آیا موسوی با تایم مصاحبه کرده بود؟/ من تکذیب نمی کنم

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مرتضی جمشیدی- هیتلر در سال 1938 به عنوان شخصیت سال مجله تایم انتخاب می شود. در سال های 1939 و 1942 نیز برای دو بار تایم استالین را به عنوان شخصیت سال انتخاب می کند. با آنکه مخاطبان می دانند انتخاب شخصیت سال توسط این نشریه به معنای تأیید آن فرد نیست، با این حال انتخاب هیتلر و استالین اعتراضات شدیدی علیه این نشریه را به وجود آورد به طوری که شورای سیاست گذاری تایم پذیرفت این رویه را از برنامه های خود کنار بگذارد.

در طول ده سال گذشته نیز چهره هایی همچون جورج بوش، باراک اوباما، مارک زاکربرگ و برخی از فعالان سیاسی و اقتصادی حائز این جایگاه از طرف تایم شده اند. اما در سال 2009 مجله تایم می توانست به جای بن برنانکی رئیس وقت بانک مرکزی آمریکا، جو کلاین یا ناهید صیام دوست را به عنوان شخصیت اول سال انتخاب کند. ژورنالیست هایی که توانستند با انتشار مصاحبه میر حسین موسوی در جریان انتخابات سال 88 موجی شگفت انگیز در ایران و در میان تمام متحدان استراتژیک ایران در سطح جهان ایجاد نمایند.

تیتر این مصاحبه عبارت بود از: «مردی که می تواند بر احمدی نژاد غلبه نماید.» محور طلایی این مصاحبه برای ایجاد التهاب بیشتر در فضای سیاسی ایران از رویکرد موسوی در اغتشاشات خیابانی پرده بر می داشت. موسوی در این مصاحبه بیان می کند رهبر ایران نسبت به حضور اعتراض آمیز مردم در خیابان ها نقطه ضعف دارد و از این اهرم می توان برای فشار به رهبری جهت پذیرفتن خواسته گروه معترض استفاده نمود.

آنچه که توسط مقام معظم رهبری از آن به عنوان بدعت گذاشتن در مسیر انتخابات یاد شد، جلوگیری از ایجاد یک ساختار دیکتاتوری در تاریخ سیاسی کشور بود. پدیده ای که موسوی و جریان وابسته به وی از دو دهه پیشتر برای رسیدن به آن تلاش می کرد. مصاحبه منتشر شده موسوی در تایم تاثیر زیادی در شناختن اهداف او از طرف جریان های سیاسی و حامیان مردمی وی داشت. 

از سوی دیگر طبق اظهارات برخی از چهره های سیاسی مخالفت موسوی با تکذیب رسمی این مصاحبه برخی از شائبه های مبتنی بر ساختگی بودن این مصاحبه را از بین می برد. ابوالفضل فاتح در این رابطه گفته است: «به هر حال در این مصاحبه ظاهرا نقل قولی به مهندس نسبت داده شده بود که ایشان گفته، قدرت رهبری پس از انتخابات با ادامه حضور مردم در خیابان مهار خواهد شد. آن را مستمسکی قرار دادند که بگویند ما برای بعد از انتخابات برنامه ای داشته ایم. بعدا نیز این مصاحبه گویا به نظر رهبری معظم انقلاب رسیده بود. یکی دو روز بعد از انتخابات آقای مرندی با من تماس گرفتند و پرسیدند. گفتم چگونه شما باور می کنید که مهندس موسوی چنین بگوید. حتی اگر کسی بخواهد چنین بکند عقل سیاسی اش حکم می کند که چنین نگوید. در همان فضای شلوغ بعد از انتخابات حضوری نیز از آقای مهندس پرسیدم. قویا تکذیب کرد و گفت من را که می شناسی. چرا باید چنین بگویم.»

فاتح به عنوان رئیس ستاد اطلاع رسانی موسوی در حالی این ادعا را مطرح کرده است که علیرضا مرندی نماینده مجلس شورای اسلامی از همان ساعات ابتدایی انتشار این مصاحبه، پیگیری این موضوع را بر عهده می گیرد و بر عدم تکذیب این مصاحبه توسط موسوی اشاره می کند. مرندی در مصاحبه ای به این موضوع اشاره می کند و می گوید: «شنبه بعد از انتخابات بود شب که به منزل رفتم وقتی همسرم مصاحبه ایشان با تایم را به من نشان داد، وحشتم برداشت، احتمال دادم این مجله بد‌جنسی کرده باشد و این حرفها را آقای مهندس موسوی نگفته باشد. فردا صبحش در مجلس زمانی که هنوز جلسه علنی شروع نشده بود مصاحبه را به آقای لاریجانی نشان دادم و گفتم این در این مجله هست و برایش ترجمه ‌اش را خواندم. داخل صحن آقای رسایی با موبایل خود آمد و به من گفت: آقای فاتح حرفم را نمی ‌پذیرد تو بگو که موسوی چنین مصاحبه ای کرده است.»

