به گزارش پارس، رسالت نوشت: «مقام معظم رهبری در دیدار با کارگران سراسر کشور به مهمترین مسائل کشور بویژه معضلات اقتصادی اشاره نموده و فرمودند «کلید مشکلات اقتصادی در لوزان، ژنو و نیویورک نیست، بلکه در داخل کشور و تقویت و رونق تولید داخلی است.» ایشان با بها دادن به تولید داخلی خطاب به مسئولین دولتی فرمودند «مصرف کالاهای خارجی را در صورت داشتن مشابه در داخل بر خود حرام کنید.»
محمدکاظم انبارلویی خاطرنشان کرد: نوع نگاه به مشکلات کشور فوق‌العاده مهم است. این که نگاه ما به «بیرون» باشد یا «درون»، حکایت از دو نوع نگاه متفاوت است که اولی اقتدار و امنیت ملی ما را به مخاطره می‌اندازد و دومی متضمن استقلال ملی و امنیت اقتصادی و اقتدار ملت ایران است. برخی عادت کرده‌اند بدون رنج و زحمت و استقامت و پایداری همه چیز را «کلید در دست» تحویل بگیرند. این نگاه فوق‌العاده خطرناک است و منابع ما را بر باد می‌دهد و نیروی انسانی کشور را به ذلت می‌اندازد.
وی با تأکید بر اینکه پیشرفت و رفاه کشور در سایه امنیت است، می‌نویسد: ما اگر به «رفاه» می‌خواهیم برسیم باید حتماً آرامش داشته باشیم. از دل آرامش «پیشرفت» و «رفاه» بیرون می‌آید. 5+1 بیکار نیستند، 10 سال در پشت درب مذاکرات التماس کنند که فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای را کنار بگذارید چون این فناوری آرامش آنها را بر هم می‌زند. دولت باید بداند براساس چه سرمایه‌ای اکنون بر سر میز مذاکره برد- برد نشسته است. انکار آن سرمایه، از پیش اصل معامله را بر باد می‌دهد. ما ملتی بزرگ با عزمی پولادین و استقامتی که کوهها را جابه‌جا می‌کند داریم.
رسالت تصریح کرد: همین سرمایه کافی است که در حل مشکلات فقط نگاه به «درون» داشته باشیم. اکنون که دولت راهبرد «مدارا با دشمن» را پیش گرفته، نباید «مروت با دوستان» را فراموش کند، ضمن آنکه سیاست مدارا با دشمن در حالی که دشمن همواره بر طبل خصومت‌ورزی می‌کوبد جای تأمل دارد. این رویکرد همدلی و همزبانی در داخل به وجود نمی‌آورد. فضا نباید غبارآلود باشد، هیچ ضعفی نباید در سایه حاشیه‌سازی‌های مصنوعی پنهان بماند. برای حل مشکلات کشور پروتکل مشخصی وجود دارد که باید به آن عمل شود. شرع و احکام مقدس اسلام، قانون اساسی، قوانین کشور بویژه در حوزه اقتصادی، قوانین مرتبط با اقتصاد مقاومتی، راهها را مشخص کرده است. باید درست و صادقانه در همین مسیر گام برداشت.
هیچ دلیل و منطقی را برای از کار افتادن چرخ تولید در کشور نباید پذیرفت. چرخ تولید از جمله چرخ سانتریفیوژها باید همچنان در کشور بچرخد و هزینه‌های آن را هر چه هست بپردازیم. به همین دلیل باید با فساد سیاسی و اقتصادی با قدرت مبارزه کنیم. مفسدان سیاسی و اقتصادی هر دو سر در یک آخور دارند، آن هم آخور وابستگی کشور به بیگانگان. این آخور را باید تعطیل کرد.