تعاریف بی سابقه ظریف از یک سفیر ایران

 

‌سفارت، حق رئیس‌جمهور است. اساسنامه وزارت خارجه دو حالت برای معرفی سفیر بیان کرده است؛ یکی کسی که از داخل وزارت خارجه تعیین می‌شود و دیگر کسی که از بیرون برای این جایگاه معرفی و انتخاب می‌شود. در همه‌جای دنیا هم این قاعده برقرار است و تنها مختص ایران نیست و همه‌جای دنیا افرادی را داریم که از خارج وزارت خارجه برای سفارت معرفی می‌شوند. در بسیاری از کشورهای دنیا اکثر سفرا از بیرون وزارت خارجه می‌آیند. البته تعدادی از کشورهای دنیا هم هستند که سفرا صرفا از داخل پرسنل وزارت خارجه معرفی می‌شوند و من حتما این روش را بیشتر می‌پسندم.

 

‌ ما برای افرادی که از داخل سیستم وزارت خارجه قرار است به‌عنوان سفیر اعزام شوند، حتما، هم آزمون زبان داریم و هم کلاس‌های مختلفی برای همه همکاران وزارت خارجه داریم. ضمن اینکه در تمام زمینه‌هایی که احساس می‌کنیم همکارانمان به آموزش احتیاج دارند، این دوره‌های آموزشی را ترتیب می‌دهیم، از جمله اقتصاد. در حوزه زبان آموزش نمی‌دهیم، به دلیل اینکه احساس می‌کنیم کسی که به این مرحله رسیده باید از یک حدی از زبان برخوردار باشد و معمول ما این است که کسانی که این حد از زبان را ندارند معمولا از فیلترهای ما عبور نمی‌کنند و حتی به حد شورای معاونین هم نمی‌رسند که به‌عنوان سفیر یا حتی به‌عنوان کارمند اعزامی به خارج پیشنهاد شوند. یک حداقل‌هایی در نمره زبان در نظر می‌گیریم که آن حداقل‌ها را باید داشته باشند.