تثبیت فناوری هسته‌ای ثمره ۱۲ سال مقاومت ملت
مذاکرات هسته‌ای جمهوری اسلامی با کشورهای گروه ۱+۵ در نهایت پس از یک دوره طولانی ۱۲ ساله به جمع‌بندی مورد رضایت تیم‌های مذاکره‌کننده هفت کشور رسید و شرایط را برای نزدیک شدن به توافق هسته‌ای فراهم ساخت.
مذاکرات هسته‌ای جمهوری اسلامی با کشورهای گروه 1+5 در نهایت پس از یک دوره طولانی 12 ساله به جمع‌بندی مورد رضایت تیم‌های مذاکره‌کننده هفت کشور رسید و شرایط را برای نزدیک شدن به توافق هسته‌ای فراهم ساخت. با توجه به این مهم و تأثیر مذاکرات و توافق هسته‌ای بر مسائل کشور و آینده انقلاب اسلامی و آرمان‌های الهی آن، نکاتی چند در خصوص این جمع‌بندی را باید مورد توجه قرار داد که اهم آن عبارت است از:
1- امید است این جمع‌بندی با بیانیه مشترک، مقدمه یک توافق خوب برای ملت عزیز، بزرگوار و مقاوم ایران باشد. هرچند اعضای تیم مذاکره‌کننده نهایت تلاش خود را به‌عمل آورده‌اند تا خطوط قرمز نظام در این جمع‌بندی رعایت شود لکن طبق مصوبه مجلس شورای اسلامی، شورای عالی امنیت ملی باید انطباق این جمع‌بندی با منافع ملی را به تصویب برساند. باراک اوباما، رئیس‌جمهور ایالات متحده در اولین واکنش به جمع‌بندی مذاکرات و صدور بیانیه مشترک با صراحت از کنگره آمریکا می‌خواهد که توافق را دقیق بررسی کند. شایسته است در ایران اسلامی همه قوا و جریان‌ها و گروه‌های سیاسی از شورای عالی امنیت ملی، درخواست بررسی جمع‌بندی مذاکرات را در نهایت دقت و هوشمندی داشته باشند و از این طریق اطمینان ملت ایران برای یک توافق خوب را افزایش دهند.
2- وحدت، همبستگی و انسجام داخلی، عامل اصلی تمامی موفقیت‌های جمهوری اسلامی طی 36 سال گذشته در صحنه‌های مختلف و عرصه بین‌المللی بوده است. شعار «انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست» از سوی همه ایرانیان طی12 سال گذشته، موضوع هسته‌ای را به یک موضوع و مطالبه ملی تبدیل کرد و این مطالبه به ثمر نشست و اکنون شش قدرت جهان، ورود ایران به باشگاه هسته‌ای جهان را پذیرفته‌اند اما باید توجه داشت که مذاکرات و توافق هسته‌ای به پایان نرسیده و برای رسیدن به مقصد، حفظ وحدت و انسجام داخلی به‌عنوان یک اصل حاکم، باید مورد توجه همه جریان‌ها و گروه‌های سیاسی و آحاد مردم باشد.
3- موضوع هسته‌ای را تحت هیچ شرایطی نباید از سطح ملی به سطوح پایین‌تر با هدف بهره‌برداری‌های جریانی و سیاسی تنزل داد. هزینه‌های هسته‌ای شدن کشور را مردم پرداخته‌اند و این دستاورد ارزشمند ملی را نباید در مسیر نیل به اهداف سیاسی گروهی و حزبی هزینه کرد.
4- ملت ایران نیک می‌داند که اگر هدایت‌ها، راهبری‌ها و مراقبت‌های مقام معظم رهبری نبود، ایران اسلامی هرگز در ردیف کشورهای برخوردار از دانش و فناوری هسته‌ای قرار نمی‌گرفت. اساساً همراه شدن ملت با سیاست هسته‌ای‌شدن کشور با وجود هزینه‌های سنگین از قبیل تهدیدات، فشارها و تحریم‌ها، به این خاطر بود که رهبر حکیم، فرزانه و دوراندیش انقلاب اسلامی، این سیاست را تأیید و حمایت همه‌جانبه نموده و برخورداری کشور از چرخه سوخت هسته‌ای را برای آینده ملت مفید می‌دانستند. مردم با اعتماد به رهبر معظم انقلاب از این سیاست پرهزینه حمایت کرده و اکنون این سیاست به بار نشسته است و ان‌شاءالله در آینده مردم از میوه‌های درخت پربار دانش و فناوری هسته‌ای بهره خواهند برد.
