چرا نتانیاهو از مذاکرات ایران عصبانی است؟

به گزارش پارس ، حسین شریعتمداری امروز طی یادداشتی در روزنامه کیهان نوشت: این روزها، برخی از دولتمردان محترم کشورمان اصرار دارند که ابراز ناخشنودی توأم با عصبانیت نتانیاهو و سایر مقامات رژیم صهیونیستی از روند مذاکرات و اقدامات هیئت بلندپایه جمهوری اسلامی ایران در سفر اخیر به نیویورک را نشانه موفقیت آمیز بودن این سفر ارزیابی کنند و در مصاحبه ها و اظهارنظرهای خود با اشاره به دشمنی و کینه توزی رژیم اشغالگر قدس نسبت به ایران اسلامی، اعلام می دارند که اگر سفر نیویورک با موفقیت و دستاوردهای برجسته و درخور توجهی برای کشورمان همراه نبود، عصبانیت بارها اعلام شده نتانیاهو و هشدارهای پی در پی او به اوباما و سایر دولتمردان آمریکایی کمترین توضیح و توجیهی نداشت! مخصوصا آن که نخست وزیر رژیم کودک کش بلافاصله بعد از بازگشت رئیس جمهور محترم کشورمان به ایران، با عجله راهی آمریکا شد و در آستانه سفر خویش اعلام کرد برای مقابله با روند جدید روابط ایران و آمریکا و هشدار نسبت به نزدیکی این دو کشور به یکدیگر عازم واشنگتن است!

پیش از این طی یادداشتی در کیهان ۷ مهرماه ۹۲ با عنوان « چه دادیم و چه گرفتیم؟ ! » به ارزیابی مستند سفر رئیس جمهور محترم به نیویورک پرداخته و ضمن اشاره به برخی از نکات مثبت این سفر، نمونه های -متاسفانه - خسارت باری از نتایج آن را برشمرده بودیم. از این روی، درباره سفر نیویورک و ابعاد و آثار آن، اگرچه هنوز هم گفتنی هایی هست ولی موضوع یادداشت پیش روی، اشاره به ترفندی است که رژیم صهیونیستی و دولتمردان آمریکایی در یک پروژه دو سویه علیه جمهوری اسلامی ایران به صحنه آورده و در کمال تعجب دیده می شود برخی از دولتمردان کشورمان نیز در چرخه این « عملیات فریب» افتاده اند. بخوانید؛

۱- در گرماگرم جنگ تحمیلی و بعد از آن که رزمندگان اسلام با چند خیز بلند و عملیات موفق، ارتش تا بن دندان مسلح و مورد حمایت همه جانبه شرق و غرب را وادار به عقب نشینی کردند و در حالی که آمریکا و متحدانش از احتمال شکست های پی درپی دیگر صدام که اسطوره شدن ایران اسلامی را درپی داشت به هراس افتاده بودند، رژیم صهیونیستی در خبری که بلافاصله در صدر اخبار رسانه های غربی و عربی جای گرفت از فروش اسلحه به ایران خبر داد! در آن هنگام حضرت امام خمینی رضوان الله تعالی علیه طی سخنانی ماندگار، فرمودند؛ اسرائیل می داند به اندازه ای پلید و نجس است که اگر انگشتش را به بحر محیط (اقیانوس) هم بزند، نجس می شود، چون این را احساس کرده است می خواهد با اینکه من کمک کرده ام! ایران را بدنام بکند.

این سخن حضرت امام (ره) که علاوه بر جایگاه ملکوتی ایشان، سخنی منطقی و همه فهم نیز بود، به وضوح نشان می داد که رژیم صهیونیستی با ادعای دروغ « ارسال اسلحه به ایران» ! به شگرد معروف « نعل وارونه» متوسل شده و در پی بدنام کردن ایران اسلامی است.

