وقتی شرکت در نمایشگاه هولوکاست بهانه حمله می‌شود
خبرها همه شکل و قالب مشخصی دارند. همه ظاهرا درست هستند و کاملا اغواگرانه تو را وادار به پذیرش می‌کنند. اما در پس این اخبار یک منبع وجود دارد. منبعی که اگر صالح و سالم باشد می‌تواند یک خبر را با سلامت بسته بندی کند و تحویل مخاطب بدهد اما اگر در سلامت نیت و هدفش شکی باشد آن وقت بسته‌ای را که مرتب کرده و آذین بسته شده، نباید باور کرد و گول ظاهر زیبایش را خورد.
اما این‌که سلامت خبر را چطور می‌شود فهمید، یکی از راه‌هایش اثرات و موارد انتشارش است. نمونه اخیر هم خبری بود درباره دزدی یک مجسمه از یکی از ادارات وزارت ارشاد.
خبری که با وجود اهمیت نه چندان زیادش بسرعت در شبکه‌های ماهواره‌ای مانند بی.بی.سی و صدای آمریکا و... پخش شد و... اما حالا چرا این خبر، خبری است که باید در صحت منبعش شک کرد؟
اول این‌که قیمت مجسمه چندان زیاد نبوده است و کسی که آن را دزدیده حداکثر 6 ـ 5 میلیون تومان عایدش شده است.
دوم این‌که این اتفاق چهار ماه پیش روی داده است و مراجع قضایی هم ظاهرا در جریان ریز ماجرا هستند. حالا برای چنین موردی چرا باید بعد از چهار ماه خبر رسانه‌ای و بسرعت در شبکه‌های ماهواره‌ای منتشر شود؟
سوم این‌که ماجرای این دزدی، بی‌دلیل به موزه هنرهای معاصر نسبت داده شده است. موزه‌ای که رئیس آن مجید ملانوروزی مدتی است تحت حملات رسانه‌های غربی است. دلیل حمله هم چیزی نیست جز حضور در نمایشگاه کاریکاتور هولوکاست و اهدای جایزه به برندگان آن.
چهارم: نمایشگاه کاریکاتور هولو کاست چندی پیش با مسئولیت و کمک هنرمندان متعهدی ازجمله مسعود شجاعی طباطبایی و محمد حسین نیرومند و با مخالفت شدید غربی‌ها برگزار شد. همان نمایشگاهی که حتی بعضی از سیاسیون هم از آن برائت جسته بودند. ملانوروزی هم به‌واسطه رفاقت با نیرومند و طباطبایی و بسیاری از برگزار کنندگان و هم به عنوان عالی‌ترین مقام در حوزه هنرهای تجسمی در آن شرکت و جوایز را هم اهدا کرده بود.
پنجم: بعد از برگزاری نمایشگاه حمله به این نمایشگاه و ملانوروزی در رسانه‌های غربی آنقدر زیاد است که او به بمب تشبیه می‌شود.
حالا با کنار هم قرار دادن این گزاره‌ها به نظر شما این خبر چرا، از سوی چه کسانی و با چه اهدافی باید در اختیار رسانه‌های داخلی و خارجی قرار گیرد؟
ارسال نظر