5- به یاد آوریم زمانی را که حدود 12 سال قبل، غربی‌ها حتی حاضر به پذیرش فعال بودن دو یا سه دستگاه سانتریفیوژ در ایران نبودند؛ اما امروز در بیانیه مشترک و جمع‌بندی مذاکرات، ایران را به‌عنوان یک قدرت هسته‌ای می‌پذیرند! چرا؟ دلیل آن چیزی جز واقعیات ایران نیست. آقای اوباما طی مصاحبه‌ای و در مقابل دوربین با صراحت اعلام کرد اگر می‌توانست با دستان خود پیچ و مهره‌های صنعت هسته‌ای ایران را باز می‌کرد یا کاری می‌کرد تا از قدرت نظامی ایران رهایی یابد اما وی اعتراف کرد که این آرزو با واقعیت نمی‌خواند. آری واقعیت آن است که طی 36 سال گذشته، جمهوری اسلامی و نیروهای انقلاب و پیرو ولایت فقیه، ایران اسلامی را به یک قدرت منطقه‌ای دارای نفوذ تبدیل کرده و در حوزه‌های مختلف به‌ویژه در حوزه علوم و فنون نوین به پیش برده‌اند. آری این واقعیت‌ها بود که طرف مقابل را به این جمع‌بندی رساند که چاره‌ای جز توافق با ایران در موضوع هسته‌ای ندارد و گزینه‌های جنگ و تحریم، راه به جایی نمی‌برد.
6- باید به اعضای تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای که با تلاش‌های شبانه‌روزی از حقوق ملت ایران دفاع کردند، خدا قوت گفت و زحمات تیم‌های قبلی را پاس داشت. طی 12 سال گذشته بسیاری در این مسیر زحمت کشیدند و نباید زحمات آنان را نادیده انگاشت. نباید گفت، «این‌ها توانستند و آن‌ها نتوانستند!» هر کس این‌گونه فکر کند یا سخن بگوید یا مطلب بنویسد، یا جاهل است یا دارای انحرافی سیاسی بوده و می‌خواهد با تنزل موضوع هسته‌ای از سطح ملی به سطح پایین‌تر، از آن بهره سیاسی ببرد.
7- مذاکرات هسته‌ای و حصول یک توافق خوب برای ملت ایران ان‌شاءالله در آینده، به هیچ عنوان نباید به‌معنای‌اصلاح روابط ایران و آمریکا تلقی شده و این‌گونه تصور شود که با این توافق، دوران استکبارستیزی پایان می‌پذیرد. استکبارستیزی از آرمان‌های گفتمان انقلاب اسلامی است و تحت هیچ شرایطی، دوران استکبارستیزی پایان نخواهد یافت.
8- غرب و خصوصاً ایالات متحده تلاش فراوانی کرده و خواهد کرد تا از طریق مذاکره و نوعی توافق با ایران، امنیت رژیم صهیونیستی را در منطقه تأمین کند اما همگان خوب می‌دانند که مبارزه ایران با رژیم صهیونیستی از یک‌طرف و حمایت و پشتیبانی از محور مقاومت در مقابله با این رژیم کودک‌کش از طرف دیگر، اصولی و اعتقادی و در راستای منافع و امنیت ملی بوده و تحت هیچ شرایطی این سیاست تغییر نخواهد کرد. بنابراین، سخن رهبر فرزانه انقلاب اسلامی دارای اعتبار همیشگی و فرازمانی است که فرمودند: «چه توافق هسته‌ای بشود و چه نشود، امنیت اسرائیل تأمین نخواهد شد».
9- باید از تمامی کسانی‌که در 12 سال گذشته از سر خیرخواهی، مذاکرات را منصفانه و دلسوزانه نقد کرده و همواره راه رسیدن به یک توافق خوب را شفاف نموده‌اند، تشکر کرد و نقادی آن‌ها را پاس داشت.
10- حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار رمضانی رئیس جمهور و هیئت وزیران، از زحمات و مجاهدات صادقانه و مجدانه تیم هسته‌ای قدردانی و تشکر کردند که این حمایت مجدد، سرمایه‌ای بس گرانقدر برای تیم هسته‌ای جهت پیمودن مسیر سختی است که برای اجرای تعهدات طرفین مذاکره‌کننده فرارو دارند. 2
شاید بتوان 23 تیرماه 1394 را آغازی بر پایان بحران‌سازی‌های چندساله آمریکا و متحدانش علیه جمهوری اسلامی دانست؛ کشوری که با اتکا به توانایی خود، مسیری را با سرعت طی کند که در نهایت منجر به هراس قدرت‌های جهانی از سرعت جهش علمی و هسته‌ای آن گردد؛ هراسی که بدون‌تردید نه به‌خاطر احتمال دستیابی به بمب هسته‌ای - که آن‌ها به‌خوبی می‌دانند جمهوری اسلامی به‌دنبال بمب اتمی نیست - بلکه به‌خاطر هراس از سرعت پیشرفت ملتی است که با دست خالی یک‌بار در جنگ هشت‌ساله دفاع مقدس برابر تمام دنیا ایستاد و یک‌بار هم علی‌رغم همه تحریم‌های ظالمانه و بی‌سابقه، راه پیشرفت علمی را با سرعت طی کرد و به قول دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، سیلی 20 هزار سانتریفیوژی را به دهان این‌قدرت‌ها نواخت.
تحلیل دقیق و فنی متن جمع‌بندی مذاکرات 22 ماهه نیاز به تحقیق و زمان بیشتری دارد اما مروری کوتاه بر متن «برجام» - برنامه جامع اقدام مشترک ایران- این برداشت کلی را ایجاد می‌کند که علی‌رغم وجود نقاط ابهام و ضعف، مذاکرات به پایانی خوش برای ایران رسیده است، پایانی که اگر آن‌را با سال‌های آغازین حرکت هسته‌ای ایران مقایسه کنیم، باید به‌صراحت تأکید کنیم که کمتر کسی می‌توانست آن روزها چنین نتیجه‌ای را حتی در ذهنش تصور کند. با ذکر این موضع‌گیری کلی و وعده ارائه دلایل این ادعا در مجالی دیگر، به اختصار نکاتی برای توجه بیشتر ارائه می‌شود:
الف- باید توجه کرد که بر اساس متن برجام، از نظر حقوقی آنچه به‌دست آمده فقط جمع‌بندی مذاکرات است و تا تبدیل شدن به توافق هنوز زمان زیاد و مسیر پرفراز و نشیبی وجود دارد و در صورت طی شدن این مسیر نیز تا اجرایی‌شدن آن باز هم باید منتظر گذر چند ماه ماند (بر اساس برخی نقل قول‌ها از 4 تا 9 ماه هم مطرح است.)
ب- سخنان اوباما به‌خوبی نشان می‌داد که دغدغه او برای همراهی کنگره با تصمیمی که گرفته، بسیار جدی است. روشن است که جمهوری‌خواه‌ها سنگ‌های زیادی سر راه دولت اوباما خواهند انداخت اما این نکته را باید مورد توجه قرار داد که ضمانت اجرایی‌شدن جمع‌بندی صورت‌گرفته، بر پایه وتوی مصوبات کنگره با اکثریت جمهوری‌خواه استوار است. نباید احتمال همراهی بخشی از دموکرات‌های نزدیک به لابی اسرائیل را با جمهوری‌خواه‌ها در کنگره کم دانست که در این صورت احتمال این‌که اوباما نتواند از وتوی خود استفاده کند را باید جدی تلقی کرد.
ج- حتی بعد از این‌که اوباما از پس مشکلات کنگره برآید، باید همچنان مراقب بود که حاکمیت آمریکا در طول اجرای توافق، مشکلات متعددی برای اجرایی‌شدن این توافق ایجاد نکند. اگر رئیس جمهور بعدی آمریکا طبق روال معمول انتخاب شود، جمهوری‌خواه خواهد بود که در این صورت با توجه به تصریح نامزدهای این حزب علیه توافق هسته‌ای با ایران، باید منتظر بدعهدی‌های دولت آمریکا بود.