همین جا باید توضیح داد که ممکن است گفته شود چرا حمایت آشکار مثلث آمریکا، اسرائیل و انگلیس از مدعیان اصلاحات در جریان فتنه ۸۸ را « نعل وارونه» تلقی نمی کنید و این حمایت را نشانه وابستگی فتنه گران به دشمنان بیرونی می دانید؟ ! در پاسخ این پرسش باید گفت؛ اگر اقدامات و حرکت یک جریان سیاسی با اهداف رسماً اعلام شده دشمن همخوانی داشت، بایستی تعریف و تمجید دشمن را « واقعی» و نشانه همراهی جریان مزبور با خواسته های دشمن دانست ولی چنانچه مسیر حرکت یک جریان با اهداف رسماً اعلام شده دشمن در تناقض بود، بدیهی است که تعریف و تمجید صورت گرفته را، باید از نوع « نعل وارونه» تلقی کرد. در جریان فتنه آمریکایی- اسرائیلی ۸۸، اصحاب فتنه دقیقا و بی کم و کاست خواسته های نه فقط اعلام شده- بلکه به گواهی اسناد غیرقابل انکار موجود- اهداف دیکته شده دشمنان بیرونی را دنبال می کردند. تا آنجا که هیچ واژه ای مانند « وطن فروشی» نمی تواند گویای عمق جنایت آنان باشد. اما، در جریان جنگ تحمیلی، برای هیچ کس کمترین تردیدی نبود که جنگ با حمایت مستقیم و بی پرده آمریکا، اسرائیل و شوروی سابق به ایران اسلامی تحمیل شده است و هدف اعلام شده آن نابودی انقلاب اسلامی بوده است، بنابراین بسیار بدیهی بود که ادعای فروش اسلحه اسرائیل به ایران، نه فقط با اهداف رژیم صهیونیستی همخوانی نداشت بلکه در نقطه مقابل آن نیز بود.

۲- اکنون و بعد از توضیح ضروری فوق که فقط برای یادآوری بود به سراغ ماجرا می رویم و این ادعای برخی از دولتمردان را پی می گیریم که عصبانیت نتانیاهو از روند مذاکرات را نشانه موفقیت سفر نیویورک تلقی می کنند. گفتنی است در این نوشته فقط به شواهد و مستندات بدیهی و غیرقابل انکار اشاره شده و به وضوح نشان داده می شود که ابراز عصبانیت نتانیاهو از مذاکرات هیئت ایرانی در نیویورک از نوع « نعل وارونه» و صرفاً برای تحریک جمهوری اسلامی ایران به ادامه این روند است و رژیم صهیونیستی نه فقط از این روند عصبانی نیست، بلکه از آن بسیار خرسند نیز هست.

۳- سؤال این است که چرا باید رژیم صهیونیستی از روند مذاکرات و اقدامات صورت گرفته در نیویورک عصبانی باشد؟ ! و کدامیک از اقدامات هیئت محترم جمهوری اسلامی ایران می تواند خشم این رژیم کودک کش را برانگیخته باشد؟ ! البته باید به این نکته ظریف توجه داشت منظور آن نیست که هیئت ایرانی علیه رژیم صهیونیستی موضعی نداشته است، بلکه با مروری بر آنچه در نیویورک و قبل از آن در جریان مقدمات سفر اتفاق افتاد، هیئت محترم کشورمان، اولاً؛ علیه رژیم صهیونیستی موضع جدیدی که پیش از آن بی سابقه بوده است اتخاذ نکرده بنابراین، خشم نتانیاهو نمی تواند و نباید آنگونه که تظاهر می کند، به خاطر مواضع ضدصهیونیستی جدیدی باشد که در گذشته سابقه نداشته است! و ثانیاً؛ هیئت دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران در سفر نیویورک و مقدمات اولیه آن، امتیازاتی به رژیم اشغالگر قدس داده است که تاکنون بی سابقه بوده است، از این روی، نتانیاهو برخلاف تظاهر به عصبانیت، باید از روند مذاکرات و اقدامات هیئت ایرانی در نیویورک بسیار خشنود نیز باشد.

۴- در این گزاره ها دقت کنید؛

الف: چند هفته قبل از سفر نیویورک و بعد از قطعی شدن این سفر، آیت الله هاشمی رفسنجانی - به عنوان یکی از استوانه های دولت جدید- در اقدامی عجیب و غیر منتظره اعلام کرد « ما، با اسرائیل سر جنگ نداریم. حالا اگر عرب ها جنگ کردند، ما کمک می کنیم» ! آقای هاشمی با این اظهارنظر که بلافاصله بازتاب داخلی و خارجی گسترده ای یافت به رژیم اشغالگر قدس پیام داد دولت جدید از نظر حضرت امام (ره) که خواستار محو اسرائیل بود دست کشیده است! آیا غیر از این است؟ !

