کريستين ساينس مانيتوراز تشديد اختلافات در تفسير ان پي تي نوشت

به گزارش پارس به نقل از خبرگزاری صدا و سیما هوارد لافرانچی در تحلیلی برای این روزنامه آمریکایی نوشت: ‌حکم منع انتشار هسته ای که برای چندین دهه مانع گسترش تسلیحات هسته ای در جهان شده بود، اکنون در معرض مخاطره است. 

به چالش کشیدن رژیم جهانی در پیمان منع انتشار هسته ای یا همان ان پی تی در سال 1970 تنظیم شد، از جمله دسترسی های گسترده به تکنولوژی هایی است که سوخت تسلیحات اتمی را فراهم می کند و نمونه بارز آن اقدام کره شمالی و پر کردن زرادخانه هسته ای و گسترش تهدیدات در شمال شرقی آسیا و نیز نتایج غیرقطعی پیامدهای توافق هسته ای با ایران در خاورمیانه ناآرام است. 
ولی در حال حاضر یک چالش دیگر در مقابله روز افزون بین قدرت های دارنده تسلیحات هسته ای از جمله آمریکا، روسیه، چین، انگلیس و فرانسه از یک سو و کشورهایی که تسلیحات هسته ای ندارند، به وجود آمده است. این کشورها می گویند که قدرت های هسته ای به وظایف خود در چاچوب ان پی تی عمل نکرده اند. 
این مقاله نویس اضافه کرد: اساسا در این توافق آمده بود که هر کشوری که می خواهد از انرژی هسته ای مسالمت آمیز استفاده کند، کشورهایی که بمب هسته ای ندارند، نباید تلاش کنند آن را به دست آورند و آنهایی که بمب هسته ای دارند باید زرادخانه های خود را کاهش دهند، به گونه ای که به یک جهان آزاد از تسلیحات اتم دست یابیم. 
با این حال کشورهایی که از این تسلیحات برخوردار نیستند، می گویند جریان خلع سلاح اتمی متوقف شده است و کشورهای دارنده آن یا درصدد نوسازی آن هستند و یا کشورهایی مثل چین در تلاش هستند که زرادخانه های خود را گسترش دهند. 
در کنفرانس سال 2010، طرح هایی برای خلع سلاح بیشتر و تعیین استانداردهای منع گسترش و طرح ایجاد خاورمیانه عاری از تسلیحات هسته ای مطرح شد. ولی همه این طرح ها بویژه طرح خاورمیانه عاری از تسلیحات هسته ای با پیشرفت بسیار اندکی مواجه شد و در واقع راه به جایی نبرد. 
اقدامات متوقف شده خلع سلاح به همراه فشارهایی برای گسترش تسلیحات هسته ای در مناطق بی ثباتی نظیر شرق آسیا و خاورمیانه، برخی کارشناسان منع گسترش را به این سمت سوق داده است که درباره در آستانه خطر قرار گرفتن جهان با انتشار تسلیحات اتمی و خطر روز افزون غیرقابل باور درگیری هسته ای هشدار دهند. 
در این شرایط، توافق هسته ای احتمالی با ایران در میان کارشناسان اختلاف به وجود آورده است. برخی از آنها معتقدند که این توافق مانع دستیابی ایران به تسلیحات اتمی می شود و تنها به این کشور اجازه می دهد که به دنبال مصارف صلح آمیز از این انرژی باشد. ولی برخی معتقدند که این توافق رژیم منع گسترش جهانی را تضعیف خواهد کرد. 
مقاله نویس نشریه کریستین ساینس مانیتور در ادامه به نقل از شارون اسکواسونی(Sharon Squassoni) مدیر برنامه منع گسترش در مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی در واشنگتن اضافه کرد: شما نمی توانید از این حقیقت فرار کنید که این توافق، به ایران درباره داشتن یک برنامه غنی سازی اورانیوم بومی شده مشروعیت می بخشد و اگر نگرانی شما منع گسترش است، من فکر می کنم که این، یک چیز بد برای آن باشد. 
اسکواسونی در ادامه افزود، وجود ان پی تی که ایران از امضا کنندگان این معاهده است، به مذاکرات بین المللی اجازه داده است تا حد ممکن برنامه هسته ای ایران را محدود کنند. سکوت ان پی تی برای اعمال محدودیت هایی در زمینه غنی سازی اورانیوم و فراوری پلوتونیوم، دو فناوری که تولید سوخت برای تسلیحات اتم را فراهم می کند، راه کشورها برای دستیابی به تکنولوژی ساخت بمب اتم را باز می گذارد.
اسکواسونی ادامه داد: جهان قطعا از این معاهده، منافع قابل ملاحظه ای به دست آورده است. ولی همزمان چیزهایی در این معاهده وجود ندارد که می تواند فهم درست از آن را به چالش بکشد. نگرانی او از این است که توافق با ایران، دیگر کشورهای خاورمیانه ، نظیر عربستان ترکیه و اردن را نیز به مسیر دستیابی به ظرفیت غنی سازی اورانیوم سوق دهد. 
استیون پیفر(Steven Pifer) مدیر کنترل تسلیحاتی موسسه بروکینگز و عدم اشاعه گفت: اگر بحث درباره اختلافات مربوط به خلع سلاح است، آمریکا حرف زیادی برای گفتن در این زمینه ندارد. وی افزود، اوباما کمترین تعهد را به دیدگاه های مربوط به خلع سلاح اتمی داشته است.