تعلیق هسته‌ای ایران آرزویی نشدنی است

به گزارش پارس به نقل از کیهان، روزنامه کریستین ساینس مانیتور با بیان اینکه برای توافق با ایران نباید تحریم ها را افزایش داد، می نویسد: سیاست آمریکا برای کسب حمایت شورای امنیت سازمان ملل جهت اعمال تحریم های هدفمند و هماهنگی با متحدان اروپایی برای اعمال فشار بیشتر اقتصادی، موفقیت دیپلماتیک قابل توجهی بوده است. به نظر می رسد این سیاست در حال حاضر در مواضع آشتی جویانه دولت جدید ایران که ظاهرا در مذاکرات ژنو پیشنهاد آن مطرح می شود، به نتیجه می رسد. برخی در کنگره آمریکا اکنون خواستار وضع تحریم های مجازاتی بیشتر هستند، که غیرضروری است و می تواند روند دیپلماتیکی را که از آینده درخشانی نوید می دهد، به هم بزند، مجازات ایران برای کشاندن این کشور به میز مذاکره، تنها کسانی را که در تهران مذاکرات با آمریکا را بی ثمر تلقی می کنند، قوی تر خواهد کرد.

این روزنامه افزود: راهبرد مناسب برای حال حاضر، کاهش جزئی تحریم ها به عنوان مشوقی برای ترغیب ایران به امتیازدهی است. سابقه دیپلماسی پیشین مبتنی بر تحریم ها نشان می دهد که فشارهای اقتصادی توأم با مشوق هایی به عنوان محرکی برای چانه زنی برای دستیابی به توافق دیپلماتیک، بیشترین تاثیر را دارد. یک رویکرد تنبیهی صرف در ارتباط با تحریم ها، کارآمد نیست، توأم کردن تحریم ها با تشویق ها برای دستیابی به موفقیت دیپلماتیک لازم است. کریستین ساینس مانیتور ادامه می دهد: پیشنهاداتی که ظاهرا ایران در ژنو مطرح کرده و شامل تعلیق بخشی از غنی سازی و فعالیت هایی در زمینه تولید ماده هسته ای و همچنین موافقت با بازرسی های موشکافانه تر آژانس بین المللی انرژی اتمی است، در برآوردن اهداف قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل سهم بسزایی دارد.

این پیشنهادات نمایانگر تلطیف قابل توجه موضع پیشین ایران است. منطق دیپلماسی نشان می دهد که وقتی یک طرف به مصالحه رو می آورد، طرف دیگر باید متقابلا عمل کند نه اینکه بر شدت اقدامات خود بیفزاید. کریستین ساینس مانیتور می افزاید: برخی در واشنگتن مدعی اند که بهای کاهش تحریم ها برای ایران باید برچیدن تاسیسات هسته ای اصلی تهران از جمله راکتور آب سنگین اراک و سایت زیرزمینی غنی سازی در فردو باشد. اینها درخواست های غیرواقع بینانه ای هستند که پا را از شروط قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل فراتر می نهند. این روزنامه در پایان نوشت: در یک دنیای آرمانی، غرب می تواند آرزوی ایرانی بدون پتانسیل مهم هسته ای را داشته باشد، اما این مسئله در کوتاه مدت، نه عملی و نه ضروری است.