یک شاعر از عدم حمایت و مشارکت برای تهیه هزینه نماهنگی با موضوع ظهور امام زمان(عج) و محوریت مثنوی سروده‌شده‌اش، انتقاد کرد.
به گزارش پارس به نقل از جهان، سیاوش امیری شاعر و محقق دفاع مقدس، در گفتگو با خبرنگار مهر، گفت: روزگار عجیب و غریبی شده و نمی‌توان باور کرد که در مملکت امام زمان(عج) و در میان جامعه شیعه منتظر، برای تولید یک اثر هنری درباره ظهور، هیچ‌کس پا پیش نگذارد؛ علاوه بر آن، صدای مددخواهی‌ات هم در گوش احدی نپیچد و ذهنی را به خودش مشغول نکند. حکایت نماهنگ «من آمده‌ام شکسته دل‌ها» نیز حکایتی از این دست است. داستان از این قرار است که شعری در قالب مثنوی درباره ظهور حضرت مهدی(عج) سروده و پرداختم که به لطف شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای هزینه تولیدش به بن‌بست خورده و فراموش شده است.

وی افزود: نزدیک ۲ ماه از دریافت مجوز شماره ۱۲۲-۹۳ دفتر شعر و موسیقی وزارت ارشاد پیرامون ساخت نواهنگ «من آمده ام شکسته دل ها» می‌گذرد و در این فاصله، ارتباط و گفتگوی من در خصوص سرمایه‌گذاری برای تولید این نواهنگ با مؤسسات فرهنگی هنری و نهادهای مرتبط، به هیچ نتیجه و فرجام مثبتی نرسیده است و بیم آن می‌رود که همچنان هم نرسد. به راستی آیا هزینه ۱۰ تا حداکثر ۱۵ میلیون تومانی برای تولید این اثر، آن‌قدر سنگین و سخت و دشوار است که مدعیان حرکت در مسیر ظهور حضرت موعود(عج) از تهیه و تأمین چنین هزینه‌ای ناتوان‌اند؟

این شاعر گفت: حتما باید نانجیبی چون شاهین نجفی دست به‌کار شود و در توهین به ساحت مقدس ولی عصر(عج) دست شیطان از آستین چنین فردی بیرون بیاید تا جیغ و داد آقایان و مدعیان دوآتشه منتظر معرکه بلند شود و بخواهند برای پاسخ به آن توهین، کاری بکنند؛ در نهایت هم چیزی سرهم‌بندی کنند و کلیپ‌های بعضا بی‌مایه و قارچ‌گونه‌ای را به‌ خورد افکار عمومی بدهند.

گردآورنده کتاب «اینجا آلونک ننه‌علی است» ادامه داد: مراکز و اشخاص به ظاهر صاحب‌دغدغه‌ای را که درباره این مساله با آن‌ها گفتگو کرده‌ام، نام نمی‌برم. چرا باید در مملکتی که اشاره می‌شود کشور امام زمان(عج) است، صدها میلیون تومان برای تبلیغات و ظروف یک‌بار مصرف همایش‌ها و هم‌اندیشی‌های تحت عنوان دفاع از ولایت و مهدویت هزینه شود و یک نماهنگ به عنوان یک اثر هنری که شاید ماندگار بیشتری داشته باشد، مورد بی‌مهری قرار بگیرد. به قول زنده‌یاد قیصر امین‌پور در هنگامه‌ای که «ناگهان چقدر زود دیر می‌شود»، از آن می‌ترسم که دستی به یاری از آستین همتی در نیاید و نتوانم این مثنوی را در قالب نماهنگ به عنوان عیدی پایان ماه صیام، به روزه‌داران عیدی بدهم.