چه کسی رئیس اتاق بازرگانی می‌شود؟

پارلمان بخش خصوصی این روزها دچار یک شک بزرگ شده است، شکی که رئیس پر تلاش اما کم شانس اتاق ایران با استعفای دراماتیک خود به ساکنین ساختمان طالقانی وارد کرد.

استعفایی که از اتاق رئیس در ساختمان خیابان طالقانی بیرون آمد همانند سخنرانی‌های مرحوم آیت الله طالقانی هم شیوا و روان بود و هم محکم و دل نشین، استعفایی که کمتر کسی حتی نزدیکان جلال پور تصورش را داشتند.

حالا مرد اول پسته ایران خسته شده است. جلال پور گرچه هیچ وقت نتوانست برای اتاق نهاوندیان باشد اما بعد از شافعی نهال یک نهاوندیان دیگر را در دل اعضای اتاق کاشت و انصافا هم تلاش خودش را کرد.

رفت و آمدهای پارلمان بخش خصوصی بعد از برجام گاهی از رفت و آمدهای مجلس بیشتر بود، آنقدر که گاهی رئیس اتاق قرارهای خصوصیش را فراموش می‌کرد و صبح آفتاب ندیده به اتاقش می‌آمد و آفتاب پریده به خانه اش می‌رفت.

اما جلال پور به قول خودش اسیر بیماری ای شد که زبان آدمی را نمی‌فهمد و شاید استعفای ناخواسته ای را با ادبیات شیوایش نوشت.

اما این روزها که اتاق به روزهای اوج خود نزدیک شده و بعد از برجام حالا رفت و آمدها و رایزنی‌های اقتصادی رونق گرفته، گمانه زنی‌های اعضای موثر اتاق برای جایگزینی جلال پور شروع شده است.

گرچه اتاق ایران فعلا با صدور بیانیه‌ای با استعفای جلال پور موافقت نکرده است اما بعید به نظر می‌رسد جلال پور که در اوج دست به قلم شد و به قول خودش از روی منطق و تدبیر استعفا نوشت دوباره کت و شلوار بپوشد و ادکلن زده صبح علی طلوع خانه را به قصد اتاق ترک کند.

حالا که صحبت از جایگزین‌های جلال پور به میان می‌آید شاید در این بین شاید نام رئیس ارزشی و خوش سابقه خانه صنعت و معدن ایران بیشتر زمزمه شود.

به گفته برخی از اعضای فعال اتاق بازرگانی سهل آبادی سابقه درخشانی از خود در عرصه تولید برجای گذاشته و زندگیش را وقت اشتغالزایی جوانان کشورش کرده و حالا که از برجام سهم آنچنانی نصیب تولید و تجارت کشورمان نشده شاید بهترین گزینه یک مرد کارکشته و آشنا به تولید باشد.

سهل آبادی که سابقه جبهه را هم در جیبش دارد و به سردار تولید شهره است شاید در این روزهای جنگ اقتصادی در خط مقدم اتاق تولید و تجارت موثرتر از یک مرد صرف بازرگان باشد. 

به گفته یکی از اعضای اتاق ایران، رئیس اتاق اصفهان شاید یکی از اعضایی باشد که هم از طرف بخش خصوصی مورد وثوق است و هم دولتی‌ها قبولش دارند و در اتاق‌های شهرستانی هم چهره مقبولی است.

البته گزینه‌های با سابقه دیگری هم در همین اتاق بزرگ شده‌اند که از ابتدا تمایلی به ریاست مسئولیت اینچنینی نداشتند که سرآمد آنها مرد خوش نامی مثل میرمحمد صادقی است.

میر محمد صادقی که پیشنهاد وزارت بازرگانی در دولت شهید رجایی را نپذیرفت و به گفته خودش تمایلی به پست‌های این چنینی ندارد.

شافعی هم که یک بار بر کرسی ریاست نشسته و هرچه در نظر داشته در عمل پیاده کرده و شاید فعلا تجارت زعفران و خوردن چای زعفرانی را به قهوه خوردن‌های تلخ با هیئت‌های تجاری بد قلق خارجی ترجیح بدهد.

بقیه گزینه‌های مطرح ریاست هم  که حداقل تا الان چیزی در چنته در این عرصه نشان نداده‌اند.

برخی از اعضای اتاق هم فعلا سکوت و اظهار نظر نکردن در این مورد را به صحبت عجولانه ترجیح دادند.

حال باید دید ریاست اتاق در روزهایی که همسایه‌ها هم چشمشان به بخش خصوصی کشورمان هست به چه کسی سپرده می‌شود، مردی از جنس تولید و تجارت و یا یک تاجر کارکشته و لابی من.