ماه قرار و بنده فراری!

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- حجت الاسلام محمد حسین میرلوحی در يادداشتي براي پارس نوشته است: 

برخلاف تصور عام یکی از دلائل اصلی دین گریزی و فرار از دین، فراموش کردن سلطه مطلق الهی است. لا یمکن الفرار من حکومتک! اگر بی تعارف به جوانانمان القاء می کردیم که دست بسته تقدیر او هستیم، دین شیرینترین لذت آنها می شد، به مثال زیر دقت کنید:

یکی از آموزش های پایه ای که به غریق نجات ها یاد می دهند این است که تو باید بدانی کسی که دارد غرق می شود حتما به تو چنگ می زند و اگر نزدیکش شوی با کوفتن دستهایش بر سر تو کارت را سخت بلکه نشدنی می کند، پس باید او را از پشت در بر بگیری که هرچه هم دست و پا بزند نتواند تو را مجروح کند. بعد از چند ثانیه که فهمید در آغوش تو آرام به ساحل آرامش می رسد دیگر دست و پا نمی زند.

این عمر کوتاه ما همین چند ثانیه است که اگر خود را در آغوش خدا قرار دهیم طوفانها هم با او لذت دارد و می دانی که به ساحل امن می رسی. دست قضا و قدر او تو را محکم از پشت گرفته و هر چه دست و پا بزنی و بالا و پایین بپری و آتش بسوزانی ضرری به خدا نمی رسد.

قَالَ عِيسَى بْنُ عَبْدِ اللَّهِ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا الْعِبَادَةُ قَالَ حُسْنُ النِّيَّةِ بِالطَّاعَةِ مِنَ الْوُجُوهِ الَّتِي يُطَاعُ اللَّهُ مِنْهَا (مشکاه الانوار/111)عیسی بن عبدالله از امام صادق علیه السلام می پرسد فدایت شوم عبادت چیست؟ فرمود: نیکویی نیت به اطاعت از همه اطراف. در مثال ما گرچه غریق نجات به این سو و آن سو تو را می کشد گاه گردنت را سفت می گیرد گاه آرامتر گاه بالا می رود گاه پایین می رود اما در همه ی این لحظات اگر مطیع محض او باشی و آرام عنان خود را در دست او قرار دهی، هر طرف که خاطر خواه اوست از حلقه ای که بر گردن توست بروی ، به ساحل نجات می رسی.

هر چه بیشتر دست و پا بزنی آب بیشتر به حلقت فرو می رود، تو فقط باید مطیع چرخش های او باشی، نه نه اصلا چرا این گونه بگوییم، بالاتر برویم، با عشق در آغوش او قرار بگیر، بدان تنها او نجات بخش توست: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ أَفْضَلُ النَّاسِ مَنْ عَشِقَ الْعِبَادَةَ فَعَانَقَهَا وَ أَحَبَّهَا بِقَلْبِهِ وَ بَاشَرَهَا بِجَسَدِهِ وَ تَفَرَّغَ لَهَا فَهُوَ لَا يُبَالِي عَلَى مَا أَصْبَحَ مِنَ الدُّنْيَا عَلَى عُسْرٍ أَمْ عَلَى يُسْرٍ. (مشکاه الانوار/112)پیامبر رحمت صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس عاشق بندگی باشد، او را در آغوش می گیرد، با قلب خویش او را دوست می دارد، با بدنش مباشرت به او می کند و آسوده در دامنش می افتد، فلذا کاری ندارد دنیا با سختی و آسانی اش به او چه روا می دارد.

ماه خدا ماه رمضان بهترین فرصت برای درک این مفهوم است که : بنده ی فراری خدا! برای چه تو که در آغوش ارحم الراحمین هستی، دنبال چیز دیگری می گردی. این ماه بنابر روایات ماهیست که منادی الهی بی واسطه ، نزدیک تر از هر وقت دیگری فریاد می زند: هل من سائل؟ آیا کسی هست چیزی از من بخواهد تا بی درنگ به او تقدیم کنم؟ بنده ی من بدان کس دیگری قدرتی در این عالم ندارد که حوائج تو را برآورده سازد.

به تعبیر ساده تر این ماه، یک دوره ی سی روزه ی باوراندن نفس به این مفهوم است که بنده ی او باش. این ماه دست شیطان را از پشت بسته ام، ابواب رحمت خودم را بیش از پیش باز کرده ام، یک آیه با من صحبت کنی من به حساب تمام قرآن می گذارم،  روزه بداری حتی نفس بزنی حتی بخوابی عبادت تلقی می کنم ، در روزهای بلندگرم کف نفس کنی هزار ملک را موکلت می کنم که به تو بشارت بدهند و....ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند تا تو در این ماه بیش از هر زمان بفهمی که راه فراری نداری  و در عین حال با تمام وجود «قرار» را دریابی.

نگران این نباش که از بس غریق نجات را اذیت کردی وقتی به ساحل برسی او عقده هایش را سرت خالی می کند، نه، کار او همین است، او بی محلی و کم لطفی می بیند، حتی تو از شدت ترس و اضطراب گاه از او جدا می شوی ولی باز او به سراغت می آید او فراموش می کند چه کرده ای!

پیامبر اکرم(ص) می فرماید: «انما سمی الرمضان لانه یرمض الذنوب(بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 55، ص 341)؛ ماه رمضان به این نام خوانده شده است، زیرا گناهان را می سوزاند» این دوره ی آموزشی سوابق بد تو از نامه اعمالت پاک می شود، اصلا صفحه اعمال زشتت را خودش می کند و آتش می زند انگار نه انگار چنین صفحه ی زشتی در روزگار از تو گذشته است.

پس ای عزیز، کوشش و جهد کن خود را بیش از پیش در اختیار حاکم و سلطان علی الاطلاقت قرار دهی و دست بسته ی او باشی، خود را در دامن او رها کنی و به فرامینش گوش فرادهی که اوست تنها ناجی تو. اما فراموش نکن او فقط کسانی را قصد نجات دارد که صاحب و مولای خود را امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف داند که زین العابدین علیه السلام فرمود: و لو أن رجلا عمّر ما عمّر نوح عليه السلام في قومه ، يصوم النهار و يقوم الليل في ذلك الموضع، ثم لقي اللّه تعالى بغير ولايتنا لم ينفعه ذلك.(شرح الاخبار، ج3 / 480) اگر فردی عمر نوح کند، روزها روزه و شبها مشغول عبادت  اما موالی ولایت اهل البیت علیهم السلام نباشد (آن نماز و روزه) در موقع حساب و کتاب ، ذره ای برای او سود ندارد.

دعای ما در این شبها: اللهم عجل لولیک الفرج