شاعری که بخواهد تحول ایجاد کند، نداریم

 ابوالقاسم حسینجانی، شاعر و قرآن‌پژوه با بیان اینکه دچار مناسبت‌زدگی هستیم، اظهار کرد: دعا به آن نوعی که باید در زندگی اثرگذار باشد، وجود ندارد. به سراغ رادیو و تلویزیون و برخی هیئت‌ها که می‌رویم می‌بینیم تنها به ظاهر دعا توجه می‌شود و هیچ عمقی از این رجوع به دعا وجود ندارد. وقتی به سراغ دعای ابوحمزه سومالی و دعای سحر و ... می‌رویم متوجه نمی‌شویم چه می‌گوییم و چه می‌گویند. این دعا نیست. بلکه تنها یک ادعا است.

 

وی ادامه داد: نکته دیگری که باید به آن توجه داشته باشیم این است که زبان و ادبیاتی که ما داریم، مناسبت‌زده است و شاعر عمیقی که بخواهد تحول ایجاد کند و محرومیتی را از بین ببرد و مشکلی را حل کند، نداریم و یا آنقدر کم داریم که اصلا به چشم نمی‌آید. به این دلیل این گونه است که اهالی ادبیات خودشان محروم‌اند و نمی‌‌توانند محرومیت را از بین ببرند.

 

حسینجانی تصریح کرد: محرومیت هم محرومیت بودن است. ما در بودنمان که شامل بودن اقتصادی و معیشتی می‌شود، مشکل داریم و وقتی نیازهای اساسی مان برآورده نشود، نمی توانیم از بودن به شدن برسیم. این دعا را بارها شنیده اید که پیغمبر اکرم (ص) در ماه رمضان تاکید کرده‌اند که پس از نمازهای واجب بگوییم «اَللّهُمَّ اَغْنِ کُلَّ فَقیرٍ اَللّهُمَّ اَشْبِعْ کُلَّ جایِعٍ اَللّهُمَّ اکْسُ کُلَّ عُرْیانٍ»؛ به این معنا که خدایا دارا کن هر نداری را، خدایا سیر کن هر گرسنه ای را، خدایا بپوشان هر برهنه را و می بینید که پیغمبر هم به این گونه نیازهای انسان توجه داشته است. ادبیات کشورمان باید به این سمت حرکت کند.

 

این محقق و قرآن پژوه با تاکید بر اینکه شاعر امروز کسی است که بتواند با مردم دوست شود، عنوان کرد: دین را در یک کلمه محرومیت‌زدایی ترجمه می‌کنم. اگر کسی نتواند با خلق خدا در ارتباط تنگاتنگ باشد، نمی‌تواند دین داشته باشد. به عنوان یک نمونه، سوره ماعون را مثال می‌زنم. خداوند در این سوره می‌فرماید کسی می‌تواند دین را انکار کند، که یتیمی را از خود دور کند. ما باید در عمق مسائل و جهان بینی دینی برویم. نمازی که نتواند شخص را به نیاز مردم برساند نماز نیست.

 

نویسنده کتاب «محراب، چشمه آرامش» همچنین گفت: اگر تفکر درستی نداشته باشیم نمی توانیم تذکر خوبی داشته باشیم. ما از خودمان و منابعمان باید شروع کنیم و بعد بر روی اشعار بحث و نقد و بررسی کنیم. شعرهای ما از نقد و بررسی دور است و مجالس آزاد کم داریم. ما دچار مونولوگ هستیم و دیالوگ نداریم. باید این دغدغه را پیدا کنیم و بعد ببینیم که واقعا با قرآن چه می کنیم. آیا قرآن برای روخوانی و حفظ کردن است. پیغمبر اکرم (ص) فرمودند در ماه رمضان اگر کسی یک آیه قرآن را بخواند، انگار ختم قرآن را خوانده است و در واقع پیغمبر با چنین سخنی می خواستند این پیام را منتقل کنند که به جای این رفتن دنبال عدد و آمار و ارقام، بهتر است یک آیه بخوانیم، اما بر روی آن تمرکز کنیم.