ماجرای یک روحانی از همراهی با محکومان به اعدام

 

نبی سلطانی در نخستین دقایق حضورش در این برنامه با اشاره به دوران کودکی خود گفت: در دوران کودکی شیطنت های بسیاری می کردم و این مسیر ادامه داشت تا این که در دوران تحصیل در مقطع راهنمایی با یک معلمی برخورد کردم که بر جنبه های مختلف زندگی من تاثیر بسیاری گذاشت.

 

وی ادامه داد: به یاد دارم در دوره کودکی علاقه مند بودم تا مکانیک شوم و دلیل چنین علاقه ای هم به حرکت درآوردن یک قلب تپنده مکانیکی داخل وسایل نقلیه بود.

 

این روحانی مدت 15 سال است که با حضور در زندان شب های آخر زندانیان محکوم به اعدام با آنها سپری می کند و به قول خودش تلاش می کند تا آنها به نقطه اوج برساند و اگر هم کاری از دستش بربیاید در جهت گرفتن رضایت از خانواده قربانیان گام برمی دارد.

 

نبی سلطانی در بخش دیگری از این برنامه با اشاره به افراد زندانی که با آنها برخورد دارد، افزود: من به این زندانی ها اهل برزخ می گویم چون بعد از اسیر شدن در چنین موقعیتی اولین کارشان حسرت خوردن است چرا که هیچ وقت فکر نمی کردند به چنین نقطه ای برسند که دیگر جای جبران برایشان وجود نداشته باشد.

 

وی همچنین تصریح کرد: معتقدم در هر نقطه ای که یک جوان است یک روحانی هم باید حضور داشته باشد و دلیل بسیاری از مشکلاتی که جوانان امروز ما از جمله جوانان در بند زندان با آنها روبرو هستند نبودن یک روحانی در مواقع حساس زندگیشان است.

 

حجت الاسلام سلطانی ضمن اشاره به دیگر ویژگی های کار خود از این شغل  به عنوان بهترین کار برای خودش یاد کرد و گفت: تصور می کنم این کار برای من بهترین است چون اگر من به واسطه این شغل وارد زندان نمی شدم شاید الان یکی از اشراری بودم که با آنها برخورد می کنم.

 

در پایان این برنامه علیخانی پدر نبی سلطانی را که دوره جوانی وی نقش مهمی در جلوگیری از قدم گذاشتن او به مسیرهای نادرست ایفاکرده و زمانی که برای نخستین بار او را در حال سیگار کشیدن دیده او را طوری ادب کرده که هیچ وقت در چنین مسیرهایی قدم نگذارد را برای حضور مقابل دوربین دعوت کرد که به طور یقین یکی از اهداف این کار معرفی تاثیر نقش راهنمایان در زندگی جوانان است.