معجونی از توصیف‌های جنسی و پرده‌دری‌های اخلاقی به نام شعر

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- محمدصادق عابدینی- در پی اعتراض رسانه‌ها به فعالیت شاعرانی که با شاهین نجفی خواننده هتاک داشته‌اند، یغما گلرویی به عنوان ترانه‌سرایی که با این خواننده دوستی و همکاری داشته معرفی و به برخی از فعالیت‌های وی اشاره شد. اما در این بین برخی دیگر از همکاران شاهین نجفی که رابطه گرم‌تری نیز نسبت به گلرویی با نجفی داشته‌اند، از قلم افتاد. 

جریان شعری با نام «شعر پست مدرن» یا «غزل پست مدرن» چند سال پیش‌تر از آنکه شاهین نجفی با ترانه‌های هنجارشکنانه‌اش اسم و رسمی برای خود به دست آورد، در یکی از شهر‌های نزدیک به تهران و به دست فردی به نام «سیدمهدی موسوی» به راه افتاد. البته موسوی علاقه دارد تا نام خود را به عنوان بنیانگذار سبک شعری «غزل پست مدرن» در اذهان شاعران هم‌مسلک خود جا بیندازد. وی جلسات شعرخوانی را مدیریت می‌کرد که بنا به دلایل اخلاقی این جلسات تعطیل شد. موسوی به همراه فاطمه اختصاری و چند شاعر دیگر که خود را دنباله‌‌رو غزل پست مدرن می‌دانند، فعالیت‌های آشکار و نهانی در زمینه بسط شعر پست مدرن انجام داده‌اند و اشعارشان به صورت گسترده‌ای توسط شاهین نجفی مورد استفاده قرار گرفته است. اما چرا آنچه به عنوان «غزل‌پست‌مدرن» شناخته می‌شود تا این حد مورد توجه و حساسیت قرار گرفته است؟! و چرا شاهین نجفی که عمده اشعار هتاکانه و موهن را مورد استفاده قرار می‌دهد، سراغ چنین شاعرانی رفته؟!

عباس کریمی‌عباسی، شاعر و روزنامه‌نگار درباره «غزل پست مدرن» می‌گوید: ابتدا باید گفت قالب غزل، پست مدرن نمی‌شود. تعریفی که در ایران از کلمه پست مدرن می‌شود، تعریف غلطی است که به ادبیات و هنر نیز تسری پیدا کرده است. کلمه پست مدرن به معنای بازگشت از مدرنیته است. در غرب می‌گویند ما در دوران مدرن به نیازهایی برخوردیم که مدرنیته پاسخی برای آنها نداشته اما در سنت‌ها پاسخ‌هایی برای آنها هست، لذا لازم است به گذشته برگردیم و سنت‌ها را با مدرنیته ترکیب کنیم. در این تعریف، شعر پست مدرن باید نیازهای امروز را با استفاده از اسلوب‌های قدیمی پاسخ دهد. بعضی‌ها این شعر را همان شعر نیمایی یا آزاد می‌دانند که قالب کلاسیک ندارند اما فضاسازی، شخصیت‌پردازی، توصیف و ایهام را که از اصول شعر کلاسیک هستند، دارند. این موضوع مختص زبان فارسی نیست و در انگلیسی، آلمانی، فرانسه و امثال آن نیز مشاهده می‌شود. این شاعر ادامه می‌دهد: از سوی دیگر عده‌ای تصور می‌کنند با تقلید از ترانه‌های غربی که همراه با پرده‌دری، بی‌اخلاقی توصیفات جنسی، فحاشی و ساختارشکنی است، به شعر پست مدرن رسیده‌اند. در صورتی که اینها تنها برداشت‌هایی از ترانه‌های عامیانه غربی و به خصوص انگلیسی است. در ایران شاعرانی مانند سعید میرزایی و حامد ابراهیم‌پور از جمله کسانی هستند که به درستی توانسته‌اند در قالب غزل مفاهیم نو و امروزی را بیان کنند و شعرشان ساختاری امروزی دارد البته محتوای همه اشعار آنها نیز مورد تأیید نیست. 

وی تأکید می‌کند: اینکه عده‌ای خود را بانی شعر پست مدرن می‌دانند درست نیست زیرا ما در تاریخ ادبیات چندین بار شاهد بازگشت دوران قدیم هستیم. نمونه بارز آن سبک هندی است که در قرن 11 هجری به وجود آمد و صائب تبریزی شاعر برجسته آن بود. 

کریمی‌عباسی معتقد است: برخی با پشت کردن به ارزش‌های انسانی در اشعار خود و توسل به بی‌پردگی جنسی و اخلاقی و قانون‌شکنی سعی دارند برای خود هوادارانی پیدا کنند و خود را مشهور بپندارند. اما عامه مردم با چنین ساختارهایی ارتباط برقرار نکرده و جایگاهی برای آنها قائل نیستند. 

این شاعر به کسانی که تمایل دارند اطلاعات بیشتری در این خصوص به دست آورند، توصیه می‌کند، تاریخ ادبیات معاصر را مطالعه کنند به خصوص از دهه 40 به بعد که نیما با شعر نیمایی و شاملو با شعر آزاد که به اشتباه شعر سپید خوانده می‌شود، سعی در تحول شعری داشتند. کتاب «موسیقی شعر» نوشته استاد شفیعی کدکنی نیز اطلاعات خوبی در این زمینه دارد. همانطور که این شاعر بیان کرد در آنچه شعر پست مدرن خوانده می‌شود و امثال سیدمهدی موسوی و فاطمه اختصاری خود را از پیشگامان آن عنوان می‌کنند، پرده‌دری اخلاقی به شدت رواج دارد. تا به حال چند عنوان از مجموعه شعر‌های این شاعران از نمایشگاه کتاب به همین دلیل جمع‌آوری شده است. با وجود اینکه موسوی و اختصاری سابقه بازداشت و منع فعالیت داشته‌اند اما بعد از مدت کوتاهی از هر بازداشت دوباره فعالیت خود را آغاز کرده‌اند.