به گزارش پارس، اگرچه پخش سریال‌هایی از فرهنگ شرق که مورد علاقه‌ی مخاطبان ایرانی هم هست، می‌تواند به عنوان راهکاری جدی برای مقابله با سریال‌های شبکه‌های ماهواره‌ای مطرح باشد - سریال‌هایی که علاوه بر سطح کیفی نازل با فرهنگ ما نیز همخوانی ندارند - اما کارشناسان هنوز بر این باورند که اختصاص سرمایه و زمان بیشتر به تولیدات داخلی، فرصت را برای آشنایی بیشتر با فرهنگ کشورمان فراهم می‌کند.
 
پخش سریال‌های کره‌ای در این سال‌ها حتی با انتقادهایی از سوی دوبلورهای حرفه‌ای همراه بوده است.
 
بسیاری از آنها که هنوز خاطره‌ی فیلم‌ و سریال‌های سال‌های گذشته دوبله را در ذهن دارند، سریال‌های کره‌ای را بی‌کیفیت می‌دانند و دوبله‌ی آنها را دشوار.
 
اما تعدادی از بینندگان سریال‌های کره‌ای، دلایل متنوعی را برای گرایش به این قبیل سریال‌ها از آنها شنیده است.
 
آنچه در زیر می‌خوانید مشروح تحقیق میدانی ایسنا درباره همین موضوع است:
 
« خانمی ۴۵ ساله "خانه‌دار" می‌گوید: من برای پر کردن مدت زمانی که در خانه بیکار می‌شوم از تلویزیون استفاده می‌کنم و چون سریال‌های کره‌ای به نظرم از جذابیت بیشتری برخوردار هستند، این سریال‌ها را ترجیح می‌دهم.
 
البته افرادی هم شیوع این سریال‌ها را نکته‌ای مثبت می‌دانند و بر این باورند که این سریال‌ها به علت اشتراکات فرهنگی که با مردم ایران دارند و مردم نیز می‌توانند با آن‌ها ارتباط برقرار کنند، باعث دوری از سریال‌های ماهواره که از نظر فرهنگی با جامعه‌ی ما تضاد زیادی دارند و موجب ترویج نکات منفی و فرهنگ غلط در جامعه می‌شوند، شده است.
 
حال نکته اینجاست که آیا واقعا این اتفاق در جریان است یا این گرایش باعث ایجاد موج دیگری از ورود فرهنگی متفاوت به جامعه‌ی ماست، آن هم به گونه‌ای نرم که حتی خود مردم هم متوجه آن نمی شوند.
 
در صحبت با مردی ۲۷ ساله "دانشجوی دکترا" به این موضوع رسیدیم که جذابیت‌های بصری، رنگ و تصویری که سازندگان این سریال‌ها ایجاد می‌کنند باعث جذب مخاطب بالا می‌شود و در واقع سازندگان سریال‌های کره‌ای برای جذب مخاطب به جای رسیدگی به محتوا و افزایش کیفیت آن از این نظر به بالا بردن جذابیت‌های بصری می‌پردازند و به جای دادن خوراک ذهنی به مخاطب، خوراک بصری به آن می‌دهند که فقط باعث ارضای حس بینایی و زیبایی شناختی تماشاگر می‌شود.
 
این فرد معتقد بود که شکل دادن ذهن مردم به اینگونه خطرناک است و باعث کاهش سلیقه‌ی مردم به شکل نامناسبی می‌شود که موجب پایین آمدن سطح توقع آن‌ها شده و تفکر صحیح در مورد این هنر را نزد مخاطبان از بین می‌برد.
 
شاید همین علت باعث فراگیری بیشتر این سریال‌ها در میان نوجوانان جامعه باشد و این به خطرناک بودن این امر می‌افزاید زیرا این نوجوانان هستند که در سال‌های آینده تفکرات جامعه را می‌سازند و به هر شکلی ذهن این قشر از جامعه تربیت شود، فردا جامعه با همان ذهن فکر می‌کند و قدم برمی‌دارد.
 
به طور خلاصه در گفت‌و‌گویی که در بین اقشار جامعه صورت گرفت همه متفق‌القول بر این باور بودند که فراگیری این فیلم و سریال‌ها امروزه رو به افزایش است و شاید می‌توان علت آن را به صورت ساده در چند عبارت بیان کرد، عباراتی از جمله: ضعف سازندگان ایرانی در زمینه فیلم و سریال، جذابیت‌های بصری، پایین آمدن سطح توقع مردم در زمینه هنر فیلم‌سازی، اشتراکات ذهنی مردم ایران با فرهنگ کشور تولیدکننده این سریال‌ها، جذابیت‌های فانتزی (که شاید به علت کمبود آن در فیلم‌های ایرانی مردم برای برآورد این حس به سمت این فیلم‌ها کشیده می‌شوند.) و البته دامن زدن خود صدا و سیما به شیوع این سریال‌ها به دلیل استقبال بالا.»
 
اگرچه تمامی دلایل بالا نیاز به بررسی و البته ریشه‌یابی جامعه‌شناختی دارد، اما آنچه پیش از اینها لازم است که به آن توجه شود، افزایش کیفیت صنعت فیلم و سریال‌سازی در ایران است که اگر به این بخش توجه شود، به طور ناخودآگاه مشکلاتی از قبیل نگرانی بابت پایین آمدن سطح ذائقه مخاطب ایرانی به واسطه تماشای بی‌رویه سریال‌های کره‌ای کمرنگ‌تر خواهد شد.