به گزارش پارس نیوز، 

در‌آستانه اعلام کاهش تعهدات برجامی ایران به واسطه خروج آمریکا از برجام و محقق نشدن تعهدات اروپایی‌ها، روزنامه آمریکایی واشنگتن پست در مطلبی به قلم جوناتان تیرون به بررسی تبعات عبور ایران از تعهدات برجامی پرداخته است. 

 

واشنگتن پست نوشته است: برجام طوری طراحی شده بود که اگر حتی ایران آن را نقض هم بکند، دست کم یکسال با بازیابی ظرفیت و مواد مورد نیاز برای یک بمب، فاصله داشته باشد. پیش از توافق، ایران مواد لازم برای ساخت حدود ده بمب را داشت.ایران دو اهرم برای افزایش فشار دارد: با عبور از حجم ذخیره سازی اورانیوم غنی شده، یکی از آنها را بکار گرفته و اکنون آماده بکارگیری اهرم دوم یعنی سطح غنی سازیِ فراتر از 3.67% است.

 

به گزارش هشت صبح، این روزنامه آمریکایی در ادامه نوشته: چرا غنی سازی اینقدر مهم است؟ کشورها برای تولید ایزوتوپ های اورانیوم-235 نیازمند توسعه زیرساخت صنعتی گسترده ای هستند. هزاران سانتریفیوژ باید با سرعت مافوق صوت برای جداسازی مواد، به کار گرفته شوند. تحریم های آمریکا در حال بلعیدن اقتصاد ایران هستند. ایران می گوید بدون امکان تجارت نفت و دیگر کالاها، گفتگوی تازه ای را نمی پذیرد. اگر سازشی صورت نگیرد، تهران گستره ای از دیگر تدابیر را برای تشدید اوضاع در اختیار دارد: از افزایش ظرفیت غنی سازی گرفته تا محدودکردن نظارت ها. البته این می تواند به انزوای سیاسی ایران و حتی درگیری نظامی بیانجامد.

 

واشنگتن پست در ادامه نوشته: ایران به از سرگیری ساخت رآکتور آب سنگین اشاره کرده است که می تواند پلوتونیوم تولید کند و مسیر دیگری را برای انباشت مواد لازم برای ساخت بمب بگشاید. بازسازی این تاسیسات نیازمند کار چشمگیری است. ایران همچنین می تواند مهر و موم هزاران سانتریفیوژ را بردارد و نیز ماشین های پیشرفته تر را برای غنی سازی بکار گیرد. همچنین می تواند دسترسی ویژه به بازرسان بین المللی را لغو کند و نیز امکان بازدیدهای سرزده را از آنان بگیرد. در بدترین حالت، حتی می تواند بطور کامل از ان.پی.تی خارج شود. همان کاری که کره شمالی سه سال پیش از آزمایش نخستین بمب هسته ای اش انجام داد.

 

این روزنامه آمریکایی در پایان نوشته: واکنش دیگر کشورها چگونه خواهد بود؟ دیدار وزرای خارجه چین، فرانسه، آلمان، روسیه و انگلستان گام اول است. اگر نتوانند تهران را متقاعد به بازگشت کنند، پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل فرستاده می شود که بحث تحریم های گسترده تر بین المللی پیش خواهد آمد. اتحادیه اروپایی هم می تواند مجازات های خودش را اعمال کند. چین و روسیه می توانند همچنان به تامین پوشش سیاسی و اقتصادی به ایران کمک کنند و نیز از حق وتوی خود استفاده کنند.