حمل سلاح چه ارتباطی به استفاده از وجاهت و تمکن فکری نماینده دارد؟

به گزارش خبرنگار سیاسی پارس ، عزت الله یوسفیان نماینده آمل در مجلس شورای اسلامی طراح، طرحی است که در صورت تصویب ان در مجلس، نمایندگان پس از اتمام دوره نمایندگی خود از امتیازهای خاصی برخوردار خواهند شد.

۲۱ نفر از نمایندگان مجلس نهم این طرح را امضاء کرده اند تا به عنوان « امتیازاتی ویژه پس از پایان دوره نمایندگی بتوانند با خود اسلحه حمل کنند و مجوز طرح ترافیک دریافت کنند، پاسپورت سیاسی داشته باشند و از پاویون استفاده کنند»

البته این اولین بار نیست که نمایندگان در صدد استفاده از مزایای دائمی هستند، در روزهای اخر مجلس هشتم نیز نمایندگان در صدد تصویب طرحی بودند که به موجب ان حقوق دریافتی نمایندگان مادالعمر به انها تعلق می گرفت، که البته موفق به تصویب ان در صحن مجلس نشدند.

حال در کمتر از دو سال پس از این اتفاق، برخی نمایندگان عزم خود را جزم کرده اند که با تصویب این طرح، همانند دوران نمایندگی خود با سایر شهروندان تفاوت داشته باشند.

احمد بخشایش یکی از امضاکنندگان این طرح می گوید: با توجه به اینکه مردم به مسوولان دسترسی ندارند و دسترسی آنها به نمایندگان بسیار است بعضا آنها را تهدید و مورد عتاب قرار می دهند و به آنها می گویند « می خورید و می برید» ؛ از این حرف ها به نمایندگان بسیار گفته می شود و به همین سبب است که ما همواره می گوییم نمایندگان شهرستانی بسیار مظلوم می باشند؛ در مقابل بعضی نمایندگان تهرانی کیف می کنند و حتی نمی دانند موکلان شان چه کسانی می باشند.

نادر فریدونی عضو کمیسیون انرژی مجلس ویکی دیگر از امضاءکنندکان طرح" استمرار حقوق مکتسبه غیرمالی نمایندگان" با بیان اینکه این طرح بار مالی ندارد می گوید: دیدگاه ما این است که یک نماینده پس از اتمام دوره نمایندگی یک شهروند عادی نباشد؛ به قسمی که از پتانسیل، وجاهت و تمکّن فکری وی استفاده شود.

اما این طرح علاوه بر مخالفت کارشناسان و نمایندگان سابق مجلس، صدای خودی ها را هم دراورد به طوری که مرکز پژوهش های مجلس نیز طرح مذکور را تبعیض آشکار می داند و در نظری کارشناسی اعلام می دارد که این طرح غیرقانونی، تبعیض ناروا، مخالف حقوق ملت و می تواند دستاویزی برای دستگاه های تبلیغی مخالفان نظام باشد.

این مرکز در اظهار نظر کارشناسی خود آورده است: " پس از اتمام دوران تصدی یک مسئول اجرایی و یا نماینده مجلس، فرد مزبور به عنوان فردی از جامعه زندگی عادی خواهد داشت و لذا در اختیار گرفتن امتیاز سابق نه تنها وجهی ندارد، بلکه تبعیض نارواست و باعث ایجاد طبقه خاص و جدایی مردم و مسئولان می شود. این امر در شان جامعه اسلامی نیست. "

این در حالی است که نظر اداره کل تدوین قوانین مجلس در این خصوص نیز منفی است و استمرار حقوق مکتسبه نمایندگان در چنینی شرایطی را خلاف اصل منع تبعیض ناروا (بند ۹ اصل سوم قانون اساسی) و اصل کلی حقوق منع دارا شدن غیرعادلانه و سند چشم انداز بیست ساله جمهوری اسلامی ایران مبنی بر عدالت اجتماعی و فرصت های برابر می داند.

فاضل موسوی نماینده دور هشتم مجلس ارائه ای چنین طرحی را زیر سوال بردن مجلس می داند و می گوید این کار خلاف قانون است« قانون اساسی در این موارد به طور کامل توضیح داده است و چون پس از دوران نمایندگی شهروند عادی محسوب می شوند باید براساس همان راهکارهای مندرج در قوانین عمل کنند. نباید چنین طرح هایی مطرح شود که شائبه پیش آید. فردی که یک دوره نماینده است یکی از ویژگی هایش این است که اطلاعاتی از قوانین دارد اما داشتن موقعیت بالاتر سیاسی دلیلی بر برتری جایگاه در مقام شهروندی نیست»

صادق زیباکلام، استاد دانشگاه و کارشناس سیاسی یکی دیگر از مخالفان، وجود چنین بحث هایی در مجلس را در عدم کارایی ان و کیفیت نمایندگان راه یافته به مجلس می داند و می گوید: « تا آنجا که من می دانم در هیچ کشور و در هیچ نظام توسعه یافته ای هیچ نماینده ای از هیچ امتیاز مادام العمری برخوردار نیست. یعنی تا وقتی نماینده است حسب مقررات و قوانین و ضوابط از مواهبی برخوردار است و زمانی که دوره نمایندگی وی به اتمام رسید یک شهروند عادی محسوب می شود. »

در حالی که نمایندگان در بخشی از سوگند نامه خود متعهد می شوند: در انجام وظایف وکالت، امانت و تقوی را رعایت نمایند و همواره به استقلال و اعتلای کشور و حفظ حقوق ملت و خدمت به مردم پایبند باشند، از قانون اساسی دفاع کنند و در گفته ها و نوشته ها و اظهارنظرها، استقلال کشور و آزادی مردم و تأمین مصالح آنها را مد نظر داشته باشند.

اما به نظرمی اید بیان و تصویب چنین طرح های با اصل وظیفه نمایندگان و سوگندنامه ای انها مغایرت دارد به طوری که قانونگذاران قانون اساسی به قدری دل مشغول برابری و مساوات در جامعه ایران بوده اند که این مقوله را در اصول مختلفی از قانون اساسی بیان کرده اند.

اصل نوزدهم قانون اساسی برابری مردم ایران را از حقوق مساوی بدون توجه به رنگ و نژاد و زبان و… و اصل بیستم تساوی زن و مرد را برای برخورداری از حمایت قانونی اعلام کرده است. حساسیت قانونگذاران قانون اساسی به حدی بوده است که حتی در انتهای اصل ۱۰۷ قانون اساسی اعلام کرده اند: « رهبر در برابر قوانین با سایر افراد کشور مساوی است»

با این وجود به نظر نمی رسد، داشتن گذرنامه سیاسی و استفاده از پاویون باعث شود از تجربیات نمایندگان بعد از پایان کارشان در مجلس، در بدنه نظام استفاده شود و یا داشتن این امتیازات وجاهت فکری به انها بدهد.

طرح چنین مسایلی بیشتر این شائبه را در ذهن مردم ایجاد می کند، نمایندگانی که در طول تبلیغات انتخاباتی خود با صرف هزینه های گزاف راهی بهارستان می شوند، نه برای دفاع از حقوق ان ها بلکه برای رفاه و اسایش خود قصد ورود به مجلس را دارند.

با وجود مخالفت های زیاد، در حالی که امضای ۱۹ نماینده از فراکسیون رهروان ولایت در این طرح دیده می شود، طرح با ۲۶ امضاء به کمسیون مربوطه ارجاع داده شده و به نظر می اید پس از رسیدگی در صحن علنی بررسی و احیانا تصویب شود.