پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- دکتر عبدالله گنجی- اعلام  آمادگی برای کاندیداتوری نیابت مجلس از سوی علی مطهری با نوعی ریانمایی در رسانه های خاص روبرو شد که هم مطهری را قبول ندارد و زنگ تفریح و موجب انبساط خاطر آنان است و هم علاقه مندند نوعی میدان داری کاذب برای وی تعریف کنند.

فهم من این است که جایگاه اجتماعی-توده ای مطهری بسیار با جایگاه نخبگی- مدیریتی وی متفاوت است.

به طور مثال ممکن است رای اول تهران را هم اخذ کند اما هیچ موقع رییس یک دانشکده در دانشگاه تهران نخواهد شد.

بنابرین اعلام حضور وی شاید عملیاتی روانی برای عقب کشاندن امثال کواکبیان باشد که با عارف به نیابت می اندیشد.

شاید لاریجانی بخواهد با پیش اندازی مطهری یک «اصلاحات مالی» شده را به یک اصلاح طلب برای نیابت خود ترجیح دهد. اما هرگز مجلس به نیابت ایشان رای نمی دهد چرا که از قواعد عرفی- رفتاری مدیر استفاده نمی کند وفراتر از محاوره و سخن هنر دیگری از وی مشاهده نشده است.

فرض کنیم بخواهد با رییس مجلس فلان کشور بحث کاری کند. آیا ضوابط این کار والزامات وسیاست های مربوطه نظام در آن حوزه را قبول دارد؟ یا وارد فاز روشنفکری و سوتی دادن خواهد شد؟ اگرفهمی متمایز از نظام و مجلس  داشت از فهم خود عدول می کند؟ یقینا مجلسیان با ابروی خود ریسک و بازی نمی کند.

 

بازی دانشگاه تهران رسانه رییس مجلس علی مطهری