د- خوشحالی از چنین نتیجه‌ای از دو منظر نه تنها طبیعی که حتی ضروری است، هم به این دلیل که تحریم‌های ظالمانه علیه مردم ایران برطرف خواهد شد و هم این‌که با شکست آمریکا در برابر اراده مردم ایران، عزت ملی مردم اوج می‌گیرد، اما دولت نباید سطح انتظارات مردم را در حل مشکلات اقتصادی بالا ببرد و نباید چندان منتظر اتفاقات مهم و سریعی در اقتصاد کشور بود. ریشه مشکلات اقتصادی کشور در تحریم‌ها نبود که اکنون با رفع آن‌ها، اتفاقات اساسی بیفتد.
ه- همان‌طور که آقای ظریف هم تأکید داشتند، دستاوردهای به‌دست‌آمده در مذاکرات، نتیجه عوامل متعددی است:
1- توان دفاعی بازدارنده ما اگر تقویت نشده بود امروز دولت آمریکا به تمام گزینه‌های روی میزش واقعاً فکر می‌کرد و آن‌را فقط در لفظ تکرار نمی‌کرد و مجبور نبود به میز مذاکره‌ای منطقی برگردد.
2- اگر ما به پیشرفت‌های هسته‌ای عظیم امروز چه در تنوع توان هسته‌ای و چه ظرفیت آن نرسیده بودیم، نه امتیازی برای چانه‌زنی داشتیم نه دشمن مجبور می‌شد برای جلوگیری از امتیاز بیشتر در آینده، میز مذاکره را انتخاب کند.
3- به اعتراف دوست و دشمن، قدرت منطقه‌ای ایران، مهم‌ترین دلیلی است که 6 کشور بزرگ دنیا مجبور به پذیرش ایران قوی شده‌اند. اگر به‌جای استقامت بر سر رویکرد استکبارستیزی به رویکرد «نه غزه نه لبنان...» تن می‌دادیم، امروز شاهد نشستن وزیر خارجه کشورمان در مقابل وزیر خارجه 6 قدرت دنیا نبودیم و در حال تمنای بی‌نتیجه برای حقوق و منافع خود بودیم.
و- بدون‌شک توانایی دیپلمات‌های ما در پیدا کردن راه‌حل‌های فنی و مذاکرات خلاقانه، با وجود نقدهای وارده، بخشی از دلایل توفیقات به‌دست‌آمده است، گرچه بی‌تردید تمام 10 سال مذاکره 3 دوره روحانی، لاریجانی و جلیلی پیش از این نیز با فراز و نشیب‌های خود بخشی از دیپلماسی هسته‌ای ما بوده است.
بی‌تردید تیم هسته‌ای مخصوصاً آقایان دکتر ظریف و عراقچی نقش تاریخی در این نتیجه دارند و می‌توان نقش آن‌ها را به مهاجمان فوتبال تشبیه کرد. روشن است که اگر در یک تیم فوتبال دروازه‌بان، دفاع و هافبک‌های تدافعی و تهاجمی خوب بازی نکنند و نتوانند خط حمله را تغذیه مناسب کنند، بزرگ‌ترین مهاجم دنیا هم نمی‌تواند نتیجه یک بازی را به نفع تیم رقم بزند اما نباید این واقعیت را نادیده گرفت که اگر همه تیم، بهترین بازی را ارائه دهند اما مهاجم در زدن ضربه آخر مهارت نداشته باشد، باز هم نتیجه‌ای درخور به‌دست نخواهد آمد. تیم هسته‌ای دوازده سال قبل که پای میز مذاکره نشسته بود، آورده‌ای نداشت که بتواند ضربه آخر را بزند اما این‌بار با توجه به تغذیه‌ای که توسط دیگر اجزای نظام و مردم شد، نشان داد که در زدن ضربه آخر از مهارت، خلاقیت و توان کم‌نظیری برخوردار است. مردم ایران افتخار می‌کنند به داشتن چنین فرزندانی و به آن‌ها دست مریزاد می‌گویند.
