علت تأکید بیش از اندازه مردم کشورمان بر دشمنی با آمریکا چیست؟

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مصطفی طاهری- یک- یکی از عناصر اساسی در تحلیل های سیاسی و اقدامات دیپلماتیک، «دشمن» یا «رقیب» است. در عرصه سیاست با تسامح می توان دشمن را عنصری تعریف کرد که منافع او در تضاد با منافع دیگری است. عده ای در داخل و خارج توجه به عنصر دشمن را ناشی از توهم توطئه و بدبینی  می خوانند در حالی که اساساً دشمن و دشمنی یک پدیده عادی برای هر حرکت و جریانی است که به دنبال تحقق اهداف و منافع مطلوب خود است. پدیده ای که وجود آن شواهد زیادی هم دارد.

2 - علت تأکید بیش از اندازه مردم کشورمان بر دشمنی با آمریکا چیست؟ دو پشتوانه اساسی این موضع، «عقلانیت سیاسی»و «تجربه تاریخی»ملت ایران و سایر کشورها است. درباره تجربه تاریخی جنایات و خیانت های آمریکا در ایران و ملتهای جهان، شاید به راحتی بتوان کتاب ها نوشت که تعداد زیادی از آنها در حافظه تاریخی ملتها ثبت شده است. اما چگونه «عقلانیت سیاسی» حکم بر ادامه دشمنی با آمریکا می کند؟ از اهداف اصلی هر کشوری در سیاست خارجی، دنبال کردن «ارزشها» و «منافع ملی» است. منطقه «جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا» محل تلاقی «ارزش» محوری سیاست خارجی آمریکا به دلیل وجود رژیم صهیونیستی و یکی از اصلی ترین «منافع مادی» این کشور به دلیل وجود منابع سرشار گازی و نفتی است. به همین دلیل همواره و در دوره های مختلف، فارغ از سلایق سیاسی دولتها، به خاورمیانه(غرب آسیا) توجه ویژه ای به آن داشته اند.

3 - هر کشوری که در منطقه بخواهد «استقلال» داشته باشد و به تناسب آن براساس منافع ملی خود تصمیم بگیرد با آمریکا دشمن است، زیرا آمریکا در منطقه به دنبال اهداف و منفعت خود است. شاید بتوان نمونه های متعددی را برای این موضوع طرح کرد ولی به یکی از آنها اشاره می کنیم: آمریکا به دلایل مختلفی که تفصیل آن طولانی است در سالهای اخیر قصد فشار اقتصادی بر ایران را داشت. یکی از اهرمهای فشار برای این کار علاوه بر اتخاذ تحریمهای سنگین، پایین آوردن قیمت نفت بود. در این راستا به کشورهای «وابسته»در منطقه فشار آورد و آنان نیز علی رغم آنکه پایین آوردن قیمت نفت، با منافع ملی شان در تضاد بود، مجبور به تبعیت و اطاعت شدند.

4 - دشمنی با آمریکا نه به دلیل توهم توطئه که همانطور که اشاره شد بر پایه یک «تجربه تاریخی»و«عقلانیت سیاسی»در کشور ما حاکم شده است و تا هنگامی که کشورمان بخواهد «عدم وابستگی به آمریکا» و یا به تعبیر دقیقتر«عدم ترجیح منافع آمریکا بر منافع ملی»را دنبال کند، با آمریکا دشمن خواهد بود.اساسا  وقتی می توان  از پایان  دشمنی  آمریکا با جمهوری اسلامی ایران سخن به میان آورد که دیگر چیزی با شاخصه ها و معیار های انقلاب اسلامی در ایران وجود نداشته باشد چرا که  آن چه این دشمنی را رقم می زند  تفاوت 180 درجه ای ارزش ها و اصول دو طرف است  نه منافع زود گذر و مقطعی.