پیگیری های مرندی به مرحله برقراری تماس با فاتح نیز می رسد و فاتح تلفنی به مرندی اطلاع می دهد که این حرفها برای موسوی نیست. مرندی در ادامه مصاحبه خود از این خبر فاتح اظهار خوشحالی می کند و به فاتح پیشنهاد می دهد که پس می توانیم از موسوی بخواهیم که به طور رسمی این مصاحبه را تکذیب نماید تا بخش زیادی از هجمه رسانه ای خارجی و داخلی در این فضای ملتهب از بین برود. مرندی در پاسخ فاتح گفته است: « این بهترین فرصت است که آقای مهندس موسوی می ‌تواند تکذیب کند هم یک ضربه بزرگی است به آمریکا زدیم و هم قلب یک ‌میلیارد و نیم مسلمان شاد می ‌شود و بسیاری از سوءتفاهم‌ ها هم از بین می ‌رود. آقای فاتح گفت حتما من به ایشان می ‌گویم و بعد از من خواست یک کپی از آن مصاحبه را برایش بفرستم. آقای تابش هم در جریان این بحث های ما قرار گرفت. تا آن موقع هیچ ‌کس باورش نمی ‌شد آقای مهندس موسوی چنین چیزی گفته باشد.»

مرندی در حدود یک هفته به صورت فعال این جریان را پیگیری می کند. پس از گذشتن چند روز از تحویل دادن نامه مرندی به موسوی توسط تابش باز هم هیچ خبری در رسانه ها مبنی بر تکذیب مصاحبه توسط موسوی منتشر نمی شود تا اینکه مرندی تصمیم می گیرد به صورت بیان علنی این مسئله در مجلس موضوع را پیگیری نماید. توضیحات مرندی نشان می دهد که موسوی دغدغه ای برای تکذیب این مسئله نداشته است. «شنبه بعدش یعنی ۸ یا ۹ روز بعد از انتخابات بنده داشتم از یک کنفرانسی در وزارت خارجه بر می گشتم. تلفن من زنگ خورد، دیدم مهندس موسوی است. اولین سؤال ایشان این بود که «مرندی تو من را ضد ولایت فقیه می‌ دانی؟» جا خوردم گفتم: نه. خیلی امید داشتم و فکر می ‌کردم ایشان ماجرا را تکذیب می ‌کند و قضیه تمام می ‌شود .مهندس موسوی زمانی که با من تماس گرفتند گفتند: «ماجرای این مجله که شما به این طرف آن طرف می برید چیست؟» گفتم: «آقای مهندس من برای شما نامه نوشتم، شما چرا این حرفها را تکذیب نمی ‌کنی؟» گفت: «این حرف آن مجله آمریکایی است.» گفتم: «خوب تکذیب کنید.» گفت: «من یک روزنامه داشتم آن را هم بستند و دیگر نمی ‌توانم با مردم تماس بگیرم.» گفتم: «شما این همه اطلاعیه می ‌دهید خب این را هم اطلاعیه بدهید.» گفتند: نه، من اگر همه رسانه هایم را باز کنند، آن وقت ممکن است در این خصوص هم حرف بزنم.»

به عبارت دیگر موسوی حاضر شد نسبت دادن این مصاحبه با خود را در سطح افکار عمومی بپذیرد و تکذیب کردن آن را در یک بده بستان سیاسی تعریف کند. از این گفتگو می توان دریافت که استدلال فاتح مبنی بر آنکه حتی اگر موسوی به مطالب مندرج در تایم اعتقاد داشته باشد، عقل سیاسی اجازه نمی دهد آن را بیان کند چندان واقعیت نداشته است. زیرا اگر موسوی توان استفاده از عقل سیاسی در آن ماجرا را داشت هرگز تکذیب رسمی این مصاحبه را به بهانه هایی نظیر بستن روزنامه مرتبط نمی کرد. آیا وزن مصاحبه تایم که به طور رسمی موسوی را یک کودتاگر علیه ولایت فقیه معرفی می کند با باز کردن روزنامه و سایت برابری می کند؟ فردی که دارای عقل سیاسی باشد نمی تواند این دو مسئله را در یک ترازو قرار دهد و با هم مقایسه نماید.

بر اساس روایتی از امام جواد علیه السلام میان ظالم و کسی که ظلم را دوست می دارد تفاوتی نیست و هر دو در ظلمی که روی می دهد شریک خواهند بود. امروز برای مطالعه مسئله مصاحبه موسوی با تایم دیگر اهمیتی ندارد که نسبت به تحقق یا عدم تحقق این مصاحبه بحث و بررسی صورت بگیرد. مهم آن است که عدم تکذیب رسمی این مصاحبه، متن آن را تایید کرد و حتی اگر مصاحبه ای هم در کار نبوده، موسوی مسئولیت آن را بر عهده گرفت و نسبت به آن اعلام رضایت نمود. رضایتی که مقدمه اشتباه دوم وی را رقم زد و با علنی کردن نگاه افراطی وی به مسائل پیش رو، بدنه اصلی اجتماعی که در طول دوره تبلیغات ریاست جمهوری به دست آمده بود را از خود جدا نمود.