وقتی که «مرگ» پایان راه می‌شود+تصویر

مجموعه چاپ دستی «مهدی درویشی» تا دو روز آینده در گالری «اُ» برپاست که این نمایشگاه مرگ را محور خود قرار داده است.

در هنگام ورود به نمایشگاه تابلویی سرشار از تنهایی و غم به تصویر کشیده شده که در روبروی آن نوشتاری از «احمد شاملو» و نگاهش به مرگ دیده می‌شود.

در نیست

راه نیست

شب نیست

ماه نیست

نه روز و نه آفتاب،

ما بیرون زمان ایستاده‌ایم

با دشنه‌ی تلخی

در گُرده‌های‌‌مان هیچ‌کس با هیچ‌کس سخن نمی‌گوید

که خاموشی به هزار زبان در سخن است

در مردگان خویش نظر می‌بندیم با طرح خنده‌یی

و نوبت خود را انتظار می‌کشیم
بی‌هیچ خنده‌یی!

تابلوهای این نمایشگاه، ماتم و غم و تنهایی را از «مرگ» نشان می‌دهد؛ یکی از کارهای وی که 4 تابلو را در بر دارد، با عنوان «تا 100 سال دیگر» است.

درویشی در این مجموعه از تکنیک مزوتینگ استفاده کرده که همان حکاکی روی فلز است؛ وی، در تابلوی شماره یک، فردی که قاب عکس در دست دارد و در گورستان است، را به تصویر کشیده، در تابلوی شماره دو حضور این فرد در قبرستان کمرنگ می‌شود و در تابلوی شما سه و چهار به مرور تصویر قبرستان و این فرد محو شده است.

درویشی در گفت‌وگو با فارس درخصوص چرایی پرداختن به موضوع مرگ، گفت: این نگاه برداشت شخصی من از مرگ است؛ فلسفه معاصر نیز این را می‌گوید که به دنیا آمدن انسان یک اتفاق است اما وقتی به دنیا آمدید، مرگ او قطعی است. مرگ جدی‌ترین اتفاقی است که همه درگیر آن می‌شوند و چرا نباید این موضوع مهم سوژه کار من نباشد؟!

وی افزود: من دوره‌ای جدی به زندگی فکر کردم و نقطه پایان زندگی برای من مرگ است؛ شاید این کارها تلنگری باشد برای ارزشمندتر شدن زندگی.

درویشی در تابلوهای خود به مرگ نگاه مادی دارد؛ و در آثارش هیچ خبری از شروع زندگی دیگر نیست؛ وی در پاسخ به این سؤال که آیا برای شروع زندگی دیگر بعد از مرگ پروژه‌ای دارید؟، گفت: نه، خیلی مادی مرگ را می‌بینم. برنامه‌ای هم به معنوی دیدن مرگ ندارم.

این نمایشگاه به لحاظ تکنیک کار، قابل توجه است اما در محتوای آن به موضوع «مرگ» صرفاً نگاه مادی داشته و با اعتقادات دینی که به معاد و جهان بعد از مرگ اهمیت ویژه‌ای قائل است، مغایرت دارد.