محمدعبدالهی در کانال تلگرامی اش نوشت؛ پاداش ها و حقوق های نجومی را میتوان میوه سیاست های دولت سازندگی دانست چرا که دولت سازندگی معتقد بود؛ مسئول باید جیب پرپول داشته باشد تا بتواند کشور را مدیریت کند.  واقعیت این است که تشابه چنین رفتارها و منش هایی را میتوان در دولت یازدهم به عینه مشاهده کرد. 

 

اینکه حقوق های نجومی سر از آستین این دولت بیرون می آورد، طبیعی ترین رخدادی است که باید بدان نگریست زیرا تفکر حاکم بر دولت یازدهم ملهم از تفکر کارگزارانی است که رفاه و مانورتجمل را در دستور کار خود قرار دادند. همان تفکری که سبب بستن کابینه ای با وزرایی میلیاردی و انتصاب مدیرانی با دریافت حقوق های نجومی  شد. 

در این بین اما عملکرد دولت نجومیخوار نشان از بی میلی در برخورد با مدیران متخلف داشت. اما از آنجاییکه پای حسین_فریدون به عنوان سرشاخه شجره حقوق های نجومی به میان آمد. ناگهان رسانه های حامی دولت  از عزل 307 مدیر با دریافتی ماهانه بالای 40 میلیون خبر دادند. خبری که شاید در نگاه اول نشان از برخورد قاطعانه دولت با مدیران متخلف داشته باشد! اما به نظر میرسد بیشتر برای به حاشیه بردن مطالبه برخورد با برادر رییس جمهور باشد. اما نکته تاسف بر انگیز تر اینست که دولتی که دائم از خزانه خالی دم میزند و پرداخت یارانه چهل و پنج هزار تومانی را مصیبت عظمی میداند ؛ سقف دریافتی حقوق را برای مدیران خود 40 میلیون تومان در نظر میگیرد!

سوال مردم این است که چرا حقوق یک مدیر دولتی باید بیش از 40 برابر حقوق یک کارگر این کشور باشد؟ این حد از فاصله طبقاتی طبق کدام قاعده عقلی و شرعی است؟ کدام تدبیر؟ کدام قانون؟!  و کدام اخلاق؟!