آشنایی با چند مسئول دیروز، پناهنده سیاسی امروز/ اغلب در کشور انگلیس و امریکا اقدام به پناهندگی سیاسی نموده‌اند+تصاویر

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- بسیاری از فعالان سیاسی که پس از فتنه 88 و همچنین پس از فتنه 78 اقدام به اخذ پناهندگی سیاسی از کشورهای غربی و امریکا کردند، در داخل کشور  نفوذ و جایگاه مردمی چندانی نداشته و چه بسا اصلا شناخته نمی شدند اما به واسطه حلقه‌های خصوصی خود و ارتباط با رسانه‌های خارجی توانستند خود را به مخاطبان خاصی معرفی کنند. از این جهت می‌گوییم مخاطبین خاص زیرا که تمام افراد به اخبار سیاسی پخش شده از شبکه‌های ماهواره‌ای علاقه‌ای نداشتند و مهمتر اینکه تمام مردم در سراسر کشور، برنامه‌های ماهواره را برای کسب اخبار دنبال نمی‌کنند.

با این همه امروز می‌بینیم شبکه‌هایی چون بی بی سی، من و تو، صدای روسیه و صدای امریکا در برنامه‌های مختلفی این پناهندگان سیاسی را به عنوان کارشناسان مسائل ایران! معرفی کرده و نظرات آنان را بر همه نظرات کارشناسانه مسئولان داخل ایران ترجیح می‌دهد.

کسانی مانند: اکبر گنجی، محسن سازگارا، عطالله مهاجرانی، محسن کدیور، فریبا داوودی مهاجر و فاطمه حقیقت جو برخی از این پناهندگان سیاسی هستند که همگی در دولت اصلاحات دارای پست و مقام دولتی بودند . این افراد که هم اکنون به عنوان پناهنده سیاسی در کشورهای غربی زندگی و فعالیت می‌کنند، بعد از سال 84 اقدام به ترک کشور و همکاری با بیگانگان در قالب کمک به حقوق بشر و آزادی بیان در ایران کردند. چند ویژگی در بین این افراد مشترک است:

* تا زمانی که خود مسئول امور بودند، مشکل کشور را حاد ندانسته و اقدام مفید و عملیاتی جهت بهبود شرایط نداشتند.

* اغلب در کشور انگلیس و امریکا اقدام به پناهندگی سیاسی نموده‌اند.

* بعد از خروج از کشور مرزهای اعتقادی و عرفی مورد پذیرش مردم را زیر پا گذاشتند.

*  تلاش کردند با تمام دین اسلام یا بخش‌های بنیادی آن مخالفت کنند.

* منافع شخصی را بر منافع عمومی مردم ترجیح دادند؛ پنهان شدن در نظام سیاسی وقت برای کسب منابع و سرمایه مصداق روشنی از تزویر اخلاقی و اعتقادی است.

* در دولت اصلاحات و به نام اصلاحات فعالیت سیاسی می‌کردند و از این طریق اقدام به بسترسازی برای خروج از کشور کردند.

* از سرمایه مالی دولتی برای پیشبرد کارهای خود در کشورهای دیگر و پناهندگی سیاسی استفاده کردند.

* در سیاه نمایی از چهره ایران در رسانه های معاند از هیچ کوششی فروگذار نکردند.

عطاالله مهاجرانی

مهاجرانی فعالیت سیاسی خود را بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از شیراز شروع کرد. وی به عنوان نماینده مردم شیراز به مجلس راه یافت و سپس وارد نهاد نخست وزیری و ریاست جمهوری شد. در این دوران که ایران تحت تحریم‌های شدید اقتصادی و سیاسی غرب بود، پیشنهاد مذاکره مستقیم با امریکا را در روزنامه چاپ کرد که با درایت رهبر معظم انقلاب این قضیه فیصله یافت. اما روند فکری مهاجرانی که بیشتر به طیف اصلاح‌طلب نزدیک بود، وی را به مقام وزیر فرهنگ و ارشاد در دولت خاتمی رساند که کمی بعد به دلیل بالا گرفتن اعتراض مردم و دانشجویان به اقدامات ضدفرهنگی و ضد اسلامی وی، از این مقام استعفاء کرد.

وی همسر جمیله کدیور بوده و با برادر زن خود محسن کدیور در یک طیف فکری ملقب به اصلاح‌طلبی و روشنفکری دینی فعالیت داشت. او بعد از مهاجرت به انگلیس، وطن خود را لندن معرفی کرد و از سرمایه مردم ایران، زندگی مرفه‌ای را برای خود فراهم کرد.

او نیز همانند بسیاری دیگر از پناهندگان سیاسی، در اولین فرصت به سمت پایگاه دروغ پراکنی بی بی سی رفته و مصاحبه‌های فراوانی را با آنان انجام داد. گذر از هویت ملی، فرهنگی و مذهبی برای کسانی که سال‌ها در کشور خویش فعالیت داشتند و اکنون خود را مطیع فکری و سیاسی کشور بیگانه می‌دانند، انگی جز غرب زدگی و جاسوسیت فرهنگی به ارمغان ندارد.

