پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- علی رجبی- انتخابات ریاست‌جمهوری گذشت و حالا با فراغ بال بیشتری می‌توان درباره آنچه گذشت، سخن گفت. بدون شک، فضای مجازی ابزار اصلی تاثیرگزاری بر رای مردم بود و بازتولید ادبیات پوپولیستی و شکست اخلاق بدترین اتفاقاتی بود که در این دوره افتاد.

اگر چه از لحاظ مشارکت بالای مردمی، این انتخابات را پیروزی مجددی برای کلیت ساختار سیاسی کشور می‌دانیم اما رفتار انتخاباتی نامزدها عقب‌گردی بزرگ برای همگان بود. در بیشتر مواقع، نامزدهای جدی انتخابات به جای آنکه در برنامه‌های تبلیغاتی خود به ارائه برنامه برای آینده سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور بپردازند؛ به دنبال تخریب رقیب و ایجاد پروپاگاندا برای رأی‌سازی برای خود بودند.

دلیل تقویت این آفت سیاسی را باید در «قدرت گرفتن فضای مجازی بدون بالا رفتن سواد رسانه‌ای عموم مردم»، «اصالت پیدا کردن قدرت و از اصالت افتادن اخلاق» و از همه مهم‌تر «بستر معیوب رقابت انتخاباتی» دید. نتیجه این آفت سیاسی، مشارکت از روی ترس اکثریت جامعه رأی دهنگان بود؛ مردم رأی می‌دهند اما نه برای اثبات خود بلکه از ترس رقیب که یا قرار است آزادی‌های اجتماعی آنها را محدود کند و یا قرار است پس از رسیدن به قدرت بی‌دینی را رواج دهد!

با ادامه شیوه کنونی رقابت انتخاباتی، هر کس بتواند رقیب را بیشتر تخریب کند؛ از رقیب لولوی بزرگتری در ذهن مردم بسازد، انگ و برچسب بیشتری بر رقیب بچسباند و از همه مهم‌تر در مناظره‌ها تندخوتر عمل کرده و دیگران را تخطئه کند، می‌تواند رئیس دولت جمهوری اسلامی شود.

این نکات البته تنها به انتخابات ریاست‌جمهوری محدود نیست؛ بلکه عرصه سیاسی کشور طوری شده که همه جریانات به جای اثبات خود، به دنبال تخریب، تحریف و تمسخر رقیب هستند و دانسته یا نادانسته به تحمیق عموم مردم مشغول‌اند. تساهل دولت در نظارت بر فضای مجازی و خواب دستگاه‌های فرهنگی کشور باعث شد تا صدای اخلاقمداران در سیل بی‌اخلاقی‌ها شنیده نشود و احتمالاً با ادامه همین روند، شاهد سقوط بیشتر اخلاق در جامعه خواهیم بود.

پوپولیسم پوپولیستی انتخابات ریاست‌جمهوری علي رجبي