پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- رئیس دولت یازدهم در دومین سفرش به نیویورک گفته می‌شود با یک کاروان چند ده نفره عازم آمریکا جهت شرکت در اجلاس سالانه سازمان ملل شد. کدام سازمان ملل؟ همان سازمان مللی که کدخدا برای نماینده دائم ایران و منتخب رئیس دولت مدعی اعتدال (1) ویزا صادر نکرد. کدام سازمان ملل؟ همان سازمان مللی که هیئت وزیران دولت اعتدال اجاره یک میلیون دلاری دفتر آن در تهران را از جیب ملت مظلوم و بیت المال مسلمین مصوب کرد (2) کدام سازمان ملل؟ همان سازمان مللی که سالانه 20 میلیون دلار از ما حق عضویت می‌گیرد و وجه آن از محل اعتبار ردیف بودجه‌ای 107000 در سال 93 از سرجمع اعتبار 779.926 میلیون ریالی در سال 93 و از سرجمع اعتبار 1.030.000 میلیون ریالی در سال 94 پادار است تا به دلار تبدیل و در وجه آن پرداخت شود. کدام سازمان ملل؟ همان سازمان مللی که علاوه بر این اعتبار مصوب ردیف 107000جدول شماره 7 میلیاردها دلار دیگر از محل ردیف 510000 جدول شماره 1.9 به عنوان کمک از طریق وزارت امور خارجه به ظرافت هر چه تمام‌تر با پیشنهاد بالاترین مقام مسئول آن از طریق مصوبات هیئت وزیران دریافت می‌کند. کدام سازمان ملل؟ همان سازمان مللی که از طریق قطعنامه‌های جورواجورش چه در قسمت شورای امنیت سازمان و چه از طریق کمیته‌های جورواجور حقوق بشری‌اش در مورد اعدام چند قاچاقچی علیه ایران قطعنامه صادر می‌کند اما در مورد کشتار 4700 حاجی بی‌گناه در منا به دولت عربستان اوف هم نمی‌گوید ـ این مقدمه از آن باب آمد که پاسخی باشد بر تیتر یک روزنامه زنجیره‌ای آفتاب یزد(3) که به همراه دیگر زنجیره‌ای‌ها همیشه برای سازمان‌های بین الملل در دلشان قند آب می‌شود. مراتب این قندآب شدن به شرح زیر است:

1- رئیس جمهور امسال در حالی به نیویورک رفت و تا آخر ماند که در کشور سه روز عزای عمومی به خاطر داغدار شدن ملت از ناحیه کشتار حدود 500 هم‌وطن در منا بود. در هر کشور پیشرفته یا عقب مانده آفریقایی، آسیایی، اروپایی اگر با چنین فاجعه‌ای مواجه بودند، رئیس جمهورش سفر خود را نیمه‌کاره رها می‌کرد و به کشور باز می‌گشت. هم به عنوان اعتراض و جلب توجه افکار عمومی جهان و هم به خاطر احترام به ملتی که او را بر این مسند نشانده‌اند. اما او ترجیح داد در سفر بماند. چرا؟

2- رئیس جمهور هر کشوری که با این فاجعه ناشی از دشمنی یک کشور دیگر با ملت خود روبه‌رو می‌شد، تریبون جهانی سازمان ملل را به محلی برای افشای جنایات یک رژیم جبار، متجاوز و ناقض حقوق بشر تبدیل می‌کرد و از کمیته‌های جنبی سازمان و مخصوصا شورای امنیت آن می‌خواست که با ورود به موضوع تشکیل، گروه حقیقت‌یاب، اعزام نمایندگانی ولو به بی‌عرضگی، کالیندوپل یا احمد شهید از این فرصت استفاده می‌کرد. اما وی ترجیح داد با طرح مسائلی که رنگ و بوی انتخاباتی می‌داد، از انتخابات 92 و چگونگی انتخابش و مردمی که به وی رای دادند حرف بزند.

3- مطالبی که گفته شد، تنها بخشی از کوه یخی بود که در این سفر از زیر آب مجموعه‌ سفرهای خارجی رئیس جمهور بیرون زد. از آنچه در زیر آب این کوه یخی در جریان بود و هست، مردم 22 ماه مذاکرات محرمانه ماموران وزارت امور خارجه با 1+5 پشت درهای بسته است.

4- روزنامه آفتاب یزد با طرح یک موضوع انحرافی سعی کرد توجه مردم به این مسائل را منحرف و با سیاه‌نمایی از دولت سابق با به میان آوردن کاروان اقوام احمدی‌نژاد در سفرهای خارجی سفر کاروانی روحانی را نادیده بگیرد و عملی را که برای کاروان‌سالاری برای احمدی‌نژاد قفل ساز مذموم می‌شمارد برای حسن روحانی‌ کلیدساز ممدوح جلوه دهد آن عمل چه بود؟

5- زنجیره‌ای نویسان در این روزنامه می گویند احمدی‌نژاد 120 نفر؛ همه فک و فامیل خود را به نیویورک برد و شبی 400 تا 700 دلار هزینه کرده و حتی اسامی مسافران را هم ذکر کرده و می‌گوید وی حق نداشته این تعداد را با خود به مسافرت ببرد. اما در مورد تعداد نفرات کاروان حسن روحانی به نیویورک سکوت می‌کند، چرا؟

6- زنجیره‌ای نویس روزنامه آفتاب یزد در این تاریک‌نمایی تعداد کاروان احمدی‌نژاد در دو سال پیش را می‌داند 120 نفر بوده اما تعداد کاروان امروز دولت روحانی را نمی‌داند؟

7- سایه‌نویس آفتاب یزد می‌گوید در سال 92 روحانی کاروان 70 نفره را به نیویورک برد اما نمی‌گوید کاروان سال 93 چند نفر و کاروان سال 94 همراه روحانی به نیویورک چند نفر بودند؟ ظاهراً عدد 70 نفر سال 92 در سال 93 و 94 به تعدادی رسیده است که ترجیح داده‌اند عدد آن را ذکر نکنند تا آبروریزی نشود.