محسن سازگارا

محسن سازگارا از کسانی بود که در ابتدای انقلاب خود را بسیار به هسته مرکزی رهبری انقلاب نزدیک کرد. به دلیل حضور در گروهی که امام خمینی(ره) را از پاریس تا تهران همراهی کردند، وی خود را از مبارزان انقلاب اسلامی به شما آورد. سازگارا همچنین مدعی ست در سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی وی یکی از برنامه‌ریزان و موسسان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ست. همکاری در تشکیل سپاه، سرپرستی رادیو، مشاور در نخست وزیری و مواردی این چنینی از فعالیت‌های وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی است که وی در تلاش است نقش خود را به عنوان یک مهره اصلی و برجسته در کشور نشان دهد.

سازگارا که از اعضای نهضت آزادی به شمار می‌رود، در واقعه بمب‌گذاری نهاد نخست وزیری یکی از مظنونین اصلی ست ولی به واسطه نفوذ و حامیانی که در آن زمان داشت، از این اتهام تبرئه شد.

او به همراه اکبرگنجی در حلقه کیان به نشر عقاید سکولاریستی عبدالکریم سروش پرداخت و پس از آن در دوران اصلاحات و با مهیا شدن فضا برای این افراد، وارد حوزه صنعت شد و به انباشت سرمایه پرداخت. او همراه با شمس الواعظیمن و حسین قندی در این دوره روزنامه جامعه را نیز منتشر کردند که کارنامه موفقی نیز به دست نیاورد.

در روزهای پایانی فعالیت دولت اصلاحات، سازگارا برای نفوذ به حلقه نزدیک در نظام، در دوره هشتم ریاست جمهوری اقدام به ثبت نام برای کاندیداتوری نمود که با رد صلاحیت شورای نگهبان مواجه شد و حتی در انتخابات شورای شهر نیز موفق به کسب آرا نشد و پس از آن از کشور خارج شد. وی هم اکنون در قالب گروه‌های مخالف نظام و در مقام کاذب روشنفکر دینی علیه جمهوری اسلامی ایران فعالیت دارد. وی بعد از ورود به کشور انگلستان که تحت عنوان مداوای پزشکی و در اصل برای کسب پناهندگی سیاسی اقدام کرده بود؛ در این برهه دشمنی خود با مردم و نظام جمهوری اسلامی ایران را علنی کرد.

اکبر گنجی

 بسیاری هنوز اسم اکبر گنجی را با کنفرانس برلین می‌شناسند. کنفرانسی که بازتاب آن در فضای سیاسی اصلاحات نیز وجه خوبی نداشت و منجر به دستگیری وی هنگام بازگشت به ایران شد. گنجی در زمان انقلاب و هشت سال دفاع مقدس به عنوان یک نیروی مخالف به سیاست‌های اخذ شده در آن دوران، فعالیت می‌کرد و ضمن مخالفت با دفاع از کشور در برابر تجاوز صدام، با فرماندهان جنگ نیز درگیر شده بود.

وی با عضویت در حلقه کیان با تمرکز بر برخی مسائل دینی و سیاسی که مورد پسند غرب بود، نام خود را به عنوان یک روزنامه‌نگار مصلح و معترض ثبت کرد.

نافرمانی مدنی و ایجاد اختلال در امنیت کشور موجب محاکمه و زندانی شدن وی گردید اما او با شیوه‌های مظلوم نمایی و اعتصاب غذای هدف دار توانست هم محکومیت خود را کاهش دهد و هم اقدام به خروج از کشور کند. در موضوع شبهه افکنی دینی یکی از اقدامات وی زیر سوال بردن حقانیت قرآن بود که سعی داشت معجزه اسلام را کلام انسانی و نه کلام وحی معرفی کند. به همین دلیل علاوه بر محکومیت سیاسی، حکم ارتداد وی از سوی برخی از مراجع تقلید نیز صادر شده است.

محسن کدیور

 محسن کدیور از روحانیونی بود که در دوران اصلاحات خدمت می‌کرد. وی برادرزن عطالله مهاجرانی است. پناهندگی سیاسی وی بعد از فتنه 88 بود. او از اعضای اصلی اتاق فکر میرحسین موسوی در ایام فتنه بوده که با استفاده از لباس روحانیت در صدد ایجاد رخنه در نظام و تغییر نظام اسلامی ایران بود.او نیز همانند دیگر هم‌فکرانش بعد از اخد پناهندگی سیاسی از امریکا و تدریس در دانشگاه دوک، در برنامه‌های بی‌بی‌سی فارسی شرکت کرد و مخالفت خود با نظام جمهوری اسلامی ایران و تلاش برای براندازی را آشکار کرد.

