و غم خاص شب عاشورا، فضای پرهیجان ورزشگاه و هیجانات فوتبال و در نتیجه از بین رفتن حرمت تاسوعا و عاشورا دغدغه اصلی است.

در طرف دیگر، بازی تیم ملی قرار دارد که برای رسیدن به جام جهانی فوتبال انجام می‌گیرد. صنعت فوتبال و جایگاه آن بین ورزش‌ها، ملی بودن این بازی، عرق ملی و تعصب مردم ایران و اهمیت بازی برای رسیدن به جام جهانی، مسابقه ایران و کره جنوبی را پر رنگ‌تر کرده است. البته باید بدانیم برنامه بازی‌ها را فدراسیون جهانی فوتبال برنامه ریزی می‌کند و مسوولان فوتبال ایران تمام تلاش خود را برای تغییر زمان و حتی مکان بازی به‌کار بردند اما موفق نبودند. در نهایت ناگزیر، احتمالاً ما با یک تجمع ورزشی یکصد هزار نفره با همه خصوصیاتی که بیان شد در شب پراهمیت عاشورای حسینی مواجه خواهیم بود.

نوع مواجهه با این قضیه می‌تواند تنش‌زا یا تنش‌زدا باشد. یک مواجهه، برخورد چکشی و تقابلی با این قضیه و تقبیح مطلق این تجمع است. نوع دیگر مواجهه، اولویت دادن به مسابقه فوتبال و کم رنگ دیدن مناسک دینی است؛ اما می‌توان نوع سومی از مواجهه را نسبت به قضیه تعریف کرد که در عین پذیرش برگزاری بازی و تجمع، نگاه آیینی و مناسکی نیز در نظر گرفته شود. مواجهه عقلایی، تبدیل تهدید به فرصت در این قضیه است. اگر با نگاه فرصت‌ساز به موضوع بنگریم ما با صد هزار جوان علاقه‌مند به حضرت امام حسین (ع) روبه‌رو هستیم؛ علاقه‌ای که بر طبق احادیث هیچ گاه سرد نمی‌شود.پیامبر (ص): إنَّ لِقَتلِ الحُسَینِ حَرارَةً فی قُلوبِ المُؤمِنینَ لاتَبرُدُ أبَدا؛ شهادت حسین(ع) حرارت و آتشی در دل مؤمنان برافروخته است که هرگز سرد نخواهد شد. (مستدرک الوسائل: ج ۱۰، ص ۳۱۸) در نتیجه تبدیل این تجمع بزرگ ورزشی به یک تجمع بزرگ آیینی بهترین راه مواجهه است. مواجهه‌ای ایجابی که قابلیت اجرا داشته و موضع‌گیری‌های ناشی از مواجهه‌های سلبی را نخواهد داشت.

آنچه مسلم است تعهد قلبی و رفتاری جوانانی است که به ورزشگاه می‌آیند. آنان یقیناً حرمت سید الشهدا (ع) را نگاه خواهند داشت. تجمع هواداران صدهزار نفری ورزشگاه آزادی این قابلیت را دارد که به بزرگترین و با شکوه‌ترین عزاداری شب عاشورا تبدیل شود. البته نمی‌توان منکر نگرانی‌های بالقوه مانند هتک حرمت این شب عظیم بود اما جوانانی که چنین نگرانی در قبال آنها متصور است، جوانان پرشور و مسلمانند و همانطور که ذکر شد حرارت سرد نشدنی حضرت أبا عبدالله (ع) در قلب آنها وجود داشته و به مراتب از علاقه آنها به فوتبال بیشتر است.

پس می‌توان در عین تقویت روحیه تیم ملی برای بردن در این بازی مهم و کسب یک موفقیت در عرصه ورزش، عظمت شب عاشورا را نیز در نظر گرفت و با یک عزاداری جانانه و کنترل هیجانات ناشی از بازی، این تهدید را تبدیل به فرصت کرد.

استفاده از نمادهای حسینی، توزیع پیراهن و پرچم‌های عاشورایی بین تماشاچیان، تولید بروشورهای آگاه‌سازانه نسبت به عظمت این شب، توجیه لیدرها و بازیکنان تیم‌ها درباره تحریک احساسات تماشاچیان، نصب بنرهای محرم و عاشورا، برپایی ایستگاه‌های صلواتی در اطراف و داخل ورزشگاه که فضای معنوی را توسعه می‌دهد، استفاده از مداحان معروف قبل و بین بازی، پیشنهاداتی‌اند که می‌توانند برای تبدیل این تجمع به یک تجمع مذهبی عاشورایی اجرا شوند.