قصه‌ها: این یک بیانیه است

روزِ ۱۲ بهمن، ساعت ۱۸:۳۰

امتیازِ من در جشنواره: ۳ از ۵
امتیازِ من از ۱۰: ۵ از ۱۰

کارگردان:‌
رخشان بنی اعتماد

بازیگران:
حبیب رضایی، محمدرضا فروتن، مهراوه شریفی‌نیا، گلاب آدینه، مهدی هاشمی، حسن معجونی، بابک حمیدیان، نگار جواهریان، شاهرخ فروتنیان، ریما رامین‌فر، عاطفه رضوی، پیمان معادی، باران کوثری، خسرو شهراز، فاطمه معتمدآریا، صابر ابر و فرهاد اصلانی

خلاصه داستان:
قصه ها گذر به هفت موقعيت از زندگي آدمهايي است که در شرايطي شبيه به بسياري از ما و آدمهاي ديگر جامعه، روزگار مي گذرانند…

--
حجمِ بازیگران را می‌بینید؟ وقتی تیتراژ را می‌دیدم به نوعی شگفت‌زده شدم. بیش از هر چیز به این دلیل که امسال من تصمیم گرفته‌ام بدونِ هیچ نوع قضاوت و پیش‌داوری‌ای به تماشای فیلم‌ها بنشینم و برای همین، غیر از اسمِ فیلم و نامِ کارگردان چیزِ زیادی از فیلم نمی‌دانم. به این ترتیب،‌ اسم‌ها برایم شگفت‌آور بودند و باید بگویم انصافن هم که این اسم‌ها بر روی پرده به خوبی ایفای نقش کردند. همه‌ی آن‌ها، حتی ضعیف‌ترین‌هایشان مثلِ نگارِ جواهریان، نقش‌های کوتاه و چند دقیقه‌اشان را زیبا به روی پرده آوردند.

اما جدا از فضای بازیگری، این فیلم که در فضایی اپیزودیک به سر می‌برد، چیزِ دندان‌گیری نیست. بنی‌اعتماد گاهی اوقات از فضای هنری خارج می‌شود و به یک بیانیه‌گوی صرف تبدیل می‌گردد که به شدت روی اعصاب است. بعضی از ارجاعات‌اش به شدت دمِ دستی و تکراری هستند و گاهی اوقات هم منطقِ روایی‌ای که از ابتدای داستان حفظ کرده است را در هم می‌شکند و تماشاچی را در شگفتی این منطق‌شکنی بی‌معنا رها می‌کند.  علاوه بر این، حبیب رضایی  (به مثابه‌ی یک مستندساز)  که قرار است نقشِ نخِ تسبیحِ هفت داستان را ارائه کند، ضعیف‌ترین ویژگی فیلم است و تمام سکانس‌هایی که ایفای نقش می‌کند بیش از اندازه اضافه به نظر می‌آید.

از سویِ دیگر، فیلم چند سکانسِ فوق‌العاده داشت. یکی از این سکانس‌ها مربوط به اپیزودِ «دوربین» است. اگر تقلبی هیچکاکی نشده باشد، بنی‌اعتماد یک سکانس پلانِ طولانی درونِ یک تاکسی ون را به نمایش می‌گذارد که شروع، بسط و پایانی فوق‌العاده دارد. من حداقل به شخصه می‌توانم توصیه بکنم که این فیلم را به جهتِ همان سکانسِ زیبا از دست ندهید؛ هر چند که بعید می‌دانم روزی و روزگاری با توجه به این ارجاعات سیاسی گاهن مسخره به اکران هم راه پیدا کند.