ز- خدا را شکر که این مذاکرات به جمع‌بندی در مجموع مقبولی رسید و مطابق منافع ملی ایران شد اما حتی اگر مذاکرات به شکست می‌انجامید یا در ادامه مسیر در اختلافات داخلی آمریکا دچار چالش شود یا با بدعهدی‌های آمریکا روبه‌رو شود، بازهم می‌توان مدعی شد دنیا یک مسئله را پذیرفته است؛ پذیرش ایران هسته‌ای به‌عنوان قدرتی نوظهور در نظام جهانی. همیشه پس از مذاکرات بزرگ بوده است که قدرت‌های جدید جهانی وارد عرصه شده‌اند و این همان پیچ تاریخی است که رهبر انقلاب از آن نام برده‌اند. آری انقلاب اسلامی ایران با اتکا به حمایت و همراهی مردم ایران، با پافشاری بر اصول و مبانی گفتمان امام (ره) به‌عنوان معمار انقلاب، از گردنه‌های اصلی این پیچ تاریخی گذر کرده است. ایران مسیر رسیدن به جایگاهی که درخور عظمت مردم و تاریخ ایران است را به‌سرعت طی می‌کند و ان‌شاءا... به فضل الهی اگر با همین سرعت پیش برود و مخصوصاً اگر ساختار اقتصادی خود را اصلاح کند، چندی نخواهد گذشت که خواهد توانست از بزرگ‌ترین قدرت منطقه‌ای در مهم‌ترین منطقه دنیا، به یکی از قدرت‌های اصلی جهانی تبدیل شود.
ح- همان‌طور که در سطور پیشین به آن اشاره شد، آنچه اتفاق افتاده است، تنها اعلام رسیدن به جمع‌بندی مذاکرات است؛ به این معنی که توافقی امضا نشده است؛ آن‌چیزی که در این مرحله رخ می‌دهد این است که جمع‌بندی صورت‌گرفته و متن مذاکرات به پایتخت هر هفت کشور ارسال خواهد شد و این پایتخت‌ها هستند که باید نظرات نهایی را در مدت معین اعلام کنند. در این مرحله جمهوری اسلامی ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست و باید به شکل جدی، جمع‌بندی نهایی مذاکرات را مورد بررسی قرار داده و نظرات خود را اعلام کنند.
بر اساس روال قانونی در کشور ما، سه مرجع بررسی و تأیید توافق در کشور حضور دارند که اعلام نظر آن‌ها برای تأیید نهایی در تهران الزامی است؛ مجلس شورای اسلامی، شورای عالی امنیت ملی و در گام آخر نیز مشورت و تصمیم مقامات عالیه نظام که مهر تأیید نهایی را به آن خواهد زد. طبیعی است این سازوکار باعث می‌شود متنی که در نهایت به تأیید هر سه مرجع مزبور می‌رسد، در بهترین سطح ممکن با توجه به شرایط فعلی کشور و منطقه، منافع جمهوری اسلامی ایران را تأمین نماید. از این‌رو مجدداً تأکید می‌شود که توافقی صورت نگرفته است و ممکن است این متن، نیازمند اصلاحاتی باشد و شاید هم تأیید نشود.
ط- آنچه تاکنون رخ داده، تنها اعلام رسیدن به جمع‌بندی نهایی است که درنهایت باید به تأیید هر هفت پایتخت برسد. یعنی ممکن است حتی اگر جمهوری اسلامی ایران نیز توافق را مطلوب خود ارزیابی و آن‌را بپذیرد، طرف آمریکایی - که سابقه دبه درآوردن نیز دارد - زیر توافق بزند. از این‌رو مناسب است نه دولت به ایجاد هیجان کاذب میان مردم و تصویرسازی بهشت پسا توافق دامن بزند و نه تیم مذاکراتی ما دست به چنین عملی بزند.
متأسفانه در مورد توافق ژنو چنین اتفاقاتی صورت گرفت و چنان بزرگنمایی از توافق مزبور صورت گرفت که نتایج ناخوشایندی نیز در پی داشت؛ اولین نتیجه درونی آن سرخوردگی مردم از نتایج حاصله بود و اولین نتیجه بیرونی نیز نشان دادن میل و اشتیاق فراوان ایرانیان به توافق برای طرف آمریکایی بود؛ که هر دو مضر ارزیابی شد. از این‌رو این‌بار باید در مدیریت افکار عمومی با دقت عمل کرد و بهشت رؤیایی به‌واسطه توافق را در جامعه دامن نزد. دولت و تیم هسته‌ای نه‌تنها نباید خود دست به این‌گونه اقدامات بزند که حتی باید مراقب باشد در دام حاشیه‌سازان این مسیر نیفتد.
ی- مناسب است دولت و تیم هسته‌ای ما همچنان که رهبر انقلاب هم فرمودند، مردم را در جریان جزئیات مذاکرات قرار دهند و به‌روشنی اقدام به تبیین آنچه در مذاکرات رخ داده و نتیجه نهایی نمایند. از سوی دیگر، انتشار متن توافق می‌تواند برای عموم مردم و البته نخبگان و منتقدان، این فضا را فراهم کند که در فضایی دوستانه و همدلانه اقدام به بررسی متن جمع‌بندی صورت‌گرفته نمایند. در این صورت حتی اگر در مواردی ایراداتی در جمع‌بندی صورت‌گرفته وجود داشت، می‌تواند مورد اصلاح قرارگرفته و برای اصلاح توافق نهایی در دستور کار قرار گیرد.
ک- نکته حائز اهمیت این است که مذاکرات صورت‌گرفته میان ایران و آمریکا تنها در زمینه موضوع هسته‌ای بوده است؛ این بدان‌معنی است که اگر هم توافقی صورت بگیرد، تنها در موضوع هسته‌ای میان دو کشور صورت گرفته و قرار نیست دیوار بلند بی‌اعتمادی ما نسبت به آمریکا تنها با همین مذاکرات فرو بریزد و تمام مشکلات دو کشور حل شود. هنوز مسائل ناتمام فراوانی میان ایران و آمریکا وجود دارد که حل‌نشده باقی مانده است. هرچند به تعبیر رهبر انقلاب، اگر آمریکا در این مذاکرات حسن نیت نشان دهد و رفتار عاقلانه بروز دهد می‌تواند درسی باشد که در سایر مسائل نیز بتوان با وی به مذاکره پرداخت.
«اگر در زمینه هسته‌ای هم به توافق برسیم، معنای آن این نیست که همه تحریم‌ها برداشته خواهد شد؛ هنوز چیزهای دیگری هم هست؛ این همان حرفی است که ما همیشه می‌گفتیم. من بارها در همین جلسه و جلسات گوناگون دیگر عرض کرده‌ام که (موضوع) هسته‌ای بهانه است؛ مسئله هسته‌ای هم نباشد، یک بهانه دیگری می‌آورند: مسئله حقوق بشر هست، مسئله حقوق زنان هست، مسائل گوناگون فراوان را می‌سازند؛ جعل‌کردن و بهانه‌گیری که خیلی مایه‌ای نمی‌خواهد، دستگاه تبلیغاتی و امپراتوری تبلیغاتی هم که در اختیار آن‌ها است.» (بیانات؛ 16 تیر 93)
ل- احزاب و جناح‌های سیاسی کشور باید بدانند که درصورتی‌که توافق به تأیید نهایی مجلس و مقامات عالیه نظام برسد، توافقی خواهد بود که پشتیبانی ملت را نیز در پی دارد؛ هرچند که هر توافقی محاسن و معایب خود را نیز داراست؛ اما به‌هرحال باید متوجه بود که این موضوع نباید دستمایه گروه‌ها برای ایجاد فضای دوقطبی در کشور گردد که به‌شدت برای وحدت جامعه مضر است؛ بلکه باید تلاش کرد که در جهت «دولت و ملت، همدلی و همزبانی» اقدامات لازم انجام پذیرد و دوقطبی میان برخی احزاب سیاسی به درون جامعه و میان مردم کشیده نشود.
م- رهبر انقلاب در دیدار اخیر با دانشجویان درباره لزوم ادامه استکبارستیزی بعد از مذاکرات هسته‌ای فرمودند: «یک نکته دیگری که سؤال کردند (این بود که) تکلیف مبارزه با استکبار پس از مذاکرات چیست؟ خب، مگر مبارزه با استکبار، تعطیل‌پذیر است؟ مبارزه با استکبار، مبارزه با نظام سلطه تعطیل‌پذیر نیست. این هم جزو همین حرف‌هایی است که اتفاقاً امروز من یادداشت کرده‌ام که به شما بگویم. این جزو کارهای ما است، جزو کارهای اساسی است، جزو مبانی انقلاب است. یعنی اگر مبارزه با استکبار نباشد، ما اصلاً تابع قرآن نیستیم. مبارزه با استکبار که تمام نمی‌شود. در مورد مصادیق استکبار، آمریکا اتمّ مصادیق استکبار است. ما به این مسؤولین محترمی که در قضیّه هسته‌ای مذاکره می‌کنند - که حالا این‌ها اجازه پیداکرده‌اند که مسؤولین روبه‌رو با هم حرف بزنند؛ البتّه سابقه داشت، در این سطح نه، در سطوح پایین‌تر سابقه داشت؛ در این سطح، اوّلین‌بار بود- گفته‌ایم که فقط در مسئله هسته‌ای شما حق دارید مذاکره کنید؛ در هیچ مسئله دیگری حق ندارید مذاکره کنید و نمی‌کنند. آن‌طرف مقابل، گاهی مسائل منطقه و سوریه و یمن و مانند این‌ها را پیش می‌کشد، این‌ها می‌گویند ما در این زمینه‌ها با شما صحبتی نداریم و صحبت نمی‌کنند. مذاکره فقط در زمینه مسئله هسته‌ای است، آن‌هم به همان دلایلی که من گفتم و چند بار تکرار کردم که چرا در قضیّه هسته‌ای ما این گرایش را، این رویکرد را انتخاب کردیم؛ من این‌را مفصّل تشریح کردم. مبارزه با استکبار تعطیل‌پذیر نیست، تکلیفش کاملاً روشن است و خودتان را آماده کنید برای ادامه مبارزه با استکبار.» (بیانات رهبر انقلاب، 20 تیر 1394)
ن- حال که تیم مذاکراتی پس از تلاشی طاقت‌فرسا به میهن اسلامی بازگشت، باید بداند، مردم و مسؤولین جمهوری اسلامی ایران قدردان زحمات آنان هستند؛ بدون‌شک تلاش‌های فراوان و دلسوزانه‌ای توسط این تیم صورت گرفته است که ملت و مسؤولین کشورمان آن‌را ارج می‌نهند، علی‌القاعده با تعاریف رهبر انقلاب، تیم مذاکره‌کننده، جمع‌بندی مذاکراتی را به ایران خواهد آورد که منجر به توافق خوب می‌شود.
به هرحال به نظر می‌رسد، بر اساس مصالح کشور، اگر متن مذاکرات فوق منجر به توافق خوب شود، ملت و کشور ایران در بلندمدت به نفع قابل توجهی خواهد رسید و در این بین، همدلی و همزبانی میان دولت، ملت، احزاب و جریان‌های سیاسی، بیش از مواقع دیگر، لازم است.
این روند و امتیازاتی که ایران به‌دست آورده است نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی با تکیه بر فرمایشات مقام معظم رهبری و مقاومت خود در مقابل استکبار می‌تواند به موفقیت‌های چشمگیری برسد. به‌نظر می‌رسد مهم‌ترین نکته در این روند این است که سیاست‌های اقتصادی و همکاری با کشورهای مختلف و سیاست‌های پساتحریمی نیازمند دقت و کار بیشتری است.
هم‌چنین به‌نظر می‌رسد دولت باید برای مدیریت پول‌های واردشده به کشور و مدیریت اقتصادی منابع و برنامه‌های پیشرفت کشور و تلاش برای رفع رکود، کار بیشتری را از این به بعد انجام دهد.
موضوعی که واضح است، بعد از این ترافیک دیپلماسی و استقبال کشورهای مختلف از این توافق و ارتباط با ایران است و این موضوع نیز نیازمند استفاده بهینه توسط دولت جمهوری اسلامی ایران است و در واقع فرصتی برای بهره‌برداری به نفع منافع ملی‌کشورمان است.
تسنیم
ارسال نظر