آموزش نظامی فرانسه به تروریست‌هاتاارتباط نزدیک بامخالفان

به گزارش پارس ، فارس به نقل از پایگاه خبری لبنانی « المنار» در مجموعه مقالاتی تحت عنوان « اروپا چگونه با معارضان سوری تعامل می کند» به قلم « نضال حماده» به بررسی نحوه تعامل کشورهای غربی با معارضان سوری می پردازد و در این ارتباط می نویسد: تاکنون در تاریخ بین الملل کمتر پیش آمده که گروه های سیاسی که به مخالفت با نظام های عربی برخاستند، همچون گروه های معارض سوری از حمایت و پشتیبانی کشورهای غربی به ویژه « فرانسه» و « انگلیس» برخوردار شوند که سیاست خارجی خود را وقف حمایت و خدمت به این گروه های معارض سوری کردند، به خصوص فرانسه که مسئولیت پرونده معارضان سوری و حمایت از آنها را برعهده گرفته و سازمان و نهاد بین المللی از شورای امنیت گرفته تا اتحادیه اروپا باقی نمانده تا این پرونده را در آن مطرح نکند و خواهان حمایت این سازمان ها و نهادهای بین المللی از گروه های معارض بدون استثنا حتی گروه « جبهه النصره» نشده باشد.

غیر از آن فرانسه اقدام به آموزش معارضان سوری در اردن و در برخی از پایگاه ها نظامی موجود در کشور قطر می کند و این موضوعی است که روزنامه فرانسوی « لوکانار دانچنیه» در ابتدای جنگ سوریه به آن اذعان کرد.

همچنین فرانسه اقدام به ارائه تجهیزات ارتباطی پیشرفته به معارضان سوری در شمال سوریه کرد که دستگاه ها و تجهیزات ارتباط ماهواره ای را شامل می شد و به واسطه آنها گروه ها مسلح سوری این امکان را می یافتند تا تحرکات ارتش سوریه را و موانع و گشتی ها و نقشه استقرار و پراکندگی آنها را به صورت مستقیم از ماهواره ها دریافت کنند و همین موجب شد تا معارضان مسلح در ابتدای مبارزه و جنگ خود علیه نظام سوریه از بعد اطلاعاتی و میدانی موفقیت هایی را به دست آورند.

صرف نظر از این حمایت نظامی و مادی تعامل و ارتباط مستقیمی بین معارضان سوری و « اریک شوالیه» ، سفیر فرانسه در دمشق و مسئول پرونده سوریه در دولت فرانسه به چشم می خورد و این تعامل و ارتباط که برخی از نمونه های آن در رسانه های بین المللی مشاهده شد، بیش از هر چیز تداعی کننده رابطه « برده و برده دار» است و جهانیان در فیلمی که در پایگاه های مختلف اینترنتی منتشر شد، دیدند که چگونه سفیر فرانسه در سوریه گروه موسوم به ائتلاف معارضان سوری را در استانبول مورد اهانت قرار می دهد و به صورت مفصل و مشروح در بخش سوم این مجموعه مقالات به آن خواهیم پرداخت.

از ابتدای بحران سوریه فرانسه تلاش کرد تا دست نشاندگان و مزدورانی را برای خود در داخل گروه های معارض سوری به ویژه ائتلاف معارضان قرار دهد و به این ترتیب پاریس مزدورانی برای خود در تمام هیئت ها و شوراها و ائتلاف هایی که قطر آنها را تاسیس کرده بود، گماشت.

« برهان غلیون» که دارای تابعیت فرانسوی است، اولین رئیس کمیته موسوم به « شورای ملی معارضان سوریه» بود. همچنین باید از « بسمة قضمانی» نام برد که وی نیز دارای تابعیت فرانسوی بود و به سمت سخنگوی این شورا هنگامی که غلیون ریاست آن را برعهده داشت، به مدت شش ماه منصوب شد.

صرف نظر از آن پاریس پذیرای اغلب گروه های معارض سوری بود و همچنین فرانسه بود که فرار « مناف طلاس» ، سرتیپ و از فرماندهان فراری گارد ریاست جمهوری سابق سوریه را فراهم کرد و برحسب گفته های مسئولان فرانسوی از آن صرف نظر کرد تا هم اکنون « میشل کیلو» را به خود نزدیک کند و به واسطه آن در صدد به دست آوردن سهم برابری با اخوان المسلمین سوریه در ائتلاف معارضان سوری باشد.