8- گفته‌ها و شنیده‌ها حاکی از تعداد کاروان 200 نفره سال 94 است آن هم کاروانی که در آن به گفته یک فعال اقتصادی در اخبار رسانه ملی، فعالان عرصه تجارت و بازرگانی و تولید حضور نداشته‌اند. (4)

9- به راستی چرا سایه نویس آفتاب یزد عدد 70 نفر کاروان احمدی‌نژاد را بزرگ‌تر از عدد 200 نفره کاروان روحانی می‌داند. پاسخ روشن است همانگونه که در فتنه 88 عدد 13 میلیون رای از عدد 25 میلیون رای بیشتر دانسته شد منطقشان همین است.

10- در منطق زنجیره‌ای‌ها همانگونه که عدد 2.6 میلیارد دلاری بدهی زنجانی از عدد 3/5 میلیارد دلار بدهی شرکت اینوک و از عدد 13 میلیارد دلار خسارت کرسنت بزرگ‌تر است و به همین دلیل بدهی بابک زنجانی را بزرگ اما بدهی اینوک را کوچک و رسوایی 13 میلیارد دلاری کرسنت را کوچک می‌نمایانند. عدد کاروان 70 نفره احمدی‌نژاد را خیلی بزرگتر از عدد کاروان 200 نفره حسن روحانی می‌بینند.

11- آفتاب یزد از شکایت یک نماینده مجلس (قاضی‌پور) به کمیسیون اصل 90 در مورد سفر احمدی‌نژاد به نیویورک و هزینه شبی 400 تا 700 دلار هتل‌ها در سال 2012 سخن گفته، اما در مورد قیمت هتل در سال 2015 و هزینه‌ای که تیم همراه 200 نفره رئیس جمهور بر بودجه مملکت در شرایط خزانه خالی تحمیل می‌کنند سکوت کرده است، چه کسی باید این سکوت را بشکند؟

12- نگارنده در اولین سفر رئیس جمهور دولت دهم طی یادداشتی به یک مرجع نظارتی مسئول لزوم بررسی و حسابرسی هزینه‌های این‌گونه سفرها، مشتمل بر تقویم ریالی هر سفر، هزینه اقامت، هزینه خورد و خوراک و هزینه حق ماموریت افراد مسئول و غیرمسئول در سفر تیم همراه رئیس جمهور را گوشزد کردم که پاسخ مکتوبی ندیدم اما پاسخ شفاهی مبنی بر عدم جرأت ورود به رسیدگی به این مقولات را دریافت کردم و گذشت زمان نشان داد که هم آقای قاضی‌پور و هم کمیسیون اصل 90 در این راه به بیراهه رفته‌اند. چرا که راه مستقیم، رجوع به مرجع صلاحیتدار است.

13- مرجع صلاحیتدار رسیدگی و صدور رای مبنی بر تخلف یا عدم تخلف و هرگونه ولخرجیها در دستگاهها دیوان محاسبات کشور است که باید با ورود به موضوع از طریق حسابرسان مستقر دیوان در نهاد ریاست جمهوری و وزارت امور خارجه، عملکرد دریافت و پرداخت‌های انجام شده بابت این سفرها رصد کنند و اسناد مثبته آن را بررسی کنند وماحصل رسیدگی‌های خود را به دادسرای دیوان محاسبات در قالب رای هیئت‌های مستشاری به اجرا درآورند و نتیجه را در قالب گزارش تفریغ و اجرای قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات مصوب سال 88 به سمع و نظر مردم به عنوان ولی‌نعمت مسئولین فارغ از «به به» گفتن سیاسیون به عملکرد دولت فعلی و «اخ اخ» کردن به دولت قبلی برسانند. آیا چنین همتی در دستگاه‌های نظارتی وجود دارد؟ 

روند امور نشان می‌دهد که نه تنها نماینده مجلس (آقای قاضی‌پور) بلکه مسئول کمیسیون اصل 90 مجلس هم به این‌گونه ظرفیت‌های نظارتی حتی در دیوان محاسبات کشور که یک مرجع نظارتی 

زیر مجموعه مجلس است واقف نیستند ـ اگر هستند ـ بسم الله.

پی‌نوشت‌ها:

1- حمید ابوطالبی

2- تصویب‌نامه شماره 71388 مورخ 3/6/94

3- روزنامه آفتاب یزد مورخ 8/7/94-از کاروان اقوام احمدی نژاد تا گروه کاری روحانی

4- آقای عسکر اولادی رئیس اتاق تجارت ایران و چین