روزنامه‌نگاران کوکی با سبیل‌های چرب

به گزارش پارس ، به نقل ازکیهان، نیک آهنگ کوثر کاریکاتوریست نشریات زنجیره ای در این زمینه نوشت: پس از دوم خرداد ۷۶ یک مشکل وجود داشت، آن هم نوشتن افراطی به نفع یک طرف و حمله افراطی به طرف دیگر بود. به عبارتی، روزنامه ها، خط مقدم حمله و دفاع یک جناح سیاسی شدند. روزنامه های « دوم خردادی» عملا حجابی بر عیوب دولت خاتمی شدند و نقابی بر چشم دولت برای حمله به رقیب سیاسی. بولتن های سیاسی بودند که مردم برایشان پول خرج می کردند تا شاهد دعوایی میان تیم های سیاسی باشند… حضور بسیاری از مدیران دولتی در روزنامه ها، آن ها را تبدیل به ابزار دولت هم می کرد.
وی می افزاید: امروز نگاهی به برگ های روزنامه های بهار و ایران و اعتماد و… بیاندازید؛ نگاه یک طرفه دوران بعد از دوم خرداد را به نوعی جدید در میان برخی خطوط این روزنامه ها می شود دید. عدم نقد دولت و حمایت از برنامه های سیاسی یک جریان به زودی تبدیل به یک عادت می شود. برخی از نویسندگان این روزنامه ها، اطلاع رسانی را با تبلیغ و عدم نظارت بر قدرت و دولت و جناح خود یکی گرفته اند.
وی ضمن انتشار کاریکاتور « روزنامه نگار کوکی» در خودنویس نوشت: همین ماجرای شکست محسن هاشمی در رقابت برای کرسی شهرداری تهران را دقیقا بررسی کنید. به نظرم مواضع لیلاز بسیار متعادل تر و متین تر از ناراحتی برخی همکاران روزنامه نگار است. او تاکتیک اصلاح طلبان را اشتباه خواند. کاری که از بسیاری از نویسندگان روزنامه های تازه بنفش شده برنمی آید.
کوثر ادامه می دهد: آنچه در سال های ۷۶ تا ۷۹ رخ داد را می توان تکرار نکرد. بچه های روزنامه نگار می توانند بولتن نویس نباشند. می توانند با زیر ذره بین بردن دولت، یار مردم باشند و به جای لاپوشانی خطاها، نشان دهند که ناظرانی مستقل هستند که حقوق شهروندان برایشان مهم تر است. عدم نظارت رسانه های دوم خردادی بر حوزه های مختلفی همچون « نیرو» ، « نفت» ، « صنعت» و خیلی های دیگر را فراموش نکنیم. تطمیع روزنامه ها با استفاده از آگهی های میلیونی از خاطرمان نرود… آیا این بار برخی حوزه ها به فراموشی سپرده خواهد شد؟ شاید بستگی به میزان سهمی دارد که دولت به دوستان بدهد، یا ندهد.