مروری بر 29 بهار زندگی امام یازدهم

امام به عنوان مرجع فکری عصر خود است که در آن عصر حضرت، با درایت و تیزبینی خویش، سختی ها، ناملایمات و گرفتاری های پیش آمده را ـ که در قدرت عباسیان آشکار بود ـ کاست و به حداقل آن رساند. اما با دستیابی موالی و ترکان بر حکومت، فشار و شکنجه و آزار نسبت به امام و یارانش ادامه یافت.

متوکل عباسی بی آن که سبب کار را بگوید امام را به زندان می اندازد. عباسیان تلاش می کنند امام عسکری (ع) را در دستگاه حکومت وارد کنند تا همواره امام را زیر نظر خود داشته باشند و رفتار و کردار حضرت را زیر چتر نگاه خود قرار دهند و او را از پایگاه مردمی خویش و یاران و پیروانش دور کنند.

دوران سختی بر حضرت و یاران او می گذرد. امام با ایمان به حق و دعوت به اصول عدالت، سختی ها را تحمل می کند و ناچار به اقامت در سامرا می شود تا دستگاه جبار و خودکامه حکومت، او را زیر نظر بگیرد.

در آن دوران شبهه افکنی در مسائل اعتقادی مسلمانان بویژه شیعیان به اوج خود می رسد و عده ای درصدد برمی آیند تا با استفاده از این فرصت، افکار کفرآمیز خود را در میان مسلمانان ترویج دهند و به بسط و نشر مکتب الحادی خود روی آورند.

مواضع علمی امام عسکری (ع) در استدلال های متقن و استوار در مورد شبهه ها و افکار کفرآمیز و بیان کردن حق، با روش مناظره و گفت وگوهای موضوعی و مناقشه ها و بحث های علمی، روز به روز شخصیت آن حضرت را بارزتر نشان می دهد و هیچ جای شک و شبهه ای را باقی نمی گذارد. امام، مسلمانان و یاران خود را به اندوخته های علمی و فکری خود توانمند می کند و استقامت، پایداری و ایستادگی آنان را در برابر جریان های منحط فکری که جامعه اسلامی را مورد تهدید قرار می دهد، تضمین می کند.

یعقوب بن اسحاق کندی، فیلسوف بزرگ عرب که دانشمند معروف ایرانی ابونصر فارابی شاگرد مکتب وی است در زمان امام، کتابی پیرامون متناقضات قرآنی به خیال خود، تدوین کرد، امام تلاش او را با شکست روبه رو و کِنْدی را قانع می کند که در اشتباه بوده است، کِنْدی توبه می کند و نوشته های خود را می سوزاند و از دوستداران و در صف پیروان آن حضرت درمی آید.

امام همچنین بیانات علمی در خور توجه در باب خلق قرآن برای ابوهاشم جعفری ایراد و مطالبی ارزشمند در باب تفسیر قرآن نقل می کند.

او تحت مراقبت شدیدی قرار می گیرد، حتی در شرایط ویژه ای امام امکان تماس با نزدیکان خود را نداشت و هرآنچه که از خارج به ایشان می رسید یا به خارج می دادند، تحت کنترل بود.

خبر بیماری امام به گوش معتمد عبّاسی می رسد، او دستور می دهد تا خانه آن حضرت را زیر نظر بگیرند. پس از شهادت امام نیز همه وسایل زندگی را مُهر و موم می کنند و آن گاه درصدد تحقیق و بازجویی از فرزندان حضرت برمی آیند و به قابله ها دستور می دهند زنان را تحت معاینه دقیق قرار دهند و اگر نشان بارداری دیدند به خلیفه گزارش کنند.

هراس و وحشت حکومت عباسیان از مهدی موعود که پیامبر اکرم (ص) نوید ظهورش را بارها داده بود و او را بزرگ ترین مصلح در جامعه بشری که طومار ظلم و ستم را درهم خواهد پیچید و عدالت اجتماعی را برقرار خواهد ساخت معرفی کرده بود، روز به روز بیشتر می شد.

دشمنان خاندان رسالت درصدد بودند با کشتن نسل پیامبر بزرگ اسلام مانع ظهور امام منتَظر شوند، اما موفق نشدند.