پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- چند هفته ای است مسئله کاندید حمایتی و یا آلترناتیو در رسانه های اصلاح طلب داغ شده است. بعضی از چهره های اصلاح طلب هم از ضرورت این کاندید در کنار آقای روحانی می گویند و آن را ضرورت انتخابات 96 معرفی میکنند. استدلال این گروه بر این است اگر در صورتی که روحانی بخواهد از انتخابات کنار برود یا در هر صورتی در مناظرات نتواند از رقیب پیروز شود چه باید کند؟ هرچند مدعیان اصلاح طلب و حامیان روحانی نمی گویند چرا چنین ترسی دارند. آیا از عملکرد شخص روحانی و دولت تدبیر و امید نمی توانند دفاع کنند یا آش آنقدر شور است که روحانی در برابر منتقدان امکان خالی کردن فضا را دارد. فردی که با حمله گازانبری و تهاجمی در انتخابات 92 پیروز شد حالا نمی تواند به صورت تدافعی از خود دفاع کند. یا آنکه برجام هم نتوانسته میوه خود را بدهد و بد عهدی ها و گذاشتن تمام تخم مرغ های اقتصادیِ کشور در سبد آمریکایی ها آن هم از مدل دمکرات و روی کار آمدن جریان مقابل همه را به فنا داد و برآورد در حوزه سیاست خارجی دولت یازدهم این دولت را عصبانی کرده است. البته رویکرد تهاجمی و حمله به منتقدان دیگر پاشنه آشیل دولت و شخص روحانی تبدیل شده و شاید حامیان وی می ترسند روحانی نتواند خشم و عصبانیتش را در برابر کاندیداهای منتقد حفظ کند و کار دست خود و دولت تدبیر و امید دهد. 

شاید هم حامیان اصلاح طلب دولت نمی خواهند چک سفید امضایی به روحانی دهند همین مسئله می تواند دولت روحانی را به یک دولت سهامی در آینده ( در صورت پیروزی وی) تبدیل کند. در این موضوع نیز گذشته تر اصحاب اصلاح طلب چه در محافل داخلی و چه در محافل عمومی تاکید کردند و خالی کردن عرصه برای شخص روحانی و حمایت صد در صدی از او بدون گرفتن سهم مشخص را نوعی پشت پا زدن به جریان اصلاح طلبی و مرگ این جریان و هضم شدن در دولت تدبیر و امید تعبیر کردند. 

روزنامه آفتاب در حالی جهانگیری را تیتر یک خود کرد که مدتی قبل از مطهری و پزشکیان به عنوان ضربه گیر نامه برده بود. انگار آرای اصلاح طلبان برای آلترناتیو روحانی به در بسته خورده و نه پاستور نه بهارستان تمایلی ندارند برای روحانی هزینه شوند. 

گذشته از مباحث فوق و چرایی کاندید آلترناتیو فرآیندِ حضور روحانی در انتخابات 96 است. در دولت روحانی رکود به شدت افزایش یافته و دولت با افزایش نرخ بیکاری، کاهش قدرت خرید مردم، تعطیلی بسیاری از کارخانه های اقتصادی بزرگ کشور که برای مردم علاوه بر نماد صنعتی، حس نوستالوژی داشت نشان دهنده شکست دولت در وعده های اقتصادی است. در طرف دیگر نارضایتی اجتماعی و عدم جمع بندی برجام برای طرف مقابل و بدعهدی طرف مقابل هم نتوانست دستاوردی در زندگی ملموس مردم داشته باشد. دولت با مسائلی چون فیش های نجومی و وضعیت اشراف گرایی دولتی مواجه که سن بالای وزرا و خستگی شدید هیئت دولت به کمک آن آمده است. روحانی اگر بخواهد در برابر کاندیداهای مختلف بایستد بایستی برای آنها راهکاری پیدا کند که بعید است در این مدت کوتاه اقدام شگرفی چه در اقتصاد و چه در غیر آن رخ دهد.

همین امر سبب شده تا اصلاح طلبان به فکر آلترنتاتیو روحانی باشند. روزی موج امکان عدم رد صلاحیت وی را مطرح کردند و حتی در کنفرانس خبری مستقیما از رئیس دولت مستقر پرسیدند، آیا برای دور بعد تایید صلاحیت می شود یا خیر و سپس با شکست پروژه تایید صلاحیت اینطور نشان دادند که به دلیل گستردگی کاندیداهای جریان مقابل، تک به چند نفر بودن روحانی نیاز به ضربه گیر دارد و حالا رسما از آلترناتیو سخن میگویند. 

صبر سیاسی نشان می دهد هفته های آینده نشان می دهد تا کجا امکان عبور از روحانی دارد و آیا پایین آمدن آرای خاموش روحانی و ریزش رای اجتماعی وی موجب رها کردن شخص روحانی از طرف اصلاح طلبان و روی آوری به گزینه جدید می شود یا خیر؟ هرچند بعید است اصلاح طلبان از کاندید جدیدی رو نمایی کنند اما یک گزینه از میان دولت روحانی می تواند میان آرای او و اصلاح طلبان وحدت ایجاد کند .همین امر هم موجب تیتر «کاندید احتمالی از پاستور می آید؟» شد.

اسحاق جهانگیری اصلاح طلبان انتخابات ریاست جمهوری حسن روحانی آفتاب یزد