علی مسعودی: نویسنده‌ها مثل اسب‌های مسابقه هستند

علی مسعودی؛ نویسنده ای است که سال ها فیلمنامه نویسی برای سریال های طنز را کنار نویسندگان هم تراز خودش تجربه کرده است. او که در چند ماه گذشته به واسطه برنامه «خندوانه» به شهرت رسید بازی در چند فیلم سینمایی را هم به پرونده خود اضافه کرده و در گفت و گو با «صبا » می‌گوید که از نوشتن خسته شده و ترجیح می‌دهد تمام تمرکزش را روی زندگی شخصی اش بگذارد.به گزارش صبا با او درباره بازخوردهای برنامه « خندوانه‌»‌و نشاطی که در جامعه با این برنامه ایجاد شده صحبت کردیم که در ادامه می خوانید.

 

*چطور به رامبد جوان معرفی شدید؟

رامبد به من زنگ زد و از من دعوت کرد و این اتفاق برمی‌گردد به 10 سال پیش که رامبد به خانه من آمد و من از خاطره‌هایم برایش تعریف کردم. چنان با آب و تاب خاطره هایم را برایش تعریف کرده بودم که وقتی از خانه من رفت به من زنگ زد و گفت تا صبح به خاطره هایت می‌خندیدم. همین شد که وقتی « استند آپ » های « خندوانه » شروع شد با من تماس گرفت و از من خواست که در این گروه باشم.

*برنامه « خندوانه » چه نقشی در شهرت شما داشت؟

نمی توانم این موضوع را نادیده بگیرم که « خندوانه »‌نقش مهمی‌در معرفی من به مردم داشت. نویسنده ها را کسی نمی‌شناسد و شاید فقط اسم هایشان شنیده شده باشد اما اغلب آنها را مردم به چهره نمی‌شناسند. من همیشه می‌گویم نویسنده ها مثل اسب های مسابقه هستند، وقتی اول می‌شوند همه می‌گویند چه سوار کار خوبی و اگر آخر شوند می‌گویندسوارکار؛‌ اسب خوبی نداشت!

*امیر کربلایی زاده به واسطه شهرتی که از طریق برنامه « استند آپ کمدی » پیدا کرد در مراسم های مختلف اجرا داشت،  شما هم به درآمدزایی از این راه فکر کردید؟

بله و شاید بیشترین استیج را در این زمینه من اجرا کردم و از این راه در آمد هم داشتم. امیر کربلایی زاده جزو استند آپ کمدین های تراز اول کشور است و در این حوزه اصولی اجرا می‌کند تا آنجایی که شنیدم سه روز در تالار قشقایی استند آپ اجرا کرده است.

 

*مردم چقدر با تماشای برنامه « خندوانه » حالشان خوب می‌شود؟

میزان موفقیت یک برنامه به مخاطب آن بستگی دارد. زمانی که برنامه ای به فصل سوم می‌رسد و با استقبال روبه رو می‌شود نشان می‌دهد که موفق شده است. به نظر من « خندوانه » به آن چیزی که می خواسته دست پیدا کرده است.

*اصلی ترین ویژگی « خندوانه »‌را چه می‌دانید؟

من حدود 12 سال است که با رامبد جوان رفاقت دارم. بسیار صادق است و تمام دغدغه اش  در تمام این سال ها مربوط به محیط زیست،‌ خندیدن، کتاب خواندن و ... بوده است. ما می بینیم در این برنامه علاوه بر خندیدن به این مسائل هم تکیه و توجه دارد. او پیام های اخلاقی را مطرح می‌کند که خودش به آن ایمان دارد و عمل می‌کند. وقتی با من تماس گرفت من به خاطر شرایط روحی که در آن زمان داشتم قبول نمی‌کردم اما به خاطر اصرار و پافشاری رامبد به برنامه رفتم. به من گفت نگران نباش اگر خوب نشد و مردم خوششان نیامد پخش نمی‌کنیم. برنامه « خندوانه »‌برای او بسیار مهم است و بدون غرور و حسادت شروع به تحقیق می‌کند و از همه کسانی که به بهتر شدن برنامه اش کمک می‌کنند استفاده می‌کند.

 

*بازخورد خاطره بازی مفرح به نام « استند آپ » تا الان برای شما چطور بوده است؟

این قدر خوب بود که شهرداری مشهد مسابقه « استند آپ » برگزار کرد و از من به عنوان داور دعوت شد و در آنجا حضور داشتم. در مدارس هم مسابقات این چنینی انجام دادند و حتی چند وقت پیش از دانشگاهی تماس گرفتند و گفتند که حدود 200 نفر برای استند آپ ثبت نام کردند، همه این ها نشان می‌دهد که « خندوانه » و استند آپ هایش بسیار مورد استقبال قرار گرفته است.

*جای برنامه « خندوانه » در بین برنامه های تلویزیون چقدر خالی بود؟

از استقبال مردم می‌شود گفت که جای برنامه شادی مثل این برنامه بسیار خالی بوده است و آنقدر استقبال شد که فصل سوم هم ساخته شد . پس مردم به چنین برنامه ای نیاز داشتند.

 

*غیر از « خندوانه » چه برنامه ای باعث خنده و تغییر روحیه شما شده است؟

من سریال های رضا عطاران را بسیار دوست دارم و در حال حاضر جایش در تلویزیون بسیار خالی است. در چهار یا پنج سال گذشته ما برنامه ای نداشتیم که مانند « خندوانه » باعث شادی مردم بشود. البته سری اول « خنده بازار » هم برنامه خوبی بود که از شبکه سوم پخش می‌شد. به دلیل داشتن تهیه کننده خوبی به اسم فرید شب خیز و تیم خوبی که وجود داشت برنامه خوبی را روی آنتن می بردند. من همیشه معتقد هستم که تهیه کننده در موفقیت یک کار بسیار تأثیر گذار است.

*انرژی مردم حاضر در استودیو چقدر در اجرای شما تأثیر داشت؟

بسیار تأثیر گذار بود. شما اگر خاطره ای را تعریف کنید و مردم عکس العمل خوبی نشان ندهند تمام انرژی و تمرکزت را از دست خواهی داد. یک بار قبل از شروع « استند آپ  کمدی » ها به برنامه رفتم و شروع به اجرا کردم،‌ تماشاچی ها هیچ عکس العملی به حرف های من نداشتند انگار خیل خسته بودند! من همه تلاشم را کردم اما انگار برای سخنرانی آمده بودند و حتی گوش هم نمی‌دادند و آن برنامه هم پخش نشد.