پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مهدی محمدی- تحولات اخیر، هم در سوریه و هم در یمن، کارکرد مفهومی به نام «آتش بس» در درگیری های فعلی خاورمیانه را به شدت زیر سوال برده است.

در یمن، آتش بس معنایی جز خلاصی سعودی از آتش انصارالله در عصیر، نجران و جیزان، و ایجاد فرصت تبانی با القاعده برای ریاض نداشته است.

در سوریه هم، تنها دستاورد آتش بس این بود که چند هزار تکفیری جدید با همکاری عربستان و ترکیه وارد جبهه شمالی شوند و علاوه بر آن، تروریست های ارتش آزاد، تسلیحات بسیار پیشرفته تری دریافت کنند.

تجربه نشان داده است، «آتش بس» در منازعات فعلی منطقه، نه ابزاری برای ترک مخاصمه، بلکه تاکتیکی است برای شدت بخشیدن به آن در زمانی کوتاه، در آینده. پیشنهاد آتش بس هم تقریبا در همه موارد، از جانب طرفی مطرح می شود که روی زمین گیر افتاده و نیاز به تجدید قوا دارد. 

از حیث نظامی هم، آتش بس، در وضعیت فعلی، ابزاری است برای کاستن از قدرت تمام کنندگی عملیات ها، درست وقتی که در آستانه نتیجه دادن است. گمان می کنم این درسی است که بیش از هر کس روس ها به آموختن آن نیاز داشتند و شواهد نشان می دهد، درسشان را آموخته اند.

القاعده ترکیه زمین سوریه یمن