صحبتهای یک کارگردان مقابل رئیس جمهور

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، این هنرمند عرصه سینما ۳۱ فروردین ماه همزمان با تولد حضرت فاطمه زهرا (س) و روز زن در " همایش ملی زنان، نقش آفرینان عرصه اقتصاد و فرهنگ" مقابل حسن روحانی متنی را قرائت کرد.

متن کامل این سخنان بدین شرح است:
« یا حفیظ و یا امین
با تعظیم به پیشگاه بانوی آب و عترت که بهانه مبارک این دیدار است… و با سلام و احترام به همه حضار به ویژه ریاست محترم جمهور جناب آقای دکتر روحانی

مقرر شده که در مجالی بسیار کوتاه، از حوزه فرهنگ و هنر هم سخنی گفته شود… امید که آنچه گفته می شود، به حساب کفایت مطلب گذاشته نشود؛ که در پنج دقیقه سخن، صرفا چندصد کلمه جای می گیرد؛ و سخنران یک زن است و زنان همواره سرشار از ناگفته ها

بنا ندارم از افتخارات ملی و جهانی هنرمندان ایرانی، به ویژه سینماگران طی سی سال گذشته، آمارهای جذاب ارائه کنم؛ چرا که حق اینست که دسترسی خود شما به این اطلاعات، بیش از ما باشد… لذا از سهمیه چندصد کلمه ای خود استفاده می کنم تا به خود و شما یادآوری کنم که:

سیاست ها عمدتا برای فرهنگ و هنر، آغوشی گشاده نداشته اند… آغوشی که در آن انواع هنرمندان و تنوع گرایش ها، با احساس امنیت، جای بگیرند.

هر جریان سیاسی، معمولا در آغوش خود، تنها معدودی از هنرمندان و نوع خاصی از هنر را پذیرفته و خوش نشانده است… نوع خاصی که برای منویات آن جریان، خاصیت ابزاری داشته است… و جفای بزرگتر اینکه نازپروردگان هر جریان، در طی بحران ها، نه به رقابت، بلکه به حذف دیگر همکاران خود، بخصوص هنرمندان آزاده ای که بنا داشته اند مستقل از مناقشات سیاسی کار کنند، سوق داده شده و شرایط را به سهم خود آشفته تر کرده اند.

از سوی دیگر سوءظن رواج یافته نسبت به هنر و هنرمند، این توهم و حق را برای بسیاری از سازمان ها و جریان ها ایجاد کرده که به صرف داشتن دغدغه های ارزشی، اخلاقی و تربیتی، مدام عیب جویی کنند و با اظهار نظرهای هیجانی و اقدامات تولیدی، بر ناامنی فکری و کم کاری دست اندرکاران این عرصه بیافزایند.

جناب آقای روحانی، حوزه فرهنگ و هنر کشور، در حال حاضر به تعداد جریان های فعال سیاسی و اجتماعی، منتقد و مدیر و حامی مدعی دارد که تضارب آرا و اهدافشان با یکدیگر، و رقابت نابرابر اقتصادی شان با بخش خصوصی و موازی کاریشان با مدیریت دولتی، صرفا به فرسایش توان و کاهش اطمینان در جامعه هنری منجر شده و هنرمندان را با همه استعدادی که برای بالندگی فرهنگ، ایجاد امید و نشاط و آموختن اخلاق دارند، به احتیاط و حفظ فاصله کشانده است.

ریاست محترم جمهور، رابطه سیاست و فرهنگ، نیازمند یک بازخوانی هوشمندانه است.

اهالی عرصه فرهنگ با روی کار آمدن دولت شما، امیدوارتر از سال های اخیر به این بازخوانی دل بسته اند؛ تا دگرگون شود نگاه خطا به نقش فرهنگ… و دیگر اشتباه گرفته نشود نیازهای فرهنگی یک جامعه، با نیازهای قابل تعلیق یک خانواده به برنامه هایی برای گذران اوقات فراغت.

جامعه ما باید بیاموزد که فرهنگ فقط در سینما و رسانه و تئاتر و موزه و کنسرت و کتابخانه، رشد نمی کند… و وزارتخانه های شما نیز باید باور کنند که توفیقشان جز با جریان یافتن خون فرهنگ در همه مویرگ های حوزه مدیریت شان، حاصل نمی شود.

جناب روحانی، اجازه دهید که از مناسبت مبارک این ایام استفاده کنم و سخن آخرم را بعنوان یک زن مطرح کنم؛

زخم فرهنگ، زخم خونریزی نیست که هر بیننده ای را دلواپس کند.

این زخم نهفته را تنها پزشکان حاذقی تشخیص می دهند که با نشانه های اضطراب، نومیدی، خشم و دلزدگی آشنا باشند… آیا شما طبیبی دقیق تر و شفیق تر از زنان جامعه سراغ دارید؟

آیا قبول دارید که بخش بزرگی از ناهنجاری های جامعه ما، به غیبت روح زنانه، نگاه زنانه و مراقبت های زنانه از اغلب عرصه های کوچک و بزرگ آن مربوط می شود؟

مگر غیر از اینست که زنان، عواطف خانواده را تنظیم و اهداف آنرا تعریف و محقق می کنند؟ … مگر غیر از اینست که زنان، فن دفع غم و خلق نشاط و امید را خوب می دانند؟ … مگر غیر از اینست که سختی ها در دستان زنان، نرم و نابود می شوند؟ … و مگر نه اینست که زنان، اگر نسبت به ماجرایی متقاعد شوند، جانانه ترین حضور را در حل و فصل آن ماجرا خواهند داشت؟ …

مثال بارز هشت سال دفاع مقدس را از یاد نمی بریم؛ زن ایرانی آن ایام، و زنانگی تپنده در فرهنگ آن زمان، نسبت به حقانیت کشورش و دولتش در آن واقعه، متقاعد شده بود… و به مدد همین باور و همدلی، قدم به میدان تحمل و حمایت نهاده بود تا عاشقانه ترین و جاودانه ترین حکایت ها را از آن حماسه، روایت کند.

دوام مردان در جبهه ها، هیچ پشتیبانی قوی تر از، مرام زنان در خانه ها، نداشت.

جناب روحانی، شما چاره ای ندارید جز آنکه، زنان جامعه را نسبت به سلامت، صلابت، اخلاق، ادب، آداب و فرهنگ دولت خود، متقاعد کنید… و به میدان بیاورید مادران را، با مهرشان… همسران را، با عشقشان… خواهران را با لطفشان… و دختران را با شادابی شان… تا بازگردانند به جغرافیای فرهنگ این دیار، همه آنچه را که یا بیگانه به غارت برده و یا همخانه به بیراهه کشانده است.

جناب روحانی… نجات فرهنگ، از بیگانگی و بی برنامگی و کج فهمی و کم اعتنایی، و مزاحمت جریان های بهانه جو، جدی ترین توقع ماست از دولت شما، در سالی که بنام نامی " فرهنگ" نامیده شده. موفق باشید… و بخواهید که زنان ایران، در این ماموریت خطیر، از یاوران و حامیان شما باشند. »