اندازه گیری اعتبار روحانی با اقدامات عملی وی

به گزارش پارس به نقل از تسنیم، ری تکیه کارشناس ارشد مسائل ایران در شورای روابط خارجی آمریکا در یادداشتی در روزنامه لس آنجلس تایمز مواضع جدید ایران پس از ریاست جمهوری حسن روحانی را مورد بررسی قرار داد:

رئیس جمهور ایران طی پاییز امسال برای شرکت در نشست سالانه سازمان ملل متحد به نیویورک می آید. رسانه ها حضور وی را در نیویورک دیوانه وار پیگیری خواهند کرد. همچنان که چهره خندان حسن روحانی روزهای آتی بر مسیر هوایی تهران- نیویورک سایه خواهد افکند. ورای قول و قرارهای مبهم همکاری و سخنرانی های بلند بالا مبنی بر گشایش صفحه جدید، این سوال باقی می ماند که نیات دولت جدید ایران را چگونه باید ارزیابی کرد؟ نشانه های اولیه حاکی از آن است که روحانی تیمی چند منظوره با هدف پیشبرد همزمان پیشرفت و مشروعیت بخشی برنامه هسته ای ایران را دور هم جمع کرده است.

یکی از ویژگی های جمهوری اسلامی، این است که گاه استراتژی های خود را در رسانه ها به صورت شناور ارائه می کند. در روز ۳ سپتامبر، سرمقاله ای طولانی با عنوان« ابتکاری واقعی درباره برنامه هسته ای» در روزنامه بهار، نشریه ای مرتبط به نخبگان میانه رو ایران منتشر شد. در این مقاله تاکید شده است که سیاست های مقابله جویانه رئیس جمهور سابق، محمود احمدی نژاد باعث شد جامعه بین الملل به ایران به عنوان تهدید کننده و کشوری خطرناک نگاه کند. . این فضا موجب مقاومت قدرت های بزرگ در مقابل خواست ایران برای توانمند سازی هسته ای شد. همچنین آمریکا و اسرائیل با مهارت از این فضا برای تحمیل تحریم های بین المللی بر اقتصاد نوظهور این کشور در قالب سازمان ملل استفاده کردند.

نویسنده روزنامه بهار نتیجه گیری می کند برای خروج از این وضع، ایران باید تصویر خود را تغییر دهد. دولتی که« شایسته اعتماد» و « مسئولیت پذیر» است قادر به اجرای برخی مانورها خواهد بود. ایران به بهترین نحو می تواند خواسته های هسته ای خود دست پیدا کند، نه با دادان امتیازات سیستماتیک در این حوزه بلکه، با تغییر چهره کلی خود به عنوان یک دولت قابل اعتماد در عرصه بین الملل.

به نظر می رسد روحانی با دقت این نسخه را اجرا می کند. یکی از اولین اقدامات وی در ردای ریاست جمهوری، انتخاب دکتر ظریف در مقام وزارت خارجه است. ظریف دیپلمات ماهری است که در دوران احمدی نژاد کنار گذاشته شده بود. مهارت بالای ظریف به عنوان یک مذاکره کننده، دسترسی آسان وی به سیاستمدران غربی و عملگرایی وی موجب شده است سیاستمدران مشکوک به ایران را تحت تاثیر قرار دهد.
از سوی دیگر مهم ترین موضوع مناقشه برانگیز فعلی استفاده احتمالی سوریه از سلاح های شیمیایی است. روحانی در این مقطع با مهارت با فاصله گرفتن از دولت بشار اسد، استفاده از سلاح شیمیایی را محکوم کرد و از تلاش های روسیه برای حل بحران سوریه از طریق سازمان ملل استقبال کرد. همچنین با پیام های توئیتری که سال نو یهودی را تبریک گفتند، روحانی موفق شد برخی از آسیب هایی که به نظام در زمان رئیس جمهور قبلی وارد شده بود را جبران کند.

با این حال سخنان خوشایند و تسکین دهنده دولت جدید خللی بر عزم این کشور برای پیشرفت هسته ای را وارد نکرد. روحانی در مصاحبه ای اعلام کرد که ایران ذره ای از حقوق هسته ای مردم خود نخواهد گذشت. از سوی دیگر انتخاب علی شمخانی در مسند مهم دبیر شورای عالی امنیت ملی این پیام را تقویت کرد. اگر انتخاب ظریف برای تعدیل فضای جامعه بین الملل تفسیر شود، انتخاب شمخانی نشانه ای برای تندورهای داخل است که ایران قصد دارد امتیازات هسته ای خود را حفظ کند.

تلاش روحانی برای تغییر وجهه ایران و تعدیل گفتمان سابق باید مورد استقبال قررا گیرد. پس از ۸ سال گفتمان تحریک آمیز که غالبا جامعه بین الملل را از تعادل خارج می کرد، میزانی از خویشتن داری قابل تحسین است. اما تهران را با رفتار خود قضاوت کنید و نه با اظهاراتش.
کافی نیست که روحانی استفاده از سلاح های شیمیایی در سوریه را محکوم کند؛ آیا وی آماده است تا نیروهای سپاه را که کمک زیادی به دولت بشار اسد کردند به عقب نشینی وادارد؟
برای روحانی کافی نیست که از شفافیت صحبت کند، او باید سرعت فعالیت های هسته ای ایران را کاهش دهد و با قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل خود را تطبیق دهد.
برای روحانی کافی نست از جامعه تحمل گرا و تسامح صحبت کند مگر اینکه برای آزادسازی بسیاری از همکاران و دوستان سابق خود در زندان آماده باشد.
اعتبار روحانی با اقدامات وی اندازه گیری می شود و نه اب سخنرانی ها و یا پیام های توئیتر وی.