کدیور در حوزه علمیه قم با آیت الله منتظری آشنا شد و به واسطه تعاملات در این دوران در گروه مهدی هاشمی رفسنجانی قرار گرفت. وی با خوانش دلخواه از امام(ره) و بنیان‌های انقلاب اسلامی به مخالفت با نظام  و دین پرداخت.

کدیور در زمره کسانی است که به جدایی دین از سیاست معتقد بود و در تمام این سال‌ها تلاش کرد تا این تصور را در ذهن گروه‌های مختلف مردم نهادینه کند که دموکراسی با ولایت فقیه سنخیتی ندارد. او نیز همانند دیگر اعضای خانواده خود از حضور در عرصه سیاسی کشور به منظور دستیابی به منافع بیشتر استفاده کرده و دغدغه وی نه مردم بلکه همسویی با خواست غرب در ایجاد تنش و درگیری‌های داخلی بوده است.

فریبا داوودی مهاجر

اصلاحات گروه کثیری از افراد را پرورش داد که با عناوین مختلف در دولت فعالیت داشتند. اغلب این افراد در سطوح مدیریتی بسیار پایین بوده و توانایی چندانی برای تشخیص صحیح وضعیت کشور و یا ترسیم آینده ایمن برای نظام را نداشتند. با این همه به دلایلی که مشخص است به افراد این چنینی، فرصت‌های بسیاری برای رخنه و تخریب نظام جمهوری اسلامی داده شد.

 فریبا داوودی مهاجر یکی از این افراد است که در مقام مشاور رئیس جمهور در مرکز مطالعات و تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری، مشاور وزیر علوم و مشاور وزیر ارشاد اسلامی و مشاور دفتر مشارکت زنان اصلاحات، فعالیت داشت.

شیوه زندگی و نگرش وی در داخل و خارج از ایران بسیار متفاوت بود. وی که خود را داعیه دار اسلام و نهضت اسلامی می‌دانست بعد از دوره اصلاحات و تنگ شدن فضا برای فعالیت‌های دلخواه به امریکا پناهنده شد. وی در آنجا مبانی دینی و ملی خود را رد کرد و پایبندی به آنان را صرفا به جهت محدودیت‌های داخل ایران معرفی کرد.

دهن‌کجی به اعتقادات اسلامی از سوی وی در یک مصاحبه زنده به اوج رسید و او  به عنوان کسی که در نظام سیاسی دارای پست مدیریتی بوده، اقدام به کشف حجاب کرده و تاکید کرد که اعتقادی به حجاب نداشته است. او در مهم جلوه دادن خود در دولت اصلاحات بیان کرد که در تلاش برای تغییر قانون اساسی و تغییر در بافت دینی نظام جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک نظام مردسالار بوده است. داودی مهاجر نیز در کارنامه خود محکومیت سیاسی به دلیل اغتشاش و برهم زدن نظم عمومی را دارد.

فاطمه حقیقت‌جو

از دیگر چهره‌های زن که در سال‌های اخیر به دلیل مسائل سیاسی اقدام به پناهندگی و فرار از کشور کردند می‌توان به فاطمه حقیقت‌جو اشاره کرد. او در مجلس ششم به عنوان نماینده طیف اصلاح‌طلب حضور داشت و در جهت تغییر قوانین با گروهی دیگر از نمایندگان استعفاء دادند.

او به دلیل اقدامات مجرمانه‌اش از سوی دستگاه قضا به هفده ماه زندان محکوم شد و در سال 83 کشور را به مقصد آمال خود یعنی امریکا ترک کرد. حقیقت‌جو نیز مانند بسیاری دیگر از افراد که نان خورده و نمکدان می‌شکنند، مخالفت با نظام دینی و باورهای مردم را پیش گرفت.

سکولاریسم مورد نظر وی او را واداشت تا اعلام کند، حجاب و عفیف بودن زن، الزامات تفکیک نشدنی نیستند و زنان بدون حجاب هم می‌توانند عفیف باشند. وی با این نگاه وارد دانشگاه هاروارد شد تا بتواند بیشتر علیه اسلام و مبانی اسلامی فعالیت مخرب داشته باشد.

پذیرش پناهندگی سیاسی فعالان سیاسی در ایران، هم ضعف دولت اصلاحات در انتخاب مدیران سطح بالای مملکتی را نشان می‌دهد و هم، نقش غرب در تغییر نظام سیاسی با استفاده از عناصر همفکر خود در داخل ایران را نمایان می‌سازد.

 از سوی دیگر به محض پناهندگی این افراد، جوایز نه چندان مهم و مراسم خصوصی برای تقدیر از آنان برگزار شده تا در چشم مخاطب بی اطلاع، فعالیت آنان علیه جمهوری اسلامی ایران بزرگ جلوه کند. این افراد با لباس عطوفت در مناصب بالای حکومتی وارد شدند در حالی که هیچ اعتقادی به مبنای اسلامی و اخلاقی نداشته و تنها مهره‌هایی برای پیشبرد اربابان خود بودند.