این درحالی است که پیشتر یکی از مسئولان ارشد وزارت خارجه فرانسه در نشستی با روزنامه نگاران عرب که هفته گذشته در وزارت خارجه فرانسه برگزار شد، اعلام کرد که فرانسه با حضور « هیثم مناع» در کنفرانس « ژنو ۲» مخالف است.

به نظر می رسد، این تصمیم فرانسه درباره مناع، رئیس کمیته هماهنگی معارضان سوری خارج از کشور ناشی از رابطه خوب مناع با روسیه و ایران و رابطه متشنج آن با دوحه باشد و در تمام طول مدت بحران سوریه سیاستمداران و دیپلمات های فرانسوی مرتبط با معارضان سوری هیچ گاه دست از انتقاد از برخی چهره ها و شخصیت های معارض سوری در طیف ها و جریان های مختلف آن و حامی غرب برنداشته اند و در این ارتباط یک دیپلمات ارشد اروپایی که دارای رابطه ای مستقیم با معارضان سوری است و « المنار» با وی در پاریس دیدار کرد، ناامیدی خود از معارضان سوری را کتمان نمی کند و حتی برخی از شخصیت های آنها را به سخره می گیرد که به عنوان سخنگو یا نماینده رسانه ای و اطلاع رسانی این گروه ها فعالیت می کنند.

این دیپلمات ارشد اروپایی که نخواست هویتش افشا شود، در گفت وگو با المنار درباره گروه های معارض سوری به نکاتی اشاره و تاکید کرد که این نکات همواره مد نظر حامیان غربی آنها از جمله فرانسوی ها بوده و موجب شده تا یاس و ناامیدی از این گروه ها بیش از پیش افزایش یابد:

۱- نبود رهبری متحد و یکپارچه در « ارتش آزاد سوریه» ، به گونه ای که تسلط بر شهر « رقه» بدون حضور و مشارکت این ارتش صورت گرفت.

۲- بیم از نفوذ دستگاه های امنیتی و اطلاعاتی ارتش سوریه در « ارتش آزاد سوریه» به خصوص در موارد وقوع جدایی از این ارتش.

۳- تمام تاکتیک های اتخاذ شده از سوی « اخضر ابراهیمی» ، فرستاده ویژه سازمان ملل در امور سوریه تلاش دارد تا شخصیتی سمبلیک برای معارضان سوری ایجاد کند که در آن نشانی از کاریزما کمتر دیده شود که بتواند، نماینده معارضان سوری باشد و جامعه سوریه را به شایسته و لایق بودن معارضان قانع کند.

۴- « احمد معاذ الخطیب» هیچ گاه نخواهد توانست با گروه کاری منظم و سازمان یافته ای کار کند، به ویژه آنکه وی همواره دارای گرایشات شخصی و فردی بوده و با طرحی که در نشست استانبول ارائه داد و خواهان گفت وگو با نظام سوریه و کناره گیری « بشار اسد» رئیس جمهوری سوریه به همراه ۵۰۰ شخصیت نظام سوریه شد، همه را غافلگیر کرد. معاذ الخطیب درحالی طرح خود را ارائه داد که معارضان سوری تنها ۵۰۰ متر با وی در استانبول فاصله داشتند و از این طرح وی هیچ اطلاع و آگاهی نداشتند.

۵- معارضان سوری تلاش بسیاری داشتند تا حمایت و پشتیبانی جامعه بین المللی از خود و تامین امنیت سوری ها را تضمین کنند، اما شکست های فجیع آنها همه امیدها را بر باد داد و موجب شد تا بسیاری از حامیان خود را از دست بدهند. افزون براینکه گرایش بسیاری در میان معارضان سوری برای کسب ثروت بیشتر به چشم می خورد و همین موجب شده تا بسیاری از آنها اعتبار و مصداقیت خود را در میان مردم سوریه و همچنان کشورهای حامی معارضان سوری از دست بدهند.

۶- عدم حضور جوانان در میان معارضان امری قابل توجه و چشمگیر است. واقعیت امر این است که ائتلاف معارضان سوریه متشکل از گروهی از بازنشستگان و مدیران یقه سفید سوری است و نام و نشانی از جوانان در میان آنها مشاهده نمی شود.

۷- از دید غرب باید گفت که ائتلاف معارضان سوریه نماینده مردم سوریه است، اما نکته قابل تامل و توجه در هیئت های معارضانی که پای به استانبول می گذاشتند تا در نشست معارضان شرکت کنند، حضور بسیار اندک زنان در میان معارضان بود که تنها در سه زن منى مصطفى، سهیر الأتاسی و ریما فلیحة نمود پیدا می کرد، در حالی که شمار مردان به ۶۱ نفر می رسید.

ادامه دارد…