پایه‌های دموکراسی در ایران قوت گرفته است

به گزارش پارس ، فارس به نقل از روزنامه « الاخبار» چاپ بیروت در تحلیلی بر انتخابات ریاست جمهوری ایران باعنوان « درس ایران به اعراب آمریکایی» این سوال را مطرح می کند: « اعراب آمریکایی وقتی به آنچه در ایران روی داد، نگاه می کنند، چه فکر می کنند» ؟

  چند هفته پیش « جهاد خازن» ، پیر مطبوعات یمن در مصاحبه ای با شبکه « بی بی سی» شرکت داشت، پس از اینکه از علاقه وی به مسابقات اتومبیلرانی و پیگیری این مسابقات اطلاع پیدا کردیم، از بحرین سخن گفت و پرسید: معترضین چه چیزی به مردم می گویند؟ سخنانی که خازن بر زبان آورد، موضوعی ساده یا راحت نیست که بتوان از آن گذشت، اما اوج فاجعه و بدبختی در سخنان فردی همچون « شیح حمد بن عیسی آل خلیفه» ، پادشاه بحرین دوستدار و شیفته انگلیسی هاست که چندی پیش گفت: چه کسی از شما خواست بحرین را ترک کنید و استقلال را به ما ببخشید؟

اگرچه نمی توان نمونه بحرین را بر تمام اعراب تعمیم داد، اما نمونه ای بارز و برجسته در میان اعراب آمریکایی است که چقدر راحت از کشور خود سخن می گوید، کشوری که هیچ قانون و نظامی بر آن حاکم نیست.

به نوشته تحلیلگر این مقاله، سوالی که انتخابات ریاست جمهوری ایران مطرح کرد، تنها خود ایرانی ها و ایران را در برنمی گیرد، بلکه در واقع متوجه کشورهای منطقه و تمام کشورهای جهان سوم و ملل آنهاست. این سوال آن است که چگونه کشوری که نظام سیاسی خود را مبتنی بر اصل تسلیم مطلق خالق شدن نهاده، می تواند ابزاری برای حفظ گوناگونی و کثرت سیاسی خود ایجاد کند و حمایت مردمی از خود و تنوع قومی و فرهنگی گسترده کشور را حفظ کند و به راحتی با بزرگ ترین و شدیدترین محاصره و تحریم اقتصادی و مالی اعمال شده در تاریخ معاصر با قدرت مقابله کند و با وجود تمام آنچه گذشت می تواند توانمندی های خود را توسعه و گسترش دهد تا استقلال خود را حفط کند و همچنان به حمایت از جنبش هایی ادامه دهد که با ارزش های مورد نظر بنیانگذار آن در مقابله با استعمار خارجی همخوانی و مطابقت دارد.

  انتخابات ریاست جمهوری در ایران سوالات بی شمار و در عین حال سختی را در برابر دشمنان این کشور و همچنین دوستان آن مطرح کرد، چرا که نتایج این دور از انتخابات ایران که با پیروزی « حسن روحانی» همراه بود، بحث و سخن های بسیاری دارد و حتی کسانی که از امور جاری در ایران نیز اطلاعات مشروح و مفصلی دارند، باز نیازمند تحقیق و بررسی بسیار جهت فهم دلایل واقعی پیروزی « حسن روحانی» در این انتخابات هستند.

به عقیده تحلیلگر الاخبار، در این میان تحلیلگران به مواردی همچون عدم کناره گیری کاندیداهای اصولگرا به نفع یکدیگر و عدم تحت فشار بودن جریان اصلاح طلب و احساس جامعه ایران به تغییر ساختار سنتی حاکم بر کشور اشاره کنند، اما در عین حال به این نکته توجه ندارند، هر جناحی که در ایران به قدرت برسد، همچنان به قضایای اصلی و مهم کشور از جمله برنامه هسته ای ایران و عدم دخالت غرب در امور داخلی ایران پایبند است و این تنها یک شعار نیست، چون جایگاه و موقعیت مهم منطقه ای و بین المللی ایران ایجاب می کند که پا را از حد سردادن شعارها فراتر نهد.

اگرچه در این میان این سوال در برابر « حسن روحانی» مطرح است که چگونه می تواند، بین نقش تاریخی ایران و نیازهای داخلی مردم این کشور همخوانی و مطابقت ایجاد کند؟

این روزنامه لبنانی افزود: آشکار است که پایه های دمکراسی در ایران هم اکنون چنان در ایران قدرت گرفته که پا را از کشورهای جهان سوم فراتر نهد، اگرچه پایه و اساس این نظام، نظام اسلام است. انتخابات ایران نشان داد که دمکراسی حاکم بر ایران دمکراسی نیست که گروه مقابل به سوء استفاده از انتخابات بپردازد و دست به تحرکاتی علیه نظام بزند.

در این بین بسیاری هستند که سوالات بی شماری را درباره تاثیر انتخابات بر قضایای منطقه ای از جمله قضیه فلسطینی و استقلال کشورهای عربی و بحران سوریه مطرح می کنند، به ویژه درباره بحران سوریه که باید دید « حسن روحانی» چه تدابیری در قبال آن اتخاذ خواهد کرد.

پافشاری ایران بر حمایت از سوریه یا نیروهای مقاومت نیست، بلکه حمایت از این قضیه به این جهت که پایه و اساس انقلابی که « امام خمینی» دست به آن زد، بر اصل مبارزه با ظلم و مقاومت در برابر آن نهفته بود و باید به یاد آورد که « حسن روحانی» یکی از فرزندان آن امام است. به نظر می رسد، دیگران به ویژه دشمنان ایران باید به نحوه استفاده از این تجربه توجه ویژه داشته باشند و از این تغییر برای زدن پل هایی جهت مقابله با ریخته شدن بیش از پیش خون ها به جای زندگی در توهم و خیال استفاده کنند.