رأی اصلاح‌طلبان حداکثر ۱۰ درصد است

به گزارش پارس به نقل از جهان، این سوال از آن جهت اهمیت دارد که افراطیون مدعی اصلاح طلبی با مصادره آرای ریخته شده به نام حجت الاسلام و المسلمین حسن روحانی چنین القا می کنند که در میان مردم حائز اکثریت هستند.

برخلاف این ادعا اولا مقایسه میزان مشارکت عمومی مردم در انتخابات مجلس نهم (اسفند ۱۳۹۰) و ریاست جمهوری یازدهم (خرداد ۹۲) کاملاً گویاست. اصلاح طلبان انتخابات مجلس در اسفند ۹۰ را تحریم کردند اما همین انتخابات با مشارکت ۶۵درصدی مردم مواجه شد که سومین رکورد بالای مشارکت در میان ۹ دوره انتخابات مجلس بود. حال اگر این رقم را با انتخابات ریاست جمهوری اخیر که ۷۳درصد مردم در آن شرکت کردند مقایسه کنیم، تنها تفاوت ۸درصدی مشاهده می شود ضمن اینکه در همه ادوار، میزان مشارکت مردم در انتخابات ریاست جمهوری ۱۰ تا ۱۵درصد بیش از انتخابات مجلس بوده است.

در واقع همان گونه که عباس عبدی نیز تصریح کرد حتی اگر اصلاح طلبان در انتخابات شرکت نمی کردند لااقل ۶۵درصد مردم شرکت می کردند و البته براساس نظرسنجی های انجام گرفته در ۲ماهه قبل از انتخابات، مشارکت ۷۰درصدی مردم- فارغ از تصمیم اصلاح طلبان تحریم یا شرکت در آن- مسجل شده بود. درواقع به گفته عضو مستعفی مشارکت، مردم حضور در انتخابات رابه اصلاح طلبان تحمیل کردند ضمن اینکه آقای روحانی هرگز خود را اصلاح طلب معرفی نکرده و اعتدالگرا و فراجناحی توصیف کرده است. نامزد اصلاح طلبان محمدرضا عارف بود که طیفی از نشریات اصلاح طلب به وی تمایل بیشتری نشان می دادند. او زمانی عضو حزب مشارکت بود و معاون اول دولت اصلاحات به شمار می رفت. با احترام به شخص آقای عارف باید گفت آخرین نظرسنجی ها در ۴-۵روز مانده به روز اخذ رأی نشان می داد وی حداکثر نظر ۷درصد شهروندان را به خود جلب کرده است. به همین دلیل نیز اصلاح طلبان، نظر خود را عوض کرده و مدعی حمایت یکسویه از آقای روحانی شدند.

نکته مهم دیگر در مقایسه آرای داده شده به آقای روحانی در تهران و نفر اول فهرست اصلاح طلبان در انتخابات شورای شهر تهران (آقای مسجد جامعی) معلوم می شود. ۲ میلیون و ۸۶۲ هزار شهروند تهرانی در انتخابات ریاست جمهوری و ۲ میلیون و ۷۸۶ هزار تهرانی در انتخابات شورای شهر، رای خود را به صندوق انداخته اند. آقای روحانی در این میان رای ۱ میلیون و ۳۲۶ هزار شهروند تهرانی (۴۷ درصد آرا) را حائز شده و حال آن که آقای مسجد جامعی ۲۸۱ هزار رای را به دست آورده، یعنی تقریبا یک پنجم آرای آقای روحانی یا ۲۰درصد آرای وی. در مقابل آقای مهدی چمران به عنوان منتخب اول مردم تهران، حائز ۵۶۶ هزار رأی (دو برابر آرای آقای مسجد جامعی) شده است. نفرات آخر اصلاح طلبی که وارد شورای شهر شده اند (۱۳ نفر از مجموع ۳۱ نفر) مانند آقای سرخو حائز ۱۱۸ هزار رای شده اند درحالی که او هم دارای صبغه کارگری مستقل است. آرای آقای مسجد جامعی در قیاس با ۲ میلیون و ۷۸۶ هزار رای ریخته شده به صندوق ها در انتخابات شورای شهر تهران، نسبت یک به ۱۰ یا ۱۰درصدی را نشان می دهد. یعنی از هر ۱۰ شهروندی که در انتخابات شورای شهر و ریاست جمهوری در تهران شرکت کرده اند، ۹ نفر حاضر نشده اند به نفر اول فهرست اصلاح طلبان در انتخابات شورای شهر رای بدهند. تازه این رای- بی رایی! - اصلاح طلبان در تهران است و طبیعتا این رقم در شهرها و مناطق دیگر کشور به مراتب بدتر است.

نکته قابل تامل دیگر تحرکات تبلیغاتی طیفی از نشریات زنجیره ای- با منطق راه بیندازو جا بینداز و دروغ هر چه بزرگ، باورپذیرتر! - است که با کسب ۱۳ کرسی از مجموع ۳۱ کرسی، تیترهای خلاف واقع زده اند از جمله؛ « آفتاب یزد: پیروزی بزرگ اصلاح طلبان در انتخابات شورای شهر تهران» و « بهار: کلید شورای شهر در دست اصلاح طلبان» ! !