من عزتم، بچه سنگلج

کسی را در اطراف و اکناف نمی‌توان یافت که یک دستور مشخص برای رسیدن به اوج در هر حرفه‌ای برای انسان نسخه‌پیچی کند. البته بجز چند فاکتور مشخص مثل تلاش و ممارست و از این دست توصیفات که وجود دارد ولی رسیدن به اوج برای هر کسی تعریفی دارد و آن هم مختص آن شخص است و فقط در سینه وی نهفته است.

 

در حرفه بازیگری نیز شیوه ستاره شدن به همین صورت است. برای یک بازیگر ستاره، جذابیت و یک حس منحصر به فرد وجود دارد که او را به اوج می‌رساند و وی تبدیل به آیینه‌ای می‌شود که ملتی خود را در آن می‌بینند.

 

حالا اگر بخواهیم اسم چند بازیگر را در ایران بیاوریم که از ابتدا آنِ بازیگری در وجودشان بوده و هم اکنون به اوج این رشته رسیده‌اند، به طور حتم عزت الله انتظامی از این دست افراد است.

 

این بازیگر با سابقه سینما، تئاتر و تلویزیون کار خود را با پرده‌خوانی در تماشاخانه‌ها آغاز کرد و اولین بازی‌اش در سن 25 سالگی در فیلم «واریته بهاری» بود. وی نزدیک به 15 فیلم قبل از انقلاب و قریب به 40 فیلم سینمایی بلند در بعد از انقلاب در کارنامه خود دارد و از این حیث تاکنون کمتر بازیگری به رکورد عزت‌الله انتظامی رسیده است. از معروف ترین کارهایش قبل از انقلاب «گاو» ساخته داریوش مهرجویی و بعد از انقلاب نیز کارهای معروف بسیاری نظیر «اجاره‌نشین‌ها» را تجربه کرده است. آخرین اثرش هم تا کنون در سینما بازی در فیلم «راه آبی ابریشم» بود.

 

نزدیک به سه سال پیش بود که غزاله سلطانی از کتاب «من عزتم، بچه سنگلج» رونمایی کرد. این کتاب در توصیف «آقای بازیگر» سینمای ایران نوشته شده است.

 

محبوبیت عزت الله انتظامی به خاطر عجین شدن بازی او با روحیات مردم ایران است. وی که خود را برآمده از دل مردم می‌داند و می‌گوید از تشویق های آنان در تماشاخانه ها پا گرفته و به اینجا رسیده است، به کشورش پایبند بوده و مانند عده ای از هنرمندان در زمان انقلاب به خارج از کشور نرفت و خود را با شرایط این آب و خاک وفق داد و با بازی های درخشانش در این سال ها به هنر بازیگری معنا بخشد.

 

31 خرداد عزت الله انتظامی وارد 93 سالگی زندگی‌اش می‌شود.

 

همچنین ایرج راد در مورد عزت الله انتظامی گفت: سالها پشت میزهای دانشگاه در کنار هم بودیم. هرچند آقای انتظامی 21 سال از من بزرگتر است و وی را از زمانی مسئول اداره تئاتر بود، می شناسم.

 

آقای انتظامی روحیه بسیار شوخ طبعی دارد و در هرجایی باشد موجب ابتهاج گروه می شود و بسیار خیرخواه است. وی تمام تلاش خود را می کند تا یاری‌گر دیگران باشد و در حقیقت دستش به خیر است و همواره در کارهای خیر شرکت می‌کند. به نظر من همان لقب «آقای بازیگر» سینمای ایران برازنده اوست. سال‌های سال آقای انتظامی رئیس خانه تئاتر بود و آنجا برای هنرمندان از جان مایه می‌گذاشت. مهمترین نکته در مورد وی این بود تمام تلاش خود را می کرد تا خانه نشین نشود و این برای یک بازیگر مسن بسیار حیاتی است که بتواند کار کند. از صمیم قلب تولد آقای انتظامی را تبریک می گویم.