کدام نامزد اصلح است؟
اینروزها که فضای سیاسی کشور تحت تأثیر تبلیغات نامزدهای ریاستجمهوری به اوج نشاط و پویایی رسیده نقل اکثر محافل و مباحث مردمی رسیدن به پاسخ این سؤال است که در میان نامزدها چه کسی اصلح است و کدام یک از آنها در شرایط فعلی میتواند گزینه مناسبتری برای سکانداری پست مهم ریاستجمهوری باشد.
پارس به نقل از روزنامه جوان: هرچند که رسیدن به این پاسخ برای هر فردی در واقع دستیابی به یک حجت شرعی برای رأی دادن تعریف می شود اما به نظر توجه به شرایط فعلی کشور مهمترین راهکاری است که می توان بر اساس آن نامزد اصلح را انتخاب کرد.
هرچند که در این روزها ضعف ساختار تحزب در جمهوری اسلامی به شدت موج می زند و مردم مدام از هم می پرسند که قرار است فلان کاندیدا با کدام جریان و دسته و تیم در آینده در پاستور حضور یابد اما در شراط فعلی چاره ای وجود ندارد جز آنکه برنامه ها و نوع رویکرد و پیش فرض های نامزدها مطابق با شرایط امروز ایران اسلامی محک زده شود.
اولین نکته که در تحلیل وضعیت کنونی ایران باید به آن اشاره کنیم مسئله پیشرفت و عدالت است. مقام معظم رهبری دهه چهارم از انقلاب اسلامی را دهه پیشرفت و عدالت نامیده اند و این بدان معناست که تمام تمرکز دولت و سایر قوا و سازمان ها در پیشبرد نظام باید روی دو محور پیشرفت و عدالت باشد. البته این پیشرفت و عدالت تنها در زمینه های اقتصادی مطرح نیست بلکه سایر حوزه های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و. . . نیز باید تحت تأثیر دو مقوله پیشرفت و عدالت قرار گیرند. با این حال به طور قطع می توان گفت در شرایط فعلی آن کاندیدایی اصلح است که در برنامه ها و شعار ها و نوع نگرشش به گفتمان پیشرفت و
عدالت اولویت بیشتری بدهد. اگرچه امروز برخی از جریان های سیاسی در کشور تأکید ویژه ای بر گفتمان مقاومت و ایستادگی دارند اما باید دانست که این گفتمان نیز در درون گفتمان پیشرفت و عدالت قرار می گیرد و خود به تنهایی نمی تواند به عنوان یک گفتمان مستقل عمل نماید.
امروز نیاز اصلی کشور پیشرفت در تمام زمینه ها و به خصوص حوزه اقتصاد است. مطمئناً این پیشرفت نیز کار ساده ای نیست و با وجود چالش های بسیار در حوزه اقتصادی دستیابی به رشد و توسعه امری سخت اما قابل دسترسی است. امروز نیز آن نامزد و کاندیدایی اصلح است که خود را معتقد به گفتمان پیشرفت و عدالت بداند. مطمئناً فردی که هیچ برنامه و کارنامه مشخصی برای تحقق پیشرفت و عدالت در کشور ندارد نمی تواند گزینه اصلحی برای تصدی پست ریاست جمهوری یازدهم باشد. البته این نکته را نیز باید مد نظر قرار داد که میان حرف تا عمل فاصله بسیار است. شاید فردی در مقام سخن بسیار عالی باشد اما در عمل هیچ و
مردم این روزها باید به گذشته نامزد ها نیز توجه کنند و ببینید که آنها در دوران مدیریتی خود چه عملکردی داشته اند.
یکی دیگر از ویژگی های مهم نامزد اصلح را می توان ولایت مداری و اعتقاد داشتن به حد و حدود ریاست جمهوری دانست. متأسفانه تجربه می گوید که برخی بلندپروازی ها باعث شده است که روسای جمهور در آخرین روزهای کاری خود به دنبال استبداد و قانون گریزی و. . . بروند. اگرچه جایگاه ریاست جمهوری در ایران یک جایگاه ویژه و بسیار مؤثر است اما هم مردم و هم نامزد ها باید بدانند که رئیس جمهور تنها رئیس قوه مجریه است. رئیس جمهور نه رهبر است نه رئیس قوه قضائیه، نه رئیس مجلس و نه هیچ چیز دیگر. ما رئیس جمهوری لازم داریم که معتقد و ملتزم به ولایت فقیه باشد و در حرف و عمل این اعتقاد را نشان دهد.
البته مردم به راحتی در خلال همین مناظره های انتخاباتی می توانند تشخیص دهند که کدام نامزد ولایت مدار است. اینکه برخی نامزد ها از هم اکنون قول های جدی برای تحول ساختاری در اقتصاد و سیاست و فرهنگ و. . . سر می دهند بیش از همه چیز به شوخی می ماند چراکه سیاست های کلان جمهوری اسلامی و قوانین و اسناد بالادستی کاملاً مشخص هستند و رئیس جمهور حق ندارد به غیر از این قوانین و اسناد چیز دیگری را اجرا کند. البته هنر رئیس جمهور اجرای قوانین به بهترین شکل ممکن و بهبود این قوانین با تعامل با قوه تقنینی است اما اینکه فکر کنیم رئیس جمهور مسئول حل تمام مشکلات است اشتباه است بلکه مردم
باید انتظاراتی متناسب با شأن و اندازه ریاست جمهوری از این جایگاه داشته باشند.
به زعم نگارنده آن نامزدی اصلح است که بزرگترین افتخارش اجرای قوانین به بهترین شکل ممکن است. اما توجه به شرایط ایران در فضای بین المللی نیز به خوبی نشان می دهد که ایران به چه رئیس جمهوری نیازمند است. در عرصه بین المللی و آن هم در شرایط ویژه ای که از یک سو موج بیداری اسلامی خاورمیانه را تحت تأثیر قرار داده و از سوی دیگر امریکایی ها با بحران های خود ساخته در سوریه و عراق و لبنان و. . . خواهان تزلزل توان و قدرت بلوک مقاومت هستند ما نیازمند یک رئیس جمهور مقتدر، باهوش و اهل ایستادگی هستیم. مطمئنا آنهایی که از همین امروز چراغ سبز به دشمنان نشان می دهند نمی توانند رئیس جمهوری
در شأن ملت ایران باشند بلکه ایران نیازمند فردی است که معتقد به آرمان ها و ارزش های انقلاب اسلامی باشد و به طور جد قصد دفاع از این آرمان ها را داشته باشد.
ضمن آنکه رئیس جمهور باید حد و اندازه خود در عرصه سیاست خارجی را نیز بداند و مطلع باشد که در عرصه بین المللی با توجه به حساسیت موضوع و ارتباط مستقیم با مسئله اصل انقلاب این رهبر معظم انقلاب اسلامی هستند که حرف اول و آخر را می زنند و یک رئیس جمهور ارزشی و مردمی سعی خواهد داشت در راستای منویات رهبر انقلاب حرکت کند و نه اینکه وقتی رهبری شرایط ایران در مقابل دشمن را بدری و خیبری می خواند او دم از شعب ابی طالب بزند.
اما در نهایت باید گفت که این مردم هستند که در پایان انتخاب گر اصلی هستند و به حتم مردم با بصیرت ایران همچون سه دهه گذشته بهترین انتخاب را رقم می زنند و با حضور پرشور و آگاهانه حماسه سیاسی مورد نظر رهبری را به صورت کامل محقق می سازند.
ارسال نظر