ب: رئیس جمهور محترم کشورمان در نیویورک و به عنوان یک پیشنهاد اعلام کرد اسرائیل باید به معاهده NPT بپیوندد. این اظهارنظر که به نوشته روزنامه صهیونیستی « هاآرتص» همه دیپلمات ها را مبهوت کرده بود، امتیاز بزرگی به رژیم صهیونیستی یعنی به رسمیت شناختن موجودیت اسرائیل بود! البته این اظهارات را می توان از نوع خطای بیان و سهواللسان تلقی کرد ولی متأسفانه این خطا تاکنون از سوی دولتمردان محترم تصحیح نشده است.

آیا رژیم صهیونیستی باید از این امتیاز آنهم از زبان بلندپایه ترین مسئول اجرایی ایران اسلامی، عصبانی باشد؟ !

ج: آقای ظریف وزیر محترم امور خارجه کشورمان در آستانه سفر به نیویورک و در پاسخ به خانم « کریستی پلوسی» نوشته بود « ایران هرگز هولوکاست را انکار نکرده است» و با این حرکت خود از جایگاه وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، « هدیه» ای بزرگ و باورنکردنی به رژیم اشغالگر قدس داده بود. آقای ظریف در سفر نیویورک نیز در مصاحبه با شبکه ABC علاوه بر محکوم کردن هولوکاست، پای را فراتر نهاده و درباره نظر رهبر معظم انقلاب که هولوکاست را « افسانه» نامیده بودند، به خبرنگار ABC گفته بود « این واژه در نسخه انگلیسی سایت رهبر معظم انقلاب، اشتباهی ترجمه شده است» ! آیا نتانیاهو و سایر مقامات رژیم کودک کش بایستی از این که وزیر خارجه کشورمان با اهدای این امتیاز، یکی از بزرگترین دغدغه های رژیم صهیونیستی را برطرف کرده است، عصبانی باشند؟ !

د: دولتمردان محترم مورد اشاره در تحلیلی که با عرض پوزش فقط خنده دار است و در خوشبینانه ترین احتمال، از کم اطلاعی آنان حکایت می کند، نزدیکی ایران و آمریکا و رابطه آنها با یکدیگر را یکی از دلایل عصبانیت رژیم اشغالگر قدس معرفی کرده اند! که باید پرسید؛ آیا تصور می کنید آمریکا رابطه خود با اسرائیل را فدای رابطه و نزدیکی با ایران می کند؟ ! مگر نشنیدید که اوباما در سخنان خود در مجمع عمومی سازمان ملل یکی از موانع نزدیکی ایران و آمریکا را دشمنی ایران با اسرائیل دانست؟ ! و آیا اظهارات دو روز قبل اوباما که « اسرائیل همپیمان استراتژیک آمریکاست» را فراموش کرده اید؟ و مگر ندیدید که بعد از آن همه تبلیغ شما درباره تعامل جدید با آمریکا، مقامات آمریکایی چه پاسخی دادند؟ ! آنها مانند سی و چند سال گذشته با صراحت و این دفعه با صراحت بیشتر اعلام کرده اند که ایران « خنثی» ! « دست کشیده از آرمان ها» و تسلیم شده در برابر باج خواهی آمریکا را می پسندند، حالا خودتان قضاوت کنید، آیا ایرانی- نستجیر بالله- با این ویژگی ها که آنان می پسندند می تواند برای رژیم اشغالگر قدس نگران کننده باشد؟ !

۵- با توجه به شواهد غیرقابل تردید فوق چگونه می توان ادعا کرد که نتانیاهو از روند مذاکرات نیویورک عصبانی است و این ادعای بی اساس را نشانه موفقیت بزرگ مذاکرات نیویورک تلقی کرد؟ ! در حالی که به وضوح می توان دید تظاهر مقامات رژیم صهیونیستی به عصبانیت « نعل وارونه» است و هدف از آن، اولا؛ فریب اذهان عمومی در داخل و ثانیا؛ ترغیب و تشویق دولتمردان محترم به ادامه روال کنونی است! وگرنه با شرحی که گذشت نتانیاهو باید از خوشحالی در پوست خود نگنجد و با دم خود گردو بشکند! خوشبختانه اظهارات اخیر ریاست محترم جمهوری و برخی از همان دولتمردان را می توان و باید نشانه پی بردن آنان به محاسبه غلط پیشین تلقی کرد.