روایت روحانی از نتیجه دو سال عقب نشینی در مذاکرات هسته ای سالهای ۸۲ تا ۸۴

به گزارش پارس به نقل از رجا، تاکنون کتاب ها و اسناد مختلفی درباره پرونده هسته ای جمهوری اسلامی ایران منتشر شده است اما بدون تردید در میان همه آنها، کتاب خاطرات هسته ای حسن روحانی تحت عنوان «امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای» اهمیت ویژه ای دارد.
 
به گزارش رجانیوز، این کتاب اگرچه با هدف دفاع از عملکرد دو سال دیپلماسی دولت اصلاحات در پرونده هسته ای و مذاکرات با سه کشور اروپایی نوشته شده است اما به نظر می رسد زمانی که سال ۹۱ این کتاب منتشر شد، هیچ گاه نویسنده آن تصور نمی کرد یک سال بعد در قامت رییس جمهور کشور قرار گیرد و جالب تر اینکه همان مشی سالهای ۸۲ تا ۸۴ را در عرصه دیپلماتیک تکرار کند.
 
شاید اگر آقای روحانی در آن برهه می دانست که قرار است تاریخ باز هم تکرار شود، اقدام به انتشار این کتاب نمی کرد یا لااقل از انتشار بخش های قابل توجهی از این کتاب صرف نظر می کرد اما تقدیر روزگار بر این بود که یک سال بعد از انتشار کتاب امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای، وی سکان مدیریت کشور را به دست گیرد و از قضای روزگار، همین کتاب تبدیل به یک منبع معتبر برای نقد عملکرد دولت یازدهم و تکرار اشتباهات گذشته شود.
 
 در همین راستا، جهت بازخوانی تاریخ و تبیین این موضوع که درمذاکرات ژنو و لوزان نیز بسیاری از اشتباهات مذاکرات سعدآباد، بروکسل و پاریس در حال تکرار و همان مسیر ناکام در عرصه دیپلماسی در انتظار مردم و دولت است، رجانیوز طی سلسله گزارش هایی به بازخوانی مهم ترین بخشهای این کتاب می پردازد.
 
همانطور که در  بخش اول از این سلسله مطالب به ماجرای ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل، در بخش دوم به سابقه تاریخی روحانی و ظریف در بی خبر گذاشتن مردم و رسانه ها از جزییات مذاکرات در سال ۸۳ ، در  بخش سوم  نیز به سابقه «خوش بینی» مفرط حسن روحانی به مذاکره با اروپا و آمریکا، در بخش چهارم  به ماجرای نقض خط قرمز نظام در مذاکرات بروکسل علیرغم تاکیدات رهبر انقلاب، در  بخش پنجم  به  تعهدات نابرابر و مبهم اروپا به ایران در برابر تعهدات شفاف کشورمان به طرف مقابل، در بخش ششم به اظهارات مهم مرکل خطاب به روحانی درباره به رسمیت شناختن اسراییل توسط ایران، در بخش هفتم به سابقه تاریخی اجازه بازدید دشمن از مراکز نظامی کشور در دوره اصلاحات و در بخش هشتم نیز به ماجرای زیر بار نرفتن سه کشور اروپایی برای لغو تحریم های علیه ایران علیرغم اجرای تعهدات ایران در سالهای ۸۲ تا ۸۴ پرداخته شد، در این گزارش به  ماجرای تحقیر ایران توسط سه کشور اروپایی بنا بر آنچه روحانی در کتاب خاطراتش نوشته می پردازیم.
 
رییس جمهور در صفحات ۵۹۶، ۵۹۷ و ۵۹۸ کتاب امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای ضمن اشاره به توافق پاریس، در نهایت به شکست این مذاکرات اشاره کرده و تاکید می کند بعد از نزدیک به دو سال مذاکرات ایران و سه کشور اروپایی، آنها قصد به نتیجه رسیدن و حل کردن پرونده هسته ای ایران را نداشتند و با ارائه یک بسته پیشنهادی تحقیر آمیز به ایران، باعث شدند تا ایران نیز در نامه ای متقابلا پاسخ تندی به آنها بدهد.
 
آقای روحانی پس از تشریح جزییات پیشنهادات تحقیرآمیز اروپایی ها به ایران، می نویسد: «در مجموع پیشنهاد مذکور در زمینه تقاضاها از ایران بسیار طولانی اما در مورد پیشنهادهای ارائه شده به ایران به طور مضحکی کوتاه و نارسا می باشد. فقدان هر گونه تلاش برای ایجاد ظاهری متوازن، این پیشنهاد را به دستور استعماری کاپیتولاسیون شبیه میسازد. پیشنهاد یاد شده توهینی به تمام ملت ایران است که سه کشور اروپایی باید به خاطر آن از ملت ایران پوزش بطلبند.»
 
توجه در این بخش از خاطرات آقای روحانی آن هم بعد از سه توافق سعدآباد، بروکسل و پاریس نشان می دهد عملا سه کشور اروپایی هدفی جز تطویل مذاکرات برای ادامه تعلیق و تعطیلی تاسیسات هسته ای ایران نداشته اند و در نهایت نیز ضمن نقض تعهدات خود، تنها با تحقیر ایران کشور را برای مدتها عقب انداختند.
اما جالب آنکه امروز نیز دقیقا همان مسیر در حال تکرار است و در حالی که ایران و آمریکا نزدیک به دو سال انواع مذاکرات هسته ای را انجام داده اند، همچنان قرار به لغو هیچ یک از تحریم های اصلی نیست و ظرف مقابل ضمن درخواست برای بازدید از مراکز نظامی ایران، روند تحقیر ملت ایران را در پیش گرفته است. در هر صورت باز هم باید منتظر بود و دید این مذاکرات تا کجا ادامه خواهد داشت و آیا می توان به یک توافق خوب با حفظ عزت ملی برای مردم ایران دست یافت